Rikata Kita

Evi iki katlıdır evi çevreleyen büyük bir bahçe vardır. Bahçesinin duvarlara yarım metre uzaklıkta sık ve tek sıra halinde ağaçlar vardır. Bu ağaçlar evin dışarıyla olan bağını koparmaktadır. Dışardan kimse içerisini göremez. Bhaçenin kapı tarafında büyük bir havuz vardır. Havuzun başında da bir masa ve tek koltuk. Evi'nin rengi mavidir ve ikinci katta otuz metrekare buyuklugunde bir pencere vardır.

Evi bu kadar buyuk olmasına ragmen tek kullandığı odası yatak odasıdır. Ve sabahları balkondan gunesi seyretmeyi cok sever.

533

Rp out:Sizinki nasıl olucak çok merak ediyorum

OUT: ben riki dovcem ole bitcek XD

RPin:

HAAAYYYIIRRRRRRRRRR!!

Meiki sıçrıyarak uyanır. Gördüğünün bir rüyadan ibaret olduğunu anlar. Bir önceki gün çok içkili olmasına rağmen kesik kesik kareler hatılamaktadır. Rik ve Antremen salonu. Başı çok ağrımasına rağmen doğrulur.

Lanet olsun.

Etrafına bakar Bulunduğu yer hiçte antreman salonuna bezememektedir. Gözlerini ovalamaya başlar. Yeniden etrafa bakar. Buranın neresi olduğunu bir türlü çözememiştir.

470

"HAAAYYYIIRRRRRRRRRR!!" Sırtını duvara dayamış oturarak uyuya kalmış olan Rik zıplayarak uyanır.

"Ahhhhh!!!....." Rik o ani zıplama ile kafasını pencereye vurmuş ve başından aşağı iki kaşının arasına doğru kanlar akmaya başlamıştır.

"Lanet olsun neden bu kadar şiddetli bağırıyorsun" Rik bunları söylerken bir eliyle de başını tutmaktadır.


352

Meiki uykulu gözlerle Rik'e baktı.

Lanet olsun nerdeyim ben??

gözlerini tekrardan ovuşturdu. Hala rüya görmekte olduğunu düşündü biran.

144

Rp Out:Sake'ine ilaç kattı Rik artık şart evleneceksiniz

Rp out: ne rüyası dün akşam neler oldu da haberin yok

rp in

"Günaydın Kaptan Meiki. Demek uyanabildiniz." Rik büyük bir gülümsemeyle Meiki'ye bakıyordu.(Yüzü kandan kıpkırmızı olmuş bir biçimde)

136

Rp out:rike elini veren kolunu kaptırır

Huh?

Meiki şaşırarak Rik'e baktı ama nerde olduğunu anlamıştı.

Seni lanet olası!! yüzünü kanatmışsın.

Dedi rikin yanına giderken

Hmmm. Evinde sargı var mı? Yok en iyisi tedavi merkezine gidip 4. takımdan birine görünmen.

236

" Sadece küçük bir kazaydı büyütülecek bir şey yok. Zaten kanaması durdu sayılır." Rik'in yüzünde büyük bir gülümseme vardı. Her ne kadar açık camın yanında uyuduğu için cereyanda kalmış ve omuzları tutulmuş da olsa yeni bir gün başlamıştı ve eğitimine devam etmek istiyordu.

Rik ileri doğru bir adım attı ve omuzları ağrımaya başladı. Rik refleks olarak elini omzuna götürdü ve yüzünde küçük bir acı ifadesi oluştu.


421

Meiki Rik'in yüzündeki ifadeyi gördü.

Hmm tabi canının yandığı çok belli işte inat etmede tedavi merkezine gidelim.

dedi.

129

"Ha-hayır. Ben iyiyim. Eğer açsanız yiyecek bir şeyler hazırlayabilirim." Rik omuzlarındaki ağrıyaa rağmen gülümsemeye çalışıyordu.

131

Meiki Rik'i bu konuda fazla zorlamak istemedi

hmm hayır acil işim var.

dedi. Kapıya kadar yavaşça yürüdü. Kapıdan sonra flash steple gözden kayboldu.

156

out: noldu? kapak XD

Rik Meiki'nin gittiğinden emin olduktan sonra:

"hmmmppfff sonunda gitti. Artık ağız tadıyla bir kahvaltı yapabilirim. Hem şu dövüş mevzusunu da unutması iyi oldu." Rik büyük bir gülümsemeyle mutfağa yöneldi. Ancak omzuna büyük bir ağrı saplandı ve sırtını duvara dayadı. Dün geceki kidou çalışmaları ağır gelmişti ve bu omuzlarında kendini gostermişti.

