Soul'a ilk geliş...

Kitsune, Urahara'nın yardımı ile shi-kai seviyesinde kendini geliştirdi. Ancak bu onun soul society'de hayatta kalması için yeterli değildi. Urahara Kisuke'nin açtığı senkai kapısı ile Soul Society'ye giden Kitsune Rukongai sokaklarındaydı...

2 Gün önce...
''Urahara-san artık Soul Society'ye gitmek için hazırım.'' ''Kitsune-kun kendini geliştirdin ancak bu senin için yeterli olmayacak. Orada dikkatli ol ve kaptanlarla karşılaşmamaya özen göster. Ayrıca bir kaç gün sonra sana yardım göndereceğim. O zaman kadar hayatta kal.'' Kisuke bunları söylerken yüzünde herzaman ki gibi sinsi bakışları vardı. ''Tamam Urahara-san.'' Böylece Kitsune Senkai Kapısına girmişti. ''Lanet olsun daha ne kadar koşacağım. O da ne? Arkamdan bir şey geliyor.'' Kitsune koşarak oradan uzaklaşıyordu ancak bu onun için yeterli değildi. Shunpo yardımı ile oradan uzaklaştı ve beyaz bir ışığın içine girdi. ''Sanırım geldim. Kitsune ayrık dünyadan çıktığında rukongaideydi. ''Burasıda neresi ve neden kimse yok!'' Rukongai sokaklarında başıboş bir köpek gibi dolaşıyordu Kitsune. Ne yapacağını bilmiyor gibi bir tavrı vardı. Karanlık ve boş sokaklarda dolaşıyordu...

GM'lik yap admin. Başlangıç rp'si olduğu için uraharayı falan kattım neyse sorun olmaz en yakın zamanda yap gmliği... -.- Hitsu gelirse yapma gm lik ve gelsin bekliyodu gelmemi -.-

Hava bu gün her zamankinden daha güzel mi ne ya da uzun zamandan sonra temiz hava almak insanın kafasını böyle yapıyor. Sonunda kafamı şu lanet kâğıt işlerinden kaldırabildim. Kaptanlar buna nasıl dayanıyor hala anlayabilmiş değilim, herhalde kaptan olmanın verdiği bir erdem olsa gerek. Sol elimle zanpaktoumun kabzasını kavrayarak onla konuşmaya başladım, etraftakiler bana deliymişim gibi bakıyordu ama umurumda değildi. “uzun zamandır görüşemiyoruz Senzai İshiki, o Quincy ile küçük tanışmamızdan sonra pek görüşemedik, bir daha arayı bu kadar açmayalım atamam mı?” dedim ve kendi kendime sırıtmaya başladım. Bu gün gereksiz yere kendimi mutlu hissediyordum. Güneş ışınlarının adeta tenimi delip geçmesinden oluşan ısı beni mutlu ediyor arada esen küçük bir esinti ile uzun kırmızı atkımın havada ahenkle dalgalanması beni huzurlu kılıyordu. Kollarımdaki bilekleri araya biraz hava girmesi için hareket ettirdim. Sanki Seireitei’ni sokaklarına uzun zamandır çıkmamış gibi hissediyordum, bunca yorucu hareketsiz haftadan sonra. Şu an yaptığım bu kısa yürüyüş ilaç gibi gelmişti hele onca işimi bitirdikten sonra. Yakın zamanda Meiki-san’la bizim takımın son durumunu konuşsam iyi olacak. Ben elimden geldiği kadar takımı toparlamaya çalışıyorum ama ben sadece bir Fuku-Taicho’yum elimde anca bu kadar geliyor. Hem bizim takım daha ne kadar kaptansız devam edecek? Aslında kaptansız olmak biraz rahat benden üst rütbede biri yok, ama aynı nedenden dolayı da kötü benden üst rütbe yok ama ben en üst rütbede olmadığım için arada takımda sözüm dinlenmiyor, ahhhh keşke kaptan olabilseydim… Ama inanıyorum o günlerde gelecek elbet, bende bir gün kaptanların arasına katılacağım ve başarıdan başarıya koşacağım. BU DA NE!!! Bu reiatsu da nerden geliyor böyle, bu… bu bir HOLLOW reiatsusu!! Beni bulmasa şaşardım zaten, kırk yılın başı işlerimi bitirmiş yürüyüşe çıkıyım dedik onda da gene karşımıza bir Hollow çıkıyor. Aslında çıkmasına sevindim, uzun zamandır zanpaktoumla güzel bir eğlence yaşamamıştık. Ben çalışma odasında o kılıfında ikimizde sıkıntıdan patladık. O zaman, koş Hitsuomi, koş eğlenmek için koş!!!

