Hak-kan Yomamura

Sonsuza kadar uzanıyor gibi görünen pırıl pırıl bir nehir. Neredeyse hiç dalga yok nehirde, dümdüz tüm ihtişamıyla sonsuzluğa uzanıyor gibi... Nehrin çevresinde bir sürü ağaç var, şeftalisi, eriği, kirazı... Güneş tam tepede, bunaltıcı olmasa da hava sıcak denilebilir. Rüzgar yok, kuru bir hava. Etrafta şarkı söyleyen kuşlardan başka bir ses yok gibi.

Nehrin kenarından iki kişi yürüyor. Birisi 19-20 yaşlarında, yaklaşık 1.65 boyunda, zayıf bir genç. Dağınık beyaz saçları bir gözünü kapamış, diğer gözüne bakıldığında, gözlerinin nehirden daha mavi olduğunu görülüyor. Üstünde siyah bir kimonosu var, kimononun sağ ve sol tarafında, Zanpaktou'larının kınları pek dikkat çekmiyor ama oradalar ve çok tehlikeli duruyorlar. Diğeri ise 30-35 yaşlarımda, boyu en az 1.80, enine boyuna iri biri.110 kilodan daha az durmuyor. Saçının ön tarafı kel, arkada seyrekte olsa siyah saçları var. Gözleri kahverengi ve oldukça iriler. Işıl ışıl ışıldıyorlardı. Suratında biraz saf bir ifadeyle gezen adamın Zanpaktou'su yoktu. Ağır ağır adımlarla ilerlerken;
Nereye gidiyoruz Hak-kan?
Sıska çocuk yumruğunu sıktı ve sert bir şekilde adama öndü;
Lanet olsun Kin! Sana daha kaç kere anlatmam gerekiyor! Hafızan bir balığınki kadar, değil mi? Lanet olsun.
Hak-kan'ın suratı öfkeden kızarmıştı. Kin ise tombul suratını buruşturmuş, mahcup bir tavırla yere bakıyordu. Hak-kan sakinleşti;
Tamam... Her şeyi baştan anlatacağım. Bir daha unutmak yok tamam mı? İyi dinle! Shinigami akademisine gidiyoruz. Sen Shinigami olmak istiyordun, tıpkı benim gibi. Ayrıca para kazanman gerek. Teyzen öldüğünden beri perişan haldesin. Açsın ve zavallısın! Bunun için beni buldun ve Shinigami olmak istediğini söyledin. Şimdi de bunu unutmuşsun. Tanrım, bu kadar saf olmayı nasıl becerebiliyorsun?(!) Seni Rukongai'de linç edeceklerdi. O yüzden buralara kadar kaçtık. Şimdi yaklaşık bir ay geçti. Ortalık sakinleşmiştir, bu yüzden olay çıkarmadan rukongai'yi geçip, Seiretei'ye varacağız.
Beni neden linç etmek istediler anlamıyorum...
Neden mi! Lanet olsun ne yaptığını hatırlamıyor musun?
Hatırlıyorum Hak-kan. Bir kızın elbisesine dokunmuştum. O kadar yumuşaktı ki elbisesi. Ona gerçekten dokunmak istedim. Elbiseyi tuttuğumda ise kız çığlık atmaya başladı. Sonra etraftakiler oraya toplandı...
Evet! İşte bu yüzden. Seni saf herif! Ahh, lanet olsun! Bu konuyu kapatalım, tamam mı? Rukongai bir kaç kilometre ileride. Şimdi burada kamp yapacağız, neden diye sorma!