"Sanırım biraz dinlenmeliyim" dedi ve kendini yatağa bıraktı.

Aradan bir saat geçtikten sonra Rik yeniden uyanmuştı.Omuzlarının ağrısı daha azalmıştı. Birinci kata indi ve mutfakta kendine kahvaltı hazırlamaya koyuldu. Rik kalabalık kahvaltıları sevmediği için iki üç çeşit yiyecek şey buldu ve balkona geçti. Balkonda bahçede uçuşan kuşları izlemeye ve yanına aldıklarını yemeye başladı.

754

rp out: yatağım yatağım güzel yatağım:P

Rik balkonda bir sandalyenin üzerinde oturmuş gökyüzüne bakarak çayını yudumluyordu. Meiki ile yaptıkları eğitimlerden sonra kidouların çoğunu öğrenmişti. Artık Meiki ile kılıç kullanma eğitimi yapması gerekiyordu ama zamanı henüz belli değildi. Rik çayından bir yudum daha aldı ve tekrar ufka doğru bakmaya başladı.

Rik gökyüzüne bakmaya devam ederken siyah bir kelebeğin yanına doğru geldiğini gördü. Siyah kelebekleri daha önceden duymuştu. Hatta 'Cehennem Kelebeği' diye çağırıldıklarını da biliyordu. Ama şimdiye kadar hiç karşılaşmamıştı. Acaba kim Rik'e bir cehennem kelebeği yollayabilirdi.

"Demek bu kadar erken..." Cehennem kelebeğini Meiki'nin yolladığını anlamıştı. Zaten kendisine Meiki'den başka cehennem kelebeği yollayacak kimse yoktu.

Kelebekte Meiki'nin sesi vardı ve Rik'i antrenman salonunda beklediğini söylüyordu.

"Ahhh.... Amma çalışkan kız. İnsan biraz izin verir o kadar çalışmadan sonra biraz huzur içinde kalmak istemem çok mu fazla?" Rik' bezgin bezgin kalan iki yudum çayını içti ve bardağı eline alarak balkondan içeri yöneldi.

Rik evinde zanpaktousunu taşımayı sevmiyordu. Bu yüzden Zanpaktousunu yatağının başına kafasını koyduğu yere bırakırdı. Rik zanpaktousunu aldıktan sonra yürüyerek evden dışarı çıktı ve antrenman salonuna yöneldi.

1294

Rik evinin balkonunda oturuyordu. Boş vakitlerinin çoğunda yaptığı gibi gökyüzünü seyrediyordu. Yanında büyük bir bardak çay ve bir kaç dilim kek, kurabiye vardı. Rik arkasına yaslanmış bulutların geçişini izliyordu. Bir taraftan da zanpaktousuyla yaptığı anlaşmayı düşünüyordu. Acaba anlaşmada bir açık bulabilirmiydi. Bir cana kıymadan zanpaktousunun shikai formunu kullanabilmenin bir yolunu bulabilirmiydi. Çok derin düşünceler içinde olsa da bir çıkar yol bulamıyordu.

"Düşün-düşün-düşün..." Rik tekrar kendini ikna etmeye başlamıştı. Artık düşünmekten bıkmıştı ama bir çözüm bulana kadar düşünmek zorundaydı. Ne yapması gerektiğini hala bulamıyordu. Bir can kurban etmemek için ne yapması gerekiyordu.


Rik çayından bir yudum aldı ve tekrar gözlerini bulutlara dikti. Aklına gelen iki çözüm vardı sadece. Ya shikai formunu hiç kullanmayacaktı(sadece birini öldürmek zorunda olduğu anlarda kullanabilirdi) ya da yedi gün yirmi dört saat yanında canlı bir hayvanla gezebilirdi. İkinci fikir aklına yatmıştı ama yine de bu bir canın kaybolmayacağı anlamına gelmiyordu.


Düşünmeye devam etti. Rik düşünürken saatler birbirini kovalamıştı ve Rik hala tam bir çözüm bulamamıştı. Bulabildiği iki çözüm ise Rik'in hiç hoşuna gitmemişti.

