Eishouhaki Antrenmanı

Konu: Eishouhaki Antrenmanı Çarş. Ocak 23, 2013 12:00 am

Bazı şeylere sahip olmak için başka şeylerden feragat etmek zorundayız.
Güçlü olmak içinse çok şeyden feragat edip kendimizle barışmalıyız.

Güneşli ve huzurlu bir gündü. Çoğu insan için sıradan bir gün. Dolayısıyla diğer enerji akışlarına takılmadan daha rahat konsantre olabileceğim. Uzun zamandır bugün için hazırlanıyordum. Bugün için, her zaman yaptığım sabah antrenmanlarımı sıkılaştırmıştım. Tam 2 haftadır içki içmiyordum, et yemiyordum. Et yememenin kötü bir tarafı yok sanırım ama nefsime hakim olmak için yapmıştım bunu. Hiçbir şey birdenbire olmaz. Bugün, başlayacaktım. Hedefime ulaşıncaya kadar pes etmeyecektim.

"Burası uygun bir yer sanırım." Kendime yeşilliklerin arasında, ağaçların olmadığı bir düzlük seçmiştim. Böylece rüzgari rahat bir şekilde hissedebilirim. Rüzgar beni her zaman kendime getirmiştir. Bana bir şey olacak olursa beni uyandıracak gene rüzgardır. Her zaman rüzgarın doğal bir akış olduğuna inanmışımdır.Bulduğum yerin korunaklı olması da önemliydi, bu yüzden yerleşim merkezlerinden oldukça uzak bir dağın tepesini tercih etmiştim. Çok yüksek bir dağ olmamasına rağmen insanlardan uzak olması iyiydi. Kendimle ve rüzgarımla kalabilmek için uygun yerdi. Önce kendime bir barınak bulmam gerekiyordu. Yakınımda büyük bir söğüt ağacı vardı. Ağacın dalları yere kadar uzanıyordu. Önce ağaca dokundum. Bu yaşlı ağaca güvenebileceğini hissettim. Ağacın gölgesine eşyalarımı bıraktım. 5 gün yetecek kadar yemek getirmiştim. Burada ne kadar kalcağımı bilmiyordum.

Az önceki yerime geri döndüm. Ne yapmam gerektiğimi biliyordum. Uzun çimenlerin arasına meditasyon kurmuş bir vaziyette oturdum. Hanabi'ye bir süreliğine ihtiyacım olmayacaktı. Her an saldırıya açık olabilmek için kılıcı kılıfından çıkarmadım ama keskin tarafını dışarıda tutarak sol tarafıma yere bıraktım. Artık hazırdım. Önce sadece kendimle konuşarak ne yapmak istediğime karar vermeliyim. *Akademide öğrendiği bilgileri aklına getirmeye çalışıyordu.

Kidō (鬼道) Şeytanın yolu, ruhun yolu, Soul Reaper'ın güçleri, büyüleri.
Kidou'yu kullanabilmek için, bir Shinigami büyü için genellikle uzun ve birkaç saniyede söylenen özel sözleri ezberlemek zorundadır.Kidou'nun gücü Shinigami'nin gücüne bağlıdır. Shinigami ne kadar güçlüyse Kidou da o kadar güçlü olacaktır. Kidou kullanıma göre üç gruba ayrılır: Bakudō (縛道, Bağlama Yolu), Hadō (破道, Patlama Yolu) ve İyileştirici Büyüler.

Akademide hepsini öğrenip FukuTaichou olmayı başardım, ama kendimi geliştirmem lazım. Bildiğim bütün teknikleri çalışacağım. Ama bunlardan daha önemli bir şey var. Sözsüz büyü yapmama yarayan Eishōhaki! Öğrenirsem çok işime yarar. Zaman kazandır fakat büyünün gücünü azaltır. Kidou'da iyi olan herkes bunu kullanabilir. Aksi halde büyü geri çarparak yüzde yaraya yol açabilir.

Gözlerimi fişek hızıyla açıyorum ve ayağa kalkıyorum. Zanpaktou'mu belime koyduktan sonra sağ elimi açıp bütün enerjimi avucumda birleştiriyorum. Önümdeki ince ağaca nişan alarak, "Şimdi, hemen burada. Adını ışıktan alan ben, karanlığı yok edip ışığı kullanacak. Hadou No.31 Shakkaho!" diyip saldırıyorum. Önümdeki ince ağaç saniyeler içinde patlıyor, parçaları sağa sola dökülüyor. Söğüt ağacına bakıyorum bir zarar görmemiş. Bütün ağaçları yok etmeden önce Bakudou çalışmam lazım.

Önce bir kendime geliyorum. Sonra ara vermeksiniz bütün ağaçlara sırayla Bakudou tekniklerini uyguluyorum.

Bakudō No.4 Hainawa!
Bakudō No.30 Shitotsu Sansen
Bakudō No. 61 Rikujokoro!
Bakudō No.62 Hyapporankan!