Akşam olmuştu. Kamp yaptıkları yer düzlük ve çimlik bir alandı. Bir iki tane ağaç vardı etrafta. Ağaçların arkasında çalılıklar vardı, çok uzun ve sık çalılıklar. Hak-kan ve Kin çimlerin üstüne uzanmışlardı. Kin'in Shinigami olmak istemesinin tek sebebi para kazanmaktı. Kazandığı paralarla büyük bir çiftlik alacaktı. Orada tavşanları, tavukları, e inekleri olacaktı. Orada yaşayacaktı... Hak-kan'la beraber. Hayalleri buydu. Hak-kan da savaşmayı sevmezdi, birlikte para kazanıp hayallerini gerçekleştirmek istiyorlardı... Hava soğumuştu, karanlıkta iyice bastırmıştı... Hak-kan Kin'e seslendi;
Git ve biraz çalı getir. Bir ateş yakalım. Yoksa donacağız.
Kin kollarıyla yerden destek alarak, yavaşça kalktı. İlerledi, ilerledi, karanlığın içinde kayboldu. Bir süre sonra elinde epeyce çalıyla geri döndü. Çalıları yere bıraktı ve ellerini cebine soktu... Öylece bekledi...
Cebinde ne saklıyorsun, Kin?
Hi- hiçbir şey Hak-kan...
Bana numara yapma. Bana yalan söylememen gerektiğini söylemiştim. Şimdi her ne lanet olası şey saklıyorsan cebinden çıkar bakalım.
Kin suratındaki üzgün ifadeyle cebinden bir fare çıkardı. Hak-kan hızla ayağa kalktı ve fareyi Kin'in elinden aldı.
Bu fare ölmüş Kin. Acaba nasıl ölmüş?
Onu bulduğumda zaten ölüydü Hak-kan.
Hak-kan hiçbir şey söylemedi ve sert bir yüz ifadesiyle Kin'in yüzüne baktı.
Sadece sevmek istemiştim Hak-kan. Yemin ederim.
Hak-kan fareyi suyun öte yanına, çalılıkların içine attı.
Ne yapıyorsun ölmüş fareyi?
Yolda giderken okşuyordum baş parmağımla.
Bundan sonra benimle giderken hiç bir fareyi okşamayacaksın. Şimdi nereye gittiğimizi biliyor musun?
Kin korka korka baktı, sonra yüzünü dizleri arasına sakladı.
Gene unuttum.
Hay Allah! dedi Hak-kan çaresizlik içerisinde.
Pekiyi, biz şimdi Shinigami akademisine gidiyoruz. Sen Shinigami olacaksın. Gideceğimiz yer birkaç kilometre ileride. Oraya vardığımızda sen çok sessiz olacaksın. Hiçbir şey söylemeyeceksin, yoksa işleri berbat edersin. Kayıt işini ben halledeceğim. Anladın mı?

Tabi, tabii ki anladım Hak-kan.
Peki, şimdi oraya gittiğimizde ne yapacaksın bakalım?
Ben ... Ben,diye düşüne kaldı Kin. Yüzü düşünceden gerilmişti.
Ben bir şey ... bir şey söylemeyeceğim. Duracağım öyle.
Aferin İlerleme var. İki üç kez tekrarla kendi kendine ki unutmayasın.
Hak-kan sırt üstü uzandı çimlere, ellerini başının aıtında çaprazladı, Lennie de taklit etti onu, aynısını mı yaptım diye başını kaldırıp bakarak.Başımın belasısın sen benim diye söylendi Hak-kan. Seni peşime takmasaydım rahat ederdim, keyfime diyecek olmazdı. Gül gibi geçinirdim, bir kız bile bulurdum belki.

Bir an sessiz kaldı Kin, sonra umutlu:
Be- ben Shinigami olmaya gidiyorum Hak-kan. dedi.
Ha şöyle. Bunu anladın. Ama burada uyuyacağız, nedenini sorma.

Puanlama yapamayacak kadar yorgunum. Ancak seviyenin aşırı derecede arttığını ve yeteri seviyeye ulaştığını söyleyebilirim.
Geçtin.

Puanin: 40 >_>

....

şaka şaka
değerlendirme:

-Renklendirme ve düzen 8/10
göze batan bir şey yoktu zaten koyu renkler kullanmişsin.

-Betimleme 16/20
güzel ama duygusuz. -Mesela baştaki kişi tasvirini sevdim.-

-Akıcılık 16/20
kopukluk vardi bir iki yerde. onun dişinda iyidi

-İmla 19/20
Başparmak birleşik yazilirmiş -sanirsam birdaha bakicam-

-Kurgu 16/20

-Uzunluk. 10/10
yeterli

puan: 85...
=_=