"Sanırım biraz kafamı dağımalıyım." Rik kendi kendine konuşuyordu. Yavaşça ayağa kalktı ve yanında duran çayı bir dikişte içti. Masada duran kek tabağını da alarak bunları mutfağa koydu ve evinden çıkmaya karar verdi.


Rik evinde olduğu zamanlarda zanpaktousunu yanında taşımazdı. Silahla gezmeyi pek seven biri değildi ama on üç koruyucu takıma girdiğinden beri zanpaktousunu sadece evde olduğu zamanlarda taşımıyordu. Geri kalan zamanlarda zanpaktousu hep sırtında oluyordu. Rik yatak odasına gitti ve zanpaktousunu yastığı ile duvar arasından aldı, sırtına astı. Bir kaç saniye içinde zanpaktousu kaybolmuştu. Rik'in yüzünde durgun bir ifade vardı. Rik odaya sırtını döndü ve kapıdan dışarı çıktı. Nereye ya da niçin gideceğini düşünmemişti. Tek aklına gelen biraz yürümekti. Güneş batmaya hazırlandığı için fazla bir sıcak yoktu ama hala etraf aydınlıktı. Güneşin konumundan hemen hemen iki saat sonra güneşin batacağı belli oluyordu.


Rik bahçe kapısından çıkarken son bir kez güneşe baktı. Güneşe baktığında nereye gitmesi gerektiği aklına gelmişti. Batı kapısına gidecekti. Orada bir tepe vardı. O tepeden yıldızlar çok rahat izlenebiliyordu. Tepe yeşillikti ve tepesinde beş yüz metrekarelik bir düzlük vardı. Rik arasıra bu düzlüğe çıkar ve gökyüzünü seyrederdi. Sonsuz gökyüzüne bakmak bir an içinde olsa Rik'in tüm kötü düşüncelerini alır ve sadece gökyüzüne baktığı zamanlar kendini huzurlu hissederdi. Hiç bir sorun ve sorumluluk yokmuşçasına...


Rik artık yola çıkması gerektiğine karar vermişti. Kapıyı yavaşça kapattı ve güney kapısının yolunu tuttu.

Rp out:devamı güney kapısı


2833

RP out:Rukongai "ilk cinayet..." devamı

in:

Rik yavaş adımlarla Rukongai'den evine dönüyordu. Yolda birkaç kişi geldiği yönden bazı seslerin geldiğini söyleyip bu seslerin kaynağını sormuştu. Rik'te tam olarak ne olduğunu bilmediğini sadece bir kaç çığlık duyduğunu söylemişti. Ve bu çığlıkların hollow çığlığına benzediğini de eklemeyi unutmamıştı. Zaten Suzaki'nin giysilerinde cero kalıntıları vardı. Bu da Rik'in söylediklerini doğruluyordu. Yolda karşılaştıkları sadece bir kaç Rukongaili ve bir kaç tane de shinigamiydi. Rik Birinci Takım'ın en güçlülerinden olduğu için kimse O'na fazla soru sormaya cesaret edemiyordu.


Rik uzun bir yürüyüşten sonra evine vardı. İlk işi soğuk bir duş almak olmuştu. Bu sayede üzerine sinmiş hollow izlerini tamamen ortadan kaldıracaktı. Ayrıca giysilerini de kaynak suda yıkamaya karar verdi. Tüm işleri bittikten sonra rahatlamıştı. Bir bardak çay koyduktan sonra balkona geçti ve zanpaktousunu eline aldı. Nasıl olduğunu bilmiyordu ama içinde bir heyevan uyanmıştı. Elini bile kaldırmadan iki kişiyi öldürmüştü ki bunlardan bir tanesi çok güçlü bir hollowdu.