RP OUT: gençler şimdi senaryo şöyle devam edecek (tabi kabul ederseniz ) Kitsune hollowla savaşacak bende gelicem ona yardım edicem hollowu kesicez, bu sırada hollowu gm miz yöneticek hollowla işimiz bittikten sonra küçük bi tanışma savaşı yapıcaz (bunun gerçekten kısa olmasını istiyorum yani 2 kere savaş rpsi yazalım bitsin gibi) biz tam savaşırken Meiki gelsin, Kitsune bir kaptan geldiğini görünce urahara nın tavsiyesini hatırlasın ve kaçsın bende Meiki ile takılıyım biraz, böyle gitsin işte böylece online olan herkes rp de yer almış olur ve hepimiz eğleniriz tamam mı???

''Lanet olsun! İki tane ayrı reiatsu hissediyorum. Ancak bir tanesi shinigami reiatsusu gibi ama o kadar sıradan değil sanki yourichi-san'ın reiatsusu gibi ama onunkinden biraz daha düşük bir reiatsu gibi. Urahara-san'dan duyduğuma göre Soul Society'de 13 takımın 13 kaptan ve teğmeni var acaba bu bir teğmen olabilir mi? Onunla tanışmak isterim ancak önce şu hollow'u takip etmeliyim.'' Kitsune reiatsu'yu hissetmeye çalışıyordu. Reiatsu ipliklerini görüyordu. ''Görüyorum. Görüyorum. Görüyorum!!! Buldum.'' Kitsune'nin yüzünde anlamsız bir gülümseme belirdi. Shunpo'su ile hızla hollow'a yaklaşıyordu. ''Burdasın!'' Arkasından sinsice yaklaşıyordu. Sağ elini yumruk haline getirdi ve hollow'a doğru vuracaktı. Hollowa artık çok yakındı. Yumruğunu hollow'un kafasının arkasına geçirdi. Ancak Kitsune'nin sağ eli kanamaya başladı. Yüzünde yie garip bir ifade belirdi. Gülümsüyordu! Sadece yere bakarak gülümsüyordu. ''Hey! Hollow seni yenebilmem için daha iyisini yapmam gerekiyor değil mi? Şu ana kadar savaştığım bütün rakiplerden bu sözleri duydum ve hepsinide yere serdim.'' Kitsune yumruğunu bir kez daha kaldırdı ve bir shunpo ile hollow'un önünde belirdi. Maskesinin ortasına bir yumruk attı. ''Artık sende onlara katıl!''

RP out: Biraz abarttım lan sanki rp yazmayı unutmuşum o.O Lanet olsun! Sanırım bu hollow benm için bir antrenman olacak Bekliyorum Hitsu!

Hollowa doğru koşarken başka birinin daha reiatsusunu hissettim. Bu reiatsuyu daha önceden hiç sezmemiştim, yeni biri olsa gerek. Bayadır dışarıya çıkmazsam yeni gelenleri de tanıyamam tabii ki de. İşte hollow da orda, yanındaki yeni çocuk olmalı. Acaba hangi takımdan? Savaşlarına karışmalı mıyım? Neyse şimdilik sadece izlemekle yeteniyim eğer çocuğun başı sıkışırsa bende bir el atarım. Bu çocuğun giyiniş tarzını sevdim o da benim gibi normal shinigamilere aykırı giyiniyor ve atkı takmayı da hakkıyla yerine getiriyor. İçimden bir ses bu çocukla çok iyi anlaşabileceğimi söylüyor zevklerimiz ortak gibi. Sağ elimle saçımı düzeltmeye başladım koşarken rüzgârdan tipi kaymıştı. Saçımın tek sevmediğim yanı buydu shunpo kullandığım zaman hep garip bir şekil alıyordu, ama onun dışında saçlarıma taptığımı söyleyebilirim. Küçükken beyaz saçlarım var diye az ağlamamıştım, ama zaman geçtikçe bu nadirliğin kıymetini anladım. Çocuk da sonunda konuşmayı kesip saldırmaya başladı. Ne yaptığını sanıyor o! Öyle büyük bir Hollowu attığı o yavaş cılız yumrukla etkisiz hale getirmesi imkânsız, anlaşılan bu savaşa katılmak zorunda kalacağım. Ama o zamana kadar da savaş izlemenin keyfini çıkarsam fena olmayacak. Çatısında durduğum evin bacasına sırtımı yasladım ve yeni çocuk ve hollowun savaşını izledim. Çocuğun hareketleri o kadar güçlü gözükmüyordu, ama ondan akan yoğun reiatsuyu hissedebiliyordum ve eper bu reiatsuyu iyi kullanırsa güçlü bir savaşçı olabileceğinin de farkındaydım…