Nefes nefese kalıyorum. Bunlar benim için kolay teknikler ama hiç ara vermeden yapmak oldukça zorluyor. Ama daha çok yolum var. Önümde daha Eishouhaki var! Tekrar gaza geliyorum, ve aynı ağaçlara aynı teknikleri bir kere daha yapıyorum. Çok yoruldum artık. Çok da acıktım, çalışmak beni hep acıktıyor. Olmaz, yemeğim kısıtlı. Biraz dinleniyorum ve açlık isteğimi bastırmaya çalışıyorum. Şimdi aynı teknikleri sözsüz söylemem gerekiyor. Denemem lazım. Bu sefer denemek için başka ağaçlara yöneliyorum. Yürürken zihnimi de de boşaltmaya çabalıyorum.

Konsantre oluyorum. Tamamen hedefe kilitleniyorum. Reiatsu'mu dışarı salıyorum. Gücümü son zerresine kadar hissediyorum. Bütün ruh parçacıklarım benim emrimde. Fazla zamanım yok hemen harekete geçmeliyim. Tek bir şans tanıyorum kendime. Bütün gücümle yükleneceğim tek bir şans. Bütün gücümle, tek kelime etmeden, 4.numaralı Bakudou Hainawa'yı yapıyorum. Ne olduğunu anlamadan yere yığılıyorum.

Konu: Geri: Eishouhaki Antrenmanı C.tesi Ocak 26, 2013 8:00 am

Son gücünle tekniğini uyguluyorsun, kendini bitirecek kadar çok reiatsu vermen işe yaramışa benziyor. Zira ortaya sözlü olarak uygulasan bile yapamayacağın derece de güçlü bir ''Hainawa'' tekniği oluşmuş durum da. Yere düşsen de olanları görebiliyorsun: Normal de bu teknikle bir ağaç sarabilmişken şimdi tekniğin zorlanmadan üç ağacı bağlamış duruyor! Aynı zaman da bakudou nun kalınlığı ve parlaklığı da artmış bulunuyor, Gündüz olmasına rağmen tekniğinden çıkan sarı ışıklar etrafta çok net seçilebiliyor... Fakat diğer teknikleri yapmaya çalıştığın anda kendini yer de buluyorsun. Nefes nefese kalmışsın, göğsün körük gibi bir inip bir kalkıyor. O an, O saniye anlıyorsun yaptığın hatayı... Ne denli reiatsu harcamışsınki kolunu bile kıpırdatamıyorsun hatta şuan burada ölebilirsin bile. Kimse görmeden, kimse duymadan... Takii uzaktan (nekadar uzaktan belli değil) gelen ayak sesleri belkide seni şuan yaşama bağlayan tek şey.

Out: İlk turlardan kimseyi öldürmeyeceğim merak etme, bir önceki kurgunuzla bağlantılı sadece senin üstünden gidecek bir kurgu yazdım bu sebeple kötü durumdasın yani, eğer bu turu atlatırsan, herşey karakterin için güzel olacak.

Önemli Out: Bu arada Eishouhaki nin temelini öğrendin fakat buradan sonrasını uygulayarak öğreneceksin. Kısaca rp içinde uyguladıkça onu nasıl kullanacağını anlayacak ve giderek daha iyi olmaya başlayacaksın. İmzana statlarından ayrı bir yere ''Eishouhaki X1'' yazarsan sevinirim...

Konu: Geri: Eishouhaki Antrenmanı C.tesi Ocak 26, 2013 2:15 pm

"Olamaz, bu kadarı biraz aşırı oldu." Bütün enerjimi burada tüketirken ne düşünüyordum acaba? Hayatta kalma içgüdümü hissedebiliyorum. Yaptığım şeyler gözümün önünden geçerken yapacağım şeyleri düşünüyorum. Vazgeçemem, henüz vazgeçmem. Buraya kendimi geliştirmeye geldim, kendimi öldürtmeye değil.

Uzaktan ayak seslerini duyuyorum. Bu civarda kim olabilir ki? Güvenilir insanlar mıydı? Bu tenha yerden geçmeyi herkes istemezdi. Özellikle burayı seçmiştim, kimsenin geçmeyeceği bir güzergah. İkinci aptallığım bu olmalı. Neyse ki şansıma birileri geçiyordu, böylece ölmekten kurtulabilirim. Reiatsularını hissetmeye çalışıyorum. Yeterince gücüm olmadığı için tam olarak kestiremiyorum. Ölmemek için onların yardımlarına ihtiyacım var. Bağırarak kendimi duyurabilir miydim? Ya duymazlarsa? O zaman kalan son enerjimle yardım fişeği atmak zorunda kalacağım sanırım.

Güçlü olmalıyım. "Yardım edin..." o kadar kısık sesle söylemiştim ki kendim bile anlamamıştım. "Yardım edin, yardım edin, yardım edin, yardım edin..." gittikçe artan bir ses tonuyla artık bağırarak yardım istiyordum. Biri sesimi duyabilsin diye çırpıyordum yattığım yerden. Yanağımdan göz yaşlarım dökülüyor, çok çaresiz haldeyim. Hanabi'yi kavrıyorum. "Can dostum, yoldaşım..."