"Sanırım bu gerçek güç" Rik şeytani bir gülümsemeyle gülümsedi. Masum bir insanı öldürmüş olmasına rağmen bir şeyler yanlıştı. Vicdan azabı çekmiyordu. Neden vicdan azabı çekmiyordu ki. Şimdiye kadar herkesten birini öldürmenin çok yanlış olduğunu insanın hayatına kastedilmemesi gerektiğini duymuştu. Ve birini öldüren kişinin ömrünün sonuna kadar peşini bırakmayacak bir vicdan azabıyla acı çekeceğini de biliyordu. Ama bu vicdan azabı Rik'te yoktu. Hiç bir acı veya üzüntü çekmiyordu. Tek hissettiği güç olmuştu. Ölümün o soğuk ve karanlık gücü. O gücü damarlarında hissetmişti. Ve birinin ölümü Rik'i hem güçlendirmiş hem de tüm yaralarını saniyeler içinde iyileştirmişti. Bu da Rik'in yeni insanları öldürmemek için bir neden bulamamasına sebep oluyordu. Şimdiye kadar hep ya vicdan azabı çekersem, ya bu acıdan kurtulamazsam... gibi düşüncelerle en ufak bir canlıya bile zarar vermemişti. Ve bunu yaparken de ''insan hayatı kutsaldır'' gibi bir şeye inanıyordu. Bunun ne kadar doğru olduğu da tartışılırdı. Aslında bunu düşünmesinin tek nedeni de bir gün kendinin de öleceğiydi ve bunun başkasının elinden olmasını istemeyişiydi. Kendisi ölümü istemediği için başkasını öldürmesinin de doğru olduğuna inanmıyordu.


Şimdi Rik'in bir görevi vardı. Verdiği sözü tutmak ve eceli gelmiş insanları Azrail'le tanıştırmak. Bunu yaparken çekeceği acılar ya da üzüntüler o kadar önemli değildi. Hayatının sonu gelmiş olan insanlar ölmeliydi. Ve bunu yapması gereken kişi Rik'ten başkası değildi. Rik çayının son yudumunu aldı ve zanpaktousunu sırtına koydu.

"Gece daha uzun. Yapılacak çok işim var." Rik zanpaktousunu tekrar eline aldı ve gözlerini kapattı.

"Seninle konuşmak istiyorum." Rik gözlerini açtığında rüyasındaki çöldeyi. Bu sefer reiatsusunu iyi kontrol edebiliyordu ve karşısındaki Kashido'dan da korkmuyordu. Artık ikisi aynı yolda yürüyen iki arkadaştılar. En azından Rik için öyleydi.

''Ne istiyorsun?'' Kashido her zamanki heybetiyle tepeden bakıyordu Rik'e.

"Senin istediğini yapacağım ama kimi istediğini sen seçeceksin. Hayatının sonu gelmiş olan kişileri bana haber ver ki onları seninle tanıştırabileyim." Rik tereddüt içindeydi. içinde küçük de olsa ''Yanlış yapıyorsun!'' diyen bir ses vardı ama Rik bu sesi bastırdı.

''Bu kadarını beklemiyordum. Sadece mecbur olduğunda beni çağırırsına kendimi hazırlamışrım. Ama madem o kadar heveslisin sana bazı isimler verebilirim. Ama bu isimler herkes olabilir. Kim olursa olsun bana vermeye hazır mısın? Bu yükü kaldırabilir misin?" Bu konuşma Rik'in sinirini bozmuştu. Ama ölmesinin sorun yaratacağı kimse olmadığını düşündüğü için sadece başıyla onayladığını belirten bir hareket yaptı.

"Peki şimdilik sana verebileceğim bir isim yok. Ama zamanı geldiğinde isimleri almaya başlayacaksın." Karşısındaki adam gözden kaybolmuştu ve biraz sonra Rik kendini düşerken buldu. Düşüş öyle şiddetliydi ki Rik gözlerini kapatmak zorunda kalmıştı. Ve gözlerinii tekrar açtığında evinin balkonunda ayakta dururken buldu kendini. Elinde zanpaktousu öylece duruyordu. Rik bardağı da alarak içeri girdi. Biraz dinlenmek istiyordu. Bardağı mutfağa koyduktan sonra yatak odasına geçti. Zanpaktousunu yastığıyla duvar arasına koyduktan sonra güzel bir uyku çekmek umuduyla yatağa uzandı.


4322

Rik bir gül bahçesinde tek başına duruyordu. Etrafı birbirinden güzel kırmızı, sarı, mavi, beyaz... güllerle kuşatılmıştı. Çok güzel bir bahçede duruyordu. Güller o kadar güzeldi ki Rik içlerinden bir tanesini alabilmek için kopardı ve gül elinde solup parçalandı. Rik şok olmuştu neden bölye olmuştu? Rik bu merakla bir gül daha kopardı ve bu gül de Rik'in elinde parçalandı ve görülemeyecek kadar küçük parçalara ayrıldı. Rik'in merakı daha da artmıştı. Neden her kopardığı gül parçalanıyordu.