Rp our: Ece sıra sende hadi güzel bi gm lik yap da savaşa bende katılıyim

Kitsune'nin attığı ikinci yumruk hollow'un maskesini gelmişti ve hollow'un maskesini çatlatmıştı. ''Hey Hollow! Sanırım biraz abarttım elim acıdı ancak maskeni duman ettim! Bu seni korkutmuştur umarım! Çünkü sonraki saldırım senin işini bitirecek.'' Kitsune elini zanpaktousunun kabzasına attı. Hollow sersemlemişti ve Kitsune şu anda tam onun önünde duruyordu. Kitsune'nin eli hala zanpaktou'sunun kabzasındaydı ardından sırıtarak hollow'a baktı. ''Şaka yaptım!'' dedi ve kabzasındaki elini tekrar yumruk haline getirdi ve bir kez daha yumruk attı. Kitsune'nin eli kanıyordu ancak hollowun maskesininde bir bölümü kırıldı. Ardından tam uçarak suratına bir tekme atacakken o shinigami'yi farketmişti. Dikkati dağıldı. Hollow bunu fırsat bilerek Kitsune'ye bir cero attı. Cero onu tam göğsünden vurdu. Kitsune hızla yere düştü ama toparlanması çabuk oldu. Shinigami'ye doğru dönerek. ''Sende kimsin. Yanılmıyorsam o kolundaki teğmen rozeti.'' Kitsune o rozeti görüyordu ancak kaçıncı takım olduğunu görmek zordu. ''Kaçıncı takımdansın? Buraya gelmeden önce bana bildiğim herşeyi öğreten birinden bir tavsiye almıştım. Bana sakın bir kaptan veya teğmenle karşılaşma demişti. Ancak kendimi bunu yapmaktan alamayacağım. Hollowun işini bitirdikten sonra yanına geliyorum.'' Kitsune bir shunpo ile hollowun arkasında belirdi. Kılıcını eline aldı ve hollow'u ikiye ayırdı. Hollow yavaş yavaş yok olmuştu. ''Hey sanırım bu kolay oldu.'' Kitsune havada uçarak o shinigami'ye doğru gidiyordu. Zanpaktousu elindeydi. Onu havaya kaldırdı tam yanındayken ona doğru indirecekti. Bağırarak ''Urahara-san öğrettiğin herşey için teşekür ederim bundan sonrası bana kalmış!'' dedi. Shinigami'ye doğru bakarak. ''Haydi göster gücünü!'' diye bağırdı...

OUT: Hadi biraz heyecan katalım rp'ye gel hadi.

out: Gmlik yapayim mi yapmayayim mi o_o yaparsam sonradan giremem ama.

