Güney Kapısı

Seireitei güney kapısı.
(shinigamiler burada görev alabilir)

Koşmaktan nefes nefese kalmış bir halde görev yerine varmıştı.Boğazındaki acı tat ve nefessizlik yüzünden gözü kararıyor, iki saat hiç birşey yapmadan oturacağını bilmek ise canını sıkıyordu.Belli etmeden yanına gelen şeyi fark etmemişti.Fark ettiğinde ise çok geç kalmıştı.Ruh eliyle, Kisshou'nun belinden tutmuş çekiştiriyordu.Yavaşça kafasını çevirip ruha dikkatle baktı.6-7 yaşlarında küçük bir kız çocuğunun ruhuydu.Sarı renkli saçları omuzlarına kadar dökülmüş, deniz mavisi gözleri ölan bitenden habersiz etrafa boş boş bakıyordu.Üzerindeki paçavraya dönmüş elbiselerin içinde; elleri ve yüzü yer yer kirden simsiyah olmuştu.Ruh Kisshou'nun kendine baktığını görünce çekiştirmeyi bıraktı ve sıcak, içten bir gülümsemeyle, kıkırdayarak konuşmaya başladı.Me-Meraba bay shinigami.
Kisshou'da aynı sıcaklıkla kıza bakıp gülümsedi.Hep dert yandığı şeydi bu:
Rukongai'nin fakirliği.İçten gelen duru bir sesle kızla konusmaya başladı.
Sanada merhaba küçük bayan.Burada bulunma sebebin nedir?
Kisshou'nun sorusuyla kızın gülümseyen suratı gitmiş onun yerine üzgün bir surat ifadesi gelmişti.Kafasını öne eğip neredeyse ağlayacak gibi gözüken, gözleri dolu dolu olmuş bir şekilde kısık ve iç parçalayan bir sesle cevap verdi.
Be-Ben yaşayan dünyadayken...Şey.Öldüğümde beni buraya gönderen shinigami ailemle mutlu yaşayacağımı söylemişti...
Kisshou'nun kızacağını düşünerek biraz durakladı.
Biliyorum shinigamiler yalan söylemez ama...Ailemi bulamıyorum ve...Ve onları çok özledim.
Kafasını hızla kaldırıp gözlerinden akan yaşlarla Kisshou'ya baktı.
Adın nedir ufaklık?
Chiaki.
Pekala Chiaki.Bende Kisshou...
Kızın üzüntü ve özlem dolu bakışlarına içten gülümseyen bir şekilde baktı.Shinigamilerde yalan söyler tatlım...Aileni özlediğini sen söylemesende zaten duruşundan belliydi...Benimde ailem yok senin gibi.Benim evimde kalmak istermisin?Kızın surat ifadesi değişmişti.Gözyaşlarına rağmen gülümsemesi yerine gelmişti.Boyu yetmemesine rağmen hızlı bi şekilde Kisshou'ya sarıldı.Ve kafasını Kisshou'nun karnına gömüp hıçkırıklarla ağlamaya başladı.
Açmısın ufaklık?
Ağlamaktan cevap veremiyordu.Onun yerine kafasını bir sağa birde sola sallayarak aç olmadığını belirtti.
Pekala.Benim buradaki işim biraz uzun sürecek gibi.Bittiği zaman birlikte gideriz ama şimdilik yanıma oturup bekle istersen.
Chiaki, Kisshou'nun karnından kafasını kaldırıp yavaş ve ağlamaktan yorgun düşmüş adımlarla Kisshou'nun yanına yürüdü.Ardından yavaşça yere bağdaş kurarak oturdu.Kisshou ise kafasını Seireitei'ye çevirip içinden geçirdi.
Lanet Soul Society ve lanet Shinigamiler!Şu yaştaki çocuğa ümit vermeye utanmıyolar!


-------

2622

out : görevi bitirdim ayrıldım

Güney Kapısı ---- Gotei 1

Görew sonu raporunu ve gorewde ne kadar harf yazdığını yaz bnde onaylıyım

Rik Güney Kapısına gelene kadaar kimseyle karşılaşmamıştı. Kapı'daki görevliyle de görüştükten sonra Rukongai'ye adımını atmıştı. Rik hızlı yürümeyi seven biriydi. Acelesi olmasa bile hızlı yürümek hoşuna giderdi. Yine hızlı adımlarla gitmeyi planladığı tepeye doğru gitmeye başladı.


Biraz sonra Rik tepeye varmıştı. Bu tepe yüksek olduğu için Rukongai'ye hakimdi ve nerede bir olay olsa bu tepeden izlenebiliyordu.


Rik yanına üzerine oturulacak bir şey almamıştı; çünkü Rik o tepeye çimenlerde uzanabilmek için gidiyordu. Rik tepeye vardığında güneşin batmasına bir saat daha vardı. Rik bunu bildiğinden önce güneşin batışını izlemek fikri hiç de fena bir fikir değildi.


Rik güneş batana kadar hep aynı doğrultuya bakmıştı. Güneye...


Uzun zamandan beri ilk kez güneşin batışını izlemek Rik'i rahatlatmamıştı. İçinde, taaaaaaaa derinlerde bir yerlerde bir sıkıntı vardı. Ve tıpkı bir çıban gibi devamlı rahatsız ediyordu. Elinden bir şey gelmediği için de buna alışmaktan başka çaresi yoktu. Öldürmeye alışmak... Bu Rik için çok zordu. Şimdiye kadar kimseyi öldürmemişti. Hatta bilerek bir hayvana bile zarar verdiği olmamıştı. Sadece bir iki kez kazayla bir kaç domuzu öldürmüştü o kadar. On dokuz yıllık hayatında öldürdüğü her şey sadece bir kaç domuzdu. Sonuçta onlar da can taşıyordu ve onlarında yaşamayı hak ettiğini düşünüyordu.

Rik bu düşünceler içindeyken güneş batmıştı ve gökyüzü yıldızlarla kaplanmıştı. Rik kendini yere bırakarak gökyüzünü seyretmeye başladı. Gökyüzünün sonsuzluğunda düşüncelerinden az da olsa arınmıştı. Bu O'na rahatlığı da getirmişti. Bir süreliğine de olsa zanpaktousunu düşünmüyordu. Bir zanpaktounun bu kadar büyük sorumluluklar getireceğinden haberi yoktu. Olsa asla shinigamiliğe bulaşmazdı bile.


Rik iç geçirdikten sonra tekrar yıldızları izlemeye başladı.


1832

Rp out: devamı rukongai

Futarubi zampakousuyla beraber güney kapısına yaklaşıyordu. İlk görevini almıştı ve konsantre olması gerekiyordu. Büyük bir hızla koşarak kapıya geldi ve görevliye kapıyı açmasını işaret etti. Kapı görevlisi ağır ağır kapıyı açıyordu ama Futarubi o kadar sabırsızlanmıştı ki kapının tam açılmasını beklemeden dışarı fırladı.
- Üzgünüm. Bu ilk görevim. O yüzden çok heyecanlıyım. Kusura bakma. Kapıyı açtığın için teşekkürlerr!

Kapı kapanırken Futarubi adımlarını daha da hızlandırdı ve 51. bölgeye doğru ilerlemeye başladı.

rp out: rukongai
531