Rik bir güle sadece dokunursa neler olabileceğini merak ettiği için bir güle eliyle dokundu ve yavaşça okşuyordu. Gül kısa bir süre içerisinde solmuş ve yok olmuştu. Rik buna bir anlam veremiyordu. Bunlar nasıl güllerdi. Ve en önemlisi neden her dokunuşunda bir gül solup yok oluyordu. Rik bir kenara oturdu ve bunu düşünmeye başladı.

Eğer bu güller hayatta kalacak kadar güçlü değillerse yok olmalıydılar. Evet kesinlikle bu güller var olmayı hak etmiyorlardı. Rik teker teker tüm güllere dokunmaya başladı. Biraz sonra ortalıkta tek bir gül kalmıştı. Mavi bir gül... Rik bu gülü de yok etmek istedi. Güle elini değdirdiğinde çok büyük bir acı hissetti ve elini hızla çekti. Bu gül diğer güller gibi değildi. Her gül diğerlerinden farklı zamanlarda yok olmuştu. Ama bu gül farklıydı. Üçüncü dokunuşta bile hala ayaktaydı ve her dokunuşunda Rik'in kalbine binlerce diken saplanırcasına acı veriyordu. Rik bu gülün yaşamasına izin vermeye karar verdi. Sonuçta o kadar gül içinden yaşama en çok tutunan gül oydu. Rik dikkatini güllerden ayırıp bahçeye çevirdiğinde her yerin kayalık olduğunu farketti. Bir tek o mavi gülün olduğu yerde biraz çimen vardı. Geri kalan kısımlar kayalıktan ibaretti. Rik bahçenin son durumuna bakınca kalbinde bir acı hissetti. Bunu yapan kendisiydi. Ama pişman da değildi. Güllerin her dokunuşunda yok olması Rik'in suçu değildi ki. Bu güllerin zayıflığından başka bir şey değildi. Hem yok olmayan gülde de ısrarcı olmamıştı. Ama bunu başarabilen tek gül vardı. Rik o tek gülün yanına gitti ve yanına oturdu.

"Demek yalnız kaldık. Bir sen ve bir ben..."Rik çiçekle konuşmaya başlamıştı. Artık uğraşacak işi kalmamıştı ve tek yapabildiği o tek gülle konuşmaktı.

''ARKADAŞLARIMI ÖLDÜRDÜN!!!... İNTİKAMINI ALACAĞIM'' gülden ses gelmişti. Rik bunun imkansız olduğunu düşündü. Nasıl olabilirdi ki. Bir gül konuşamazdı. Bu doğanın kurallarına aykırıydı.

''ARKADAŞLARIMI ÖLDÜRDÜN!!!... İNTİKAMINI ALACAĞIM'' Rik'in tüm vücudu titremişti. Heralde vicdan denen şey bu diye düşündü ve kendini rahatlattı. Zaten bir gülün konuşabilmesi imkansızdı.

''ARKADAŞLARIMI ÖLDÜRDÜN!!!... İNTİKAMINI ALACAĞIM'' ve üçüncü sesten sonra gülün dalları Rik'i sıkıca sardı. Rik hareket edemiyordu. Ne zanpaktousuna ulaşabiliyordu ne de doğru düzgün hareket edebiliyordu. Tek yapabildiği konuşabilmekti.

"Nesin sen?" Rik hafif telaşlı bir ifadeyle sormuştu.

"BEN SENİN AZRAİLİNİM!!!... SENİN VİCDANINIM!!!... ARKADAŞLARININ İNTİKAMINI ALACAK OLAN BİR GÜLÜM!!!... NASIL İSTERSEN ÖYLE DÜŞÜN!!!... AMA TEK BİR ŞEYİ ATLAMA. BEN SENİN İÇİN ÖLÜMÜM!!!..." gül Rik'i daha da sıkı sardı. Fakat gül Rik'i her sıkışında biraz daha soluyordu ve Rik'in kalbine binlerce diken saplanıyordu.


"Lanet olsun!... İkimizi de öldürmek mi istiyorsun?" Rik sinirle sorusunu sordu.

"SEN HERŞEYİMİ ELİMDEN ALDIN SENCE YAŞAMAMIN BİR ÖNEMİ VAR MI?" gül dallarını biraz daha sıktı ve Rik'ten şiddetli bir çığlık yükseldi.

Rik sıçrayarak uyandı. Bu rüyayı uzun süredir görüyordu ama yaşadığı onca şey arasında bu rüyayı düşünecek kadar vakti yoktu. Rik yatalı daha bir saat bile olmamıştı ve bu rüyayı görmüştü.