out: yapma boşver o zaman biz gene klasik kendi başımızın çağresine bakarız

out: gmlik yparsam dayak yersiniz ha <.< enee yapayim ben o zaman *-*

Bu shinigami kafası iyi galiba, hala o güçsüz yumruklarını Hollow’a savurmaya devam ediyor, işte elide kanamaya başladı. Yerimde biraz hareketlendim bunu hem beni fark etmesi için yapmıştım hem de öyle durmaktan bacağım ağrımaya başlamıştı. Beni fark etmişti ''Sende kimsin. Yanılmıyorsam o kolundaki teğmen rozeti.'' Dedi. Bu iyiye işaret en azından rütbeme saygı gösterecek birine benziyor. ''Kaçıncı takımdansın? Buraya gelmeden önce bana bildiğim her şeyi öğreten birinden bir tavsiye almıştım. Bana sakın bir kaptan veya teğmenle karşılaşma demişti. Ancak kendimi bunu yapmaktan alamayacağım. Hollowun işini bitirdikten sonra yanına geliyorum.'' Konuşmaya devam ediyordu. Kendinden emin bir tavrı vardı, doğruyu söylemek gerekirse bu davranışları hoşuma gitmişti bana eski halimi, ilk shinigami olduğum zamanları hatırlatıyordu. O günleri arada gerçekten özlediğim oluyor, belki bu kişi benim o günlere geri dönmemi sağlar. Bu kişinin eğitmeni de akıllı biri olmalıydı, ona güzel bir öğüt vermişti kaptanlardan ve teğmenlerden uzak dur diyerek. Bu sırada çocuk Hollow’u ortadan ikiye ayırdı. Bu onun hakkındaki düşüncemin gerçek olduğunu kanıtladı. Eğitmeni ona bu öğüdü vermekle akıllılık etmişti, çünkü bu çocuğun ihtiyacı olacaktı. Evet güçlüydü, hızlıydı da, zanpaktousuna da baya hakim gibi görünüyordu ama onda eksik bir şey vardı. O da deneyimdi. Eğitmenin ona bu öğüdü vermesinin nedeni anca bu olabilirdi, çünkü gücü ve reiatsunun fazla olduğunu hissetmek için dikkatlice bakmaya gerek yoktu, ama daha deminki hollowu kesişinden bile tecrübesinin o kadar fazla olmadığı belli olurdu. Ve benle savaşmak istiyordu, bu çocukla savaşmak eğlenceli olabilirdi, çocuk bana doğru uçmaya başladı. Gözerlindeki heyecanı ve adrenalini görebiliyordum, bu galiba ilk defa gerçek bir shinigami ile savaşıydı, çok heyecanlı olması gerekiyordu. Heyecanı konuşmasından ve hareketlerinden de belliydi aslında. ''Urahara-san öğrettiğin herşey için teşekür ederim bundan sonrası bana kalmış!'' dedi işte o saniye çocuğun en küçük hareketine bile dikkat etmeye başladım. Urahara-san’ı biliyordum zamanında Dünya’da görevliyken bana az yardımı dokunmamıştı ve onun ne kadar akıllı bir adam olduğunu da biliyordum. O buraya boş biri göndermezdi, geriye tek bir açıklama kalıyordu o zaman. Evet bu çocuk tecrübesiz ama çok güçlüydü. Bu yüzümde klasik çarpık gülümsememin oluşmasına neden oldu, bir an bir çömezle savaşacağım diye korkmuştum ama anlaşılan gene sorunlu biri geldi ve beni buldu. Aslında bu olaylar hoşuma gidiyordu, teğmen olduğumdan beri bütün garip kişilikli kişiler gerek shinigami, gerek hollow hep beni bulmuştu ve bunlar sayesinde deneyimlerim kat ve kat artmıştı. Çocukla aramızda çok az bir mesafe kalmıştı ya bir şey yapacaktım ya da ölecektim. Bana çok hızlı geliyordu, o hızda aniden durması imkânsızdı, istersem bir adım kenara çekilerek saldırısında rahatlıkla kaçabilirdim, ama benden gücümü göstermemi istemişti değil mi? Galiba küçük bir gösteri fena olmayacak. Ayaklarımı yere olabildiğince sabitledim ve hızlıca zanpaktoumu çıkardım. Zanpaktoularımızın çarpışmasından çıkan ses muazzamdı, yerimden bir adım bile kıpırdamamıştım. Çarpışma yüzünden saçlarım öne düşmüştü. Kafamı geriye atıp saçlarımın yüzümden çekilmesini sağladım, kıpkırmızı gözlerimle onun tepkisini inceliyordum. Benden böyle bir tepki beklemediği belli gibiydi, suratında küçük bir şok ifadesi vardı. Bu saf, korkmuş suratı görmek komiğime gelmişti, ona bakıp gülümsemeye başladım ve içten sanki yıllarca görüşmediğim bir dostumla konuşuyormuş gibi bir tonda, “Bir dahakine Urahara-san’ın dediklerine kulak assan iyi olur, eğer sana bir kaptandan ya da teğmen uzak dur dediyse bir bildiği vardır.” Dedim sırıtarak ve göz kırptım. Sonra kendi hareketlerim hakkında düşünmeye başladım eskiden olsa onun bu hareketinden kaçarak kurtulurdum, ama geçenler Aquila denen Hollowla yaptığım savaş beni değiştirmişti, onla savaşırken çaresizliği hissetmiştim, onla savaşırken gerçekler tek tek yüzüme vurulmuştu. Aslında o kadar güçlü olmadığımı onun sayesinde anlamıştım ve gene onun sayesinde Seireitei’ye döndükten sonra günler boyu aralıksız antreman yapmıştım, kendimi daha güçlü kılabilmek için. Artık savaşan başka bir Hitsuomi vardı, bunu şu an iyice fark etmiştim. Ben eski ben değildim, eskisinden kat ve kat daha güçlüydüm ve artık bunu fark etmiştim. Bu minik düşüncem biraz daha sırıtmamı sağladı. Çocuk hala zanpaktousu ile beni zorlamaya çalışıyordu. Hamle yaparak saldırısını geri püskürttüm, aramız birkaç metre açılmıştı. Konuşmaya başladım “Hey,hey,hey sakin ol. İlk başta kendini tanıtmaya ne dersin, bütün savaşımız boyunca sana “çocuk” diye hitap etmemi hoş bulmazsın, herhalde.” Dedim. Suratımda hala sıcak bir ifade vardı, neden bilmiyordum ama bu çocuğa o klasik soğuk bakışlarımı atamıyordum, bu çocuk da başka bir şeyler vardı…