Konu: Geri: Eishouhaki Antrenmanı Salı Ocak 29, 2013 10:12 am

Göz yaşların yanaklarından aşşağıya inerken ve bunun sonucunda toprağı ıslatırken, ilk başlarda duyduğun ayak sesleri yaklaşmaya başlıyor, sesler yaklaştıkça bu ayak seslerinin bir insana ait olamayacağını kavrıyorsun. Ayak sesleri daha çok 4 ayaklı bir hayvanın adımlarını andırıyor... Herneyse sen de ise hala kolunu kaldıracak kadar bile güç yok. Çaresiz ve yalnızsın. Elindeki kılıcın herzamankinden daha yakın geliyor sana öyle bir kavramışsın ki onu olayı dışarıdan gören birisi denizin ortasın da yüzme bilmeyen birisine atılan can yeleğine nasıl sarılıyorsa senin kılıcına sarılmanı buna benzetebilir... İlerden gelen hayvan sesleri birden kesiliyor. Etrafını görmesende shinigami eğitimin sayesin de anlıyorsun. Gelen şey herne ise artık tam yanında. Ve eğer gözlerini kaldırıp ona bakarsan şu yaratığı göreceksin:

Spoiler:

Konu: Geri: Eishouhaki Antrenmanı C.tesi Şub. 09, 2013 5:51 pm

Gözyaşlarım yanaklarımda kururken kendime gelmeye çalışıyorum. Lakin o kadar çaresiz ve bitap düşmüşüm ki kolumu kaldıracak kadar gücüm yok. Elim Hanabi'ye öyle kilitlenmiş ki, canlanıp beni kurtarması gibi çılgınca dileklere tutunacak haldeyim. Ama gerçekler ortada. Tek çarem yanıma yaklaşan şeyin, her ne ise, bana yardımcı olması. Kötü düşünmemeliyim. İyi düşünerek iyiyi doğurabilirim. Yanıma iyice yaklaşan yaratığı gözden geçiyorum. Büyüleyici bir güzelliği var etkilenmemek elde değil. 9 kuyruklu bu sevimli yaratığı tanımaya, anlamaya çalışıyorum. Tehlikeli mi? Bana saldırır mı? Hiç bir fikrim yok. Güçlü görünmesine rağmen o kadar sevimli ve içten görünüyor ki... Birden onunla arkadaş olma isteği duydum. İçimdeki bu istek o kadar güçlüydü ki, ne kadar yardıma muhtaç olduğumu unuttum. Bugün burada bana zarar verecek bile olsa onu affedeceğim. Neden böyle düşündüğüme tam olarak anlam veremiyorum. Hanabi'nin bu yaratıktan hoşlanmadığını sezer gibiyim. Yanılıyor olmalısın, ondan bize bir zarar gelmeyecek, diyorum içimden. Sonra 9 Kuyruğa dönüp tamamen içtenlikle kendimi tanıtıyorum:

"Selam, 9 Kuyruk! Böyle tanışmamız ne kötü... Gördüğün gibi bitap haldeyim, tamamen savunmasızım. Benden sana zarar gelmez. İstesem de gelemez merak etme." deyip ironik bir şekilde gülüyorum. "Sana kanım ısındı. Burada ne yapıyorsun? Yalnız mısın?" deyip meraklı gözlerle ona bakıyorum. İçimden dost olabilmemiz için dua ediyorum. Umarım arkadaş olabiliriz.

Konu: Geri: Eishouhaki Antrenmanı Cuma Şub. 15, 2013 6:18 am

Düşündüklerini söylüyorsun, hiç tepki vermiyor dokuz kuyruklu. Tek yaptığı şey kocaman vede inanılmaz tatlı gözlerini sana dikip bakmak, arada bir yaptığı tek şey ise kafasını (köpeklerin yaptığı gibi) yana yatırıyor fakat bu sırada gözleri sevimlilikten hiç birşey kaybetmiyor. Sen yerde, yaratık başucun da öylece duruyorsunuz. Sen ise en azından kollarını oynatacak düzeye gelmiş oluyorsun bu durumda. Fakat reiatsun hala inanılmaz biçimde az. Anladığın üzre uzunca bir süre de gelmeyecek... Tabii, 9 kuyruklu canavar şuan yaptığı şeyi yapmıyor olsaydı. Yürüyerek karnına çıkıyor önce, ayakları pamuk kadar yumuşak -ki yürüyebildiğini görmesen pelüş hayvan zannedebilirdin onu- Kuyrukları ise ayaklarına nazaran daha sert. İşte o sert kuyruklardan birisi aniden ağzından içeri giriyor, bir diğeri -zaten yeni yeni güç toplamaya başlamış- sol eline dolanarak hareket etmesini engelliyor. Aynısı sağ elin için de olduğunda artık sadece bacaklarının vücudunun kıpırdayabilen tek bölgesi olduğunu fark ediyorsun. Bu sadece birkaç saniye daha devam ediyor, çünki yaratık tek kuyruğu ile iki bacağını da kıstırmış durumda. Korkunç, tarif edilemez bir acı duyuyorsun. Fakat aynı zamanda reiatsunun da arttığına ve bedeninin enerji dolduğunu anlıyorsun...