"Sanırım bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak" Rik yatağından doğruldu ve elini zanpaktousuna uzattı. Rik zanpaktousuna dokunduğu anda kendisini tekrar aynı bahçede bulmuştu. Ama bu sefer güllerle donatılmış değildi. Sadece mavi gül duruyordu bahçenin ortasında. Ve gülün yanında da Kashido. Rik bu duruma çok şaşırdı. Uzun zamandır bu rüyayı aralıklarla görüyordu ama hiç birinde Kashido'ya yer yoktu.

"Demek bu güllerin hepsini yok edebildin. İlk sınavını geçtin. Ama bu mavi gül nasıl sağlam kaldı anlamadım. Demek ki bu gül senin için çok önemli birini ifade ediyor. O zaman şimdilik o kişiye dokunmayalım." Rik karşısındaki adamdan gelen sesleri dinledi.

"Bu bir sınav mıydı" Rik şaşırmıştı.

"Hayıt ama bu rüyayı sevdim" Karşısındaki adamdan bir büyük bir kahkaha yükseldi.


"Ne istiyorsun Kashido?" Rik karşısındakinin ne istediğini merak ediyordu.

"Ne kadar da saygısızsın. Bana ismimle hitap etmeni yasaklıyorum. Bundan sonra bana ''Kami-sama'' diyeceksin'' Rik bu emri anlamıştı. İstemese de bu şekilde hitap etmek zorundaydı.

"Peki Kami-sama ne demek istiyorsun? Ayrıca burda ne işin var?" Rik bir çırpıda merak ettiği her şeyi sormuştu.


"Birini öldürmeni istiyorum. Şu anda güney kapısının orda tepenin yamacında üç adam bir kadına tecavüz ediyor. Git ve o adamları öldür." Emir gayet açıktı.

"Ama yetişemem ki." Rik üzgün bir ifadeyle Kami-sama'ya bakıyordu.

"Merak etme daha başlamadı. Eğer acele edersen yetişebilirsin. Sakın başarısız olma!..." Rik tekrar kendini bir boşlukta hissetti ve düşüşün siddetiyle gözlerini kapattı. Gözlerini açtığında yatağının yanında elinde zanpaktousuyla duruyordu. Zanpaktousunu hemen sırtına astı ve yola koyuldu. Rik zaten hızlı yürüyen biriydi. Bir de acelesi olduğu için neredeyse koşar adımla gidiyordu güney kapısına.



5428

rp out:devamı rukongai

Rik hızla rukongai den evine döndü ve sıcak bir duş aldı. Giysilerindeki kan lekelerinden dolayı üstünü değiştirmek zorunda kalmıştı. Giysilerini yıkamak için kenara ayırdı. Çok yorgun olduğu için bir şeyler yemeden kendini yatağa attı. Rik yorgunluğundan dolayı hemen uyumuştu.

279

"HAAYIIIIIIR!!!..." Rik zıplayarak uyandı. Günlerdir gördüğü kabusu tekrar görmüştü... Neden bu rüyada bu kadar ısrarcı olduğunu bilmiyordu. Her hafta en az iki kere aynı rüyayı görüyordu ama bu sıralar daha da artmıştı.

Uykuya daldığında kendisini bir gül bahçesinde buluyordu ve dokunduğu her gül yok oluyordu taa ki son bir mavi gül kalana kadar. O mavi gülü de yok etmek istiyordu ama beceremiyordu. Sonunda mavi gülle çetin bir savaşa giriyor ve rüyalarda acının hissedilmemesi gerektiği halde büyük bir acıyla uyanıyordu. Kalbine binlerce diken batarcasına bir ağrı saplanıyordu. Derisine batan dikenler de cabası...

Rik bu rüyaya bir anlam verememişti. Ama Kami-sama bir kere rüyasına girmiş ve bir kaç kişiyi öldürmesini istemişti. Rik bu isteği yerine getirmişti. Kami-sama'nın yeni bir isteği olsaydı bunu direk söylerdi.

Birden o mavi gül geldi aklına. Kami-sama o mavi gülü öldürmesini istemişti ama henüz zamanının gelmediğini de eklemişti. Acaba o mavi gülle kimi kastedmişti. Rik tanıyor muydu bu kişiyi.

Rik camdan baktı hava hala karanlıktı. Daha uyumam lazım diye düşünerek tekrar yatağa uzandı.


Kısa süre sonra tekrar uyumuştu.

Rik kayalık bir arazideydi. Çevresinde gökdelen boyunda dikili kayalar vardı. Rik bu kayaların arasında yürümeye başladı. Biraz ilerledikten sonra dikili on üç tane kazık buldu ve bu on üç kazığın üstünde on üç tane kafatası. Rik şaşırmıştı neden on üç taneydi. Ve burda ne işleri vardı.


Rik anlamıştı. Şimdiye kadar öldürdüğü kişi sayısı on üçtü ama bunların orada bulunmasının nedenini anlayamamıştı. Kazıkların önüne oturdu ve düşünmeye başladı ama uzun bir süre geçmesine rağmen bir şey bulamamıştı.


Aradan biraz süre geçti ve kazıklardan birinin üstündeki kafatası toz haline geldi ve havada yok oldu. Biraz sonra üç tanesi birden yok oldu. Ve bir tanesi daha. Ve bir tanesi daha...


Sırayla tüm kafatasları yok olmuştu. Rik şaşkınlıkla kafataslarının yok oluşlarını izlemişti. Geriye sadece bir tane kalmıştı. Diğer kafataslarından oluşan toz bulutu son kalan kafatasında birleşti ve kafatasının eksik kısımları tamamlandı(vücudunun geri kalan kısmı). Rik gözlerine inanamıyordu. Karşısında sadece kemikten oluşan bir adam vardı. Ve biraz önce asılı olduğu kazığı eline almış Rik'e doğru ilerliyordu. Rik bir kaç adım geriledi. Bu yaratığın ne olduğu hakkında hiç bir fikri yoktu ama bir şeyler yapmazsa birazdan ölebilirdi. Rik elini sırtına attı ve iki saniye içinde boşluğu tutan elinde bir zanpaktou belirdi.

"Sen kimsin?" Rik kılıcını heybetli bir şekilde ileri savurdu. Bundaki amacı rakibine gözdağı vermek ve bir umut saldırmasını engellemekti. Ancak rakibinden ses seda yoktu. Aslında cevap veremeyeceğini biliyordu. Vücudu olmayan birinden ses çıkmayacağını herkes bilirdi.

" Kemik kafa gel de boyunun ölçüsünü alayım." Rik son zamanlarda içinde bir yerlerde eskiden hissetmediği bir şeyi hissediyordu. Savaşma arzusu. Kendine denk güçte bir rakip arıyordu. Denk güçte bir rakip bulup onu Kami-sama'ya vermek istiyordu.

Rik bir kılıç hamlesiyle kemik kafayı iki ye bölmüştü. Ancak bu yeterli olmadı. İki parça birbirlerine tekrar bağlanmıştı. Rik büyük bir şaşkınlıkla olanları izledi.

"im-imkansız..." Rik bu sözcükleri ne kadar sık kullandığını biliyordu. Bir hamle daha yaptı ve bu sefer kafasını parçalamıştı ama bu da yetmedi. Kafa kendini kısa bir sürede yeniledi. Rakibini yenmek için Rik'in aklına hiç bir fikir gelmiyordu.

"Yaşayanlar huzura ermek için seni bekliyor Kashido-Mirikado" Rik'in zanpaktousu değişmişti. Etrafı mavi bir duman kapladı. Biraz sonra bu duman karşısındaki kuru kafaya ulaştı ve kuru kafa toz halini alarak havanın içinde yok oldu.


Rik rahatlamıştı. Bu tehlikeyi de ucuz atlatmıştı. Ama neden buradaydı ve niçin böyle bir şeyle karşı karşıya gelmişti.

Birden Rik'in jeton düştü. Bunu yapan elinde tuttuuğu zanpaktousu Kashido Mirikado'ydu.
Herhalde beni tekrar sınıyor diye düşündü. Anlamadığı bir yer kalmıştı. Neden bu kadar basit bir rakiple sınamıştı ki?.

Bunları düşünürken yeni kurban emri geleceğini biliyordu ama bu sefer kimi öldürecekti. Rik kayalıkların arasında oturmuş düşünüyordu. Kashido Mirikado uzun bir süre gelmedi. Rik artık sıkılmaya başlamıştı. Sanki günlerdir orada duruyor ve Kashido Mirikado'yu bekliyordu.


Neden hala gelmediğini merak ediyordu. O kadar süre orada beklemiş ve susamıştı. Çevrede biraz gezinmeye karar verdi. Belki o zman yiyecek ve içecek bir şeyler bulabilirdi. Ama orası pek fazla yiyecek ve içecek şey bulunduran bir yere benzemiyordu. Umudunu kesmeden yürümeye koyuldu. Amacı en yüksek kayanın üstüne çıkıp çevreyi kolaçan etmekti.


Kısa süre sonra en yüksek kayanın üstüne çıkmıştı ama tek görebildiği başka kayalardı. Orada kayalıktan başka bir şey yoktu. Ne bir gram su ne de bir yeşillik... Rik kaderine lanetler yağdırarak kayanın üstünden indi ve beklemeye devam etti.

"Demek bu kadar heveslisin birilerini öldürmeye" Ses Rik'in arkasından gelmişti. Önceki seferlerdeki gibi arkasına sinsice yaklaşmış ve birden konuşmaya başlamıştı.

"Geldin demek. Ben de seni bekliyordum." Rik arkasını döndü. Kashido Mirikado her zamanlı heybetiyle karşısında duruyordu. Ancak Rik buna alışmıştı. Artık O'nun için bu heybet hiç bir anlam ifade etmiyordu.

"Rukongai de sana saldıran bir adam vardı. Onu hatırlıyorsundur. Git onu bul ve öldür. O çok kötü bir kişi. Binlerce insanın ölümünden sorumludur."

Kashido Mirikado'nun emri açık ve netti. Rik bu emri anlamıştı ama hala içinden bir ses buna karşı çıkması gerektiğini söylüyordu. Rik bu sesi bastırdı ve gözlerini kapattı. Gözlerini açtığında artık uyanmıştı. Pencereden dışarı baktı ve güneşin doğmuş olduğunu farketti. Yastığının yanından zanpaktousunu aldı ve yola koyuldu.


Daha önceden rastladığı yere gitmeye karar verdi. Belki o kişi oralarda yaşıyordur ve beni görünce tekrar saldırmak ister diye düşündü. Hızlı adımlarla Seireti den dışarı çıktı ve Rukongai deki lokantaya gitti.


5973

Rik uzun ve yorucu bir gün geçirmiştir ve evinde biraz dinlenmek için shunpo yardımıyla evine gitmektedir. Rik evinin olduğu sokağa girdiğindi bir sürprizle karşılaştı. Meiki Rik'in evine doğru yürüyordu. Rik hemen kendini geri attı ve ne yapması gerektiğini düşündü.

En iyisinin evin arkasından girmek olacağına karar veren Rik bir shunpoyla evinin tarafına geçti ve tüm reiatsusunu bastırdı. Artık Meiki onun reiatsusunu hissedemezdi. Rik biraz zorlandıktan sonra evinin duvarına çıktı ve içeri girmeyi bşardı. Rik evine girdiği sırada Meiki'nin evin önüne varmış olduğunu tahmin ediyordu ve bu yüzden hızla evin içerisine girdi. Evin etrafını kaplayan ağaçlar Rik'in işine yaramıştı bu sayede Meiki evin içini göremezdi. Rik hemen içeri girip üstündekileri bir kenara fırlattı ve temiz bir şeyler giydi.


817

Tak Tak Tak

Meiki sertçe Rik'in kapısını çaldı. Bekledi açan yoktu.

Tak Tak Tak

86

OUT: XD

"Ne aceleci birisi..." Rik hızlı hızlı üstünü değiştirdikten sonra donunu giymeye çalışırken aynı anda da kapıya doğru zıplaya zıplaya ilerlemeye çalışıyordu. Bir ara ayağı kaydı ve kafasını kapıya vurdu. Büyük bir ses duyuldu ama Rik sadece ufak bir şişle kurtulmuştu. Hemen ayağa kalktı ve üstünü tamamen giydikten sonra TAKK TAKK sesleri eşliğinde kapıya yürümeye başladı.


"HEEEY SEN! ÖLDÜN MÜ GELİYORUZ İŞTE!!!..." Rik bağıra bağıra kapıa gitti ve kapıyı açtı.

473

rp out:kim o göremiyorum da...


ah burdaymış

Shiro saniyelik Fuku-Taichou olma olayından sonra olanları anlatmak
için Rik'in evine koştu.Kapıyı Meiki'ye açan Rik'i gördü.Koşarak Rik'e seslendi
-Heyy Rikata-Kunn...