rp out: ece illa gmlik yapıcam diyosan şimdi bir hollow çıkar karşımıza yoksa biz savaşaımza başladıkmı hollow u sokucak yer bulamazsın söliyim gerçi gösteri savaşı yapıcaz bu savaşda ama yinede

Kitsune o teğmen'in yaptığı hareket ile bir kaç metre geri gitti. ''İşin açıkçası bana çok basit bir reiatsun var gibi geldi. Huh! Kullandığım güç gücümün çeğreği bile değil ve bunu sana kanıtlayabilirimde ancak buna ihtiyacın yokmuş gibi görünüyor. Sonuçta sen rakibin bile olsa söylenenlere inanan bir shinigamisin. Urahara-san'dan bunları duydum.'' Kitsune bir kez daha uçtu ancak bu sefer gökyüzüne doğru gidiyordu. 50 metre havaya çıktıktan sonra tekrar teğmen'e döndü. ''Geliyorum!'' Tekrar teğmene doğru hareketlendi. Ona doğru hızlıca geliyordu. Hızı öncekinden biraz daha arttı. Tabiki gücüde onunla doğru orantılıydı. Havadayken kılıcını havaya kaldırdı ve haykırdı. ''DEVİL CUT BLADE!!'' Kılıcın keskin tarafından çıkan yoğun reiatsu rakibe doğru gidiyordu ve o sırada Kitsune tekrar bağırdı. ''Hey Shinigami! Ben Kitsune Shuurei! Karakura Şehrinin Koruyucusu ve Geçici Shinigami'siyim yani ben bu dünyadan değilim ve sende Hitsuomi Toumaki olmalısın! Hakkında çok şey duydum!'' O shinigami'nin yüzündeki şaşırmış ifade Kitsune'yi daha da iştahlandırmıştı. ''Hey! Bir insana yenilmek nasıl bir duygu olacak sence? Düşüncelerini duymak isterim! Güle güle Hitsuomi Toumaki!''

Demek Kitsune denen bu çocuk beni tanıyordu, gelmeden önce Urahara’nın ona bilgi vermesine pek şaşırmadım aslında. Ne de olsa konuştuğumuz kişi Urahara işini her zaman garantiye alır o. Gene aynı şekilde saldırıyor, herhalde bana böyle zarar veremeyeceğini anlamış değil. Evet, bana bütün gücünü tabi ki de göstermemişti, bunun farkındaydım. Ama bende ona daha bir şey göstermiş değildim. Kitsune’nin konuşma tarzını sevmiştim, kendinden emin bir tavrı vardı. Demek vekil shinigamymiş. Öyle biri olduğunu duymuştum ama onla böyle yüz yüze karşılaşacağımız hiç aklıma gelmemişti. Urahara’nında benim hakkımda ne söylediğini pek bilmiyordum, ama onla birlikte olduktan sonra kendimi çok geliştirmiştim özellikle kidoularımı. Kitsune bana doğru gelirken hiçbir şey olmuyormuşçasına konuşmaya başladım. “Senin tanıştığıma memnun oldum Kitsune. Galiba seninle ilk tanışan shinigami ben oldum ve üzgünüm maalesef düşüncelerimi öğrenemeyeceksin. Çünkü daha yeni başlıyoruz. Urahara sana benim hakkımda bir şeyler söylemiş olabilir, ama en ileri gidebileceği nokta benim karakterimi ve zanpaktoum özelliğini söylemek olmuştur. Çünkü onun yanındayken anca onları görebilirdi, gerisi boştu. Asıl yükselişime oradan döndükten sonra başladım, kendimi eğittim, kaptanlardan ders aldım. Eski kaptanım beni her zaman çok sevmişti, ama maalesef takımının teğmeni olduğumu göremeden kaybettik onu. Onun bu halimi görmesini isterdim.” Gözlerimi kapatıp eski kaptanımı hayal ettim. Kahverengi saçları pek uzun sayılmazdı, ama kısa da değildi. Keskin yüz hatları ve sert bakışları vardı ama insanlara karşı hep içten ve yumuşak yaklaşırdı. Gördüğüm en otoriter ve bir o kadarda arkadaş canlısı biriydi o. “bu kadar eskiyi yâd etmek yeter. Şimdi sana benim hakkımda bilmediğin şeyi göstereceğim. Buraların en iyi kidou yapan kişisi benim Kitsune, evet doğru duydun EN İYİSİ. Yapamadığım kidou yok. İşte bu korkman gereken bir şey. Sen pek anlamışa benzemiyorsun en iyisi sana küçük bir örnek gösteriyim.”. kidoumu gerçekleştirmek için hazırlığımı yaptım, shinigamilik hayatım boyunca en sevdiğim şey kidou yapmak olmuştu, yapmaktan usanmayacağım tek şey de o dur herhalde. “Şimdi saldırını ne kadar kolay bir şekilde durdurabileceğimi izle. Bakudō No. 39 Enkosen!” küçük kalkanım oluşmuştu bu onun saldırısını rahatlıkla durdurabilirdi ve durdurmuştu da. Saldırısı benim kalkanıma çarptığında kalkanım saldırısını rahatlıkla durdurmuştu. “Şimdi biraz ders vereyim sana Urahara’nın sana kidoulardan bahsettiğin pek sanmıyorum. Bu yaptığım kolay bir bakudo idi. Bakudolar kendini korumanı sağlar. Bir de hadou lar vardır bunlar saldırılar içindir. Madem çok istedin ondan bir örnek verelim sana. Hadou No.33 Sokatsui!” mavi renkteki enerji topum hızlıca ona gitmeye başladı. Bundan doğal olarak kaçacaktı, biliyordum zaten ondan da evine dönse iyi olurdu. “ Şimdi sıra geldi asıl soruya. Neden buraya geldin Kitsune? Önüne gelen shinigamiyi yenip egonu tatmin mi etmeye, yoksa farklı bir amaç için mi?” dedim, bunun cevabını gerçekten merak ediyordum. Buraya gelme fikri nasıl kafasına esmişti acaba?

Kitsune'nin yaptığı saldırı Hitsuomi'yi yerinden bile kıpırdatmamıştı. ''Anladım! Reiatsunu bir bölgeye yoğunlaştırıp sonrada onu kalkan olarak kullanıyorsun! Akıllıca ancak bu beni durdurmaya yetmez. Bunun için en iyisini yapmalısın!'' Kitsune ile Hitsuomi'nin kılıçları birbirine çarptıkça etrafta bir fırtına kopuyordu. ''Hey! Hitsuomi kılıçlarımızın sesini duyuyor musun? İkimizinde yoğun reiatsusu yüzünden etrafta neler oluyor. Ancak ikimizin arasında bir fark var. Reiatsumu hissediyor musun? Reiatsum seni yavaş yavaş yavaşlatıyor. Birazdan birden yavaşlayacaksın. Kollarından güç alamayacaksın. Bir sonraki saldırım seni öldürecek!'' Kitsune bu sefer zanpaktousunu iki eliyle sıkıca kavradı ve Hitsuomi'ye doğru koşuyordu. Tam önündeyken ani bir shunpoyla arkasında belirdi ve kılıcını savurdu. Kitsune onu büyük ihtimalle kesmişti. Ancak emin olmak için olacakları bekliyordu...

OUT: Acil yazdım kısa oldu reiatsu değerin benden 10 puan az o yüzden yavaşlıyorsun bu da bir dip not ayrıca yeni gelen arkadaşta rp'ye katılmak isterse gelebilir...

rp out: tamam da bizim aramızda 9 puan fark var :S

Bu çocuk gerçekten iyiydi. Evet, ben kat ve kat fazla reiatsusu vardı bunu onla karşılaştığım ilk an fark etmiştim ve aklımda bunun için küçük bir plan da oluşturmuştum. Biraz yavaşlamıştım, orda haklıydı ama bu işi fazla abarttığı belliydi. O kadar reiatsu farkından o kadar çok etkilenmezdim. Bunu ona göstermenin zamanı geldi galiba. Evet gene aynı şekilde bana doğru geliyor, dümdüz ve hızlıca. Ama bu sefer bir farklılık vardı, geçen seferlerde gözleri tam saldıracağı yere odaklanmıştı. Bu sefer bakışları farklı bir yere bakıyordu. Farklı bir strateji içinde olduğunu o an anladım, bu da sağ olsun bunca yıllık tecrübeme dayanıyordu, ben az sırtımdan ya da başka bir yerimden derin yaralar almamıştım bu hatalar yüzünden. Bana doğru hızla gelirken yaptığım tek şey sırıtmak oldu ve kidoumu fısıldadım. “Fushibi!” bu kidoum sayesinde bütün çevrem örümcek ağına benzeyen turuncu renkteki yapışkan enerji katmanlarıyla sarılmıştı. Bende hızlıydı, ama bu hızını kesecek yeterlilikteydi ve düşündüğüm gibi de olmuştu zanpaktousunu bakmadan sallamıştı ve zanpaktounun bir şeye çarptığını hissetmişti. Ama zanpaktousu bana değmemişti bile yolun yarısında yapışkan ağlarım sayesinde durdurulmuştu ve tabii ağlarım ona da yapışmıştı. Kendi ağlarımın arasından çıktım ve ona baktım. Zanpaktousu ile ağlarımdan kurtulması diye bir olanak yoktu, bu hem imkansızdı hem de zanpaktousu zaten yapışmıştı. Yavaşça konuşmaya başladım “İşte bu gördüğüne tecrübe deniyor, Kitsune. Reiatsumun seninkisinden az olduğunun farkındayım, benden daha hızlı da olabilirsin, ama unutma bendeki tecrübe sende yok.” İşaret parmağımı ağa doğru götürdüm “Bu biraz canını yakacak ama merak etme, sende ne kalıcı bir hasar bırakacak, ne de seni savaşamaz hale getirecek. Sadece biraz canın acıyacak. İstesem kalıcı bir hazar verebilir miyim? Tabii ki de veririm, şu an tamamıyla benim elimdesin, ama hala buraya neden geldiğini söylemedin. İşte bu yüzden hafif bir şey ile başlayacağız. “Hadou No.33 Sokatsui!” bu kidoum sayesinde ağım yanmaya ve patlamaya başladı. Bundan hasar almadan çıkması imkansızdı, ama aldığı hasar da çok büyük olmayacağı için kaçmak için özel bir çaba göstereceğini de sanmıyorum. “Konuş Kitsune, neden geldin buraya?”

Kitsune düşmanının tuzağına düşmüştü. Ancak düşmanın bilmediği birşey vardı. Onun gizli silahı. O kidouyu attıktan hemen sonra refleksle boynundaki kolye patlayıcıyı ağa yapıştırmıştı. ''Sanırım bu ikimizinde sonu Hitsuomi!'' Hitsuomi henüz o patlayıcıyı görememişti. Zaten görmek içinde zamanı yoktu. ''Hey birazdan o patlayıcı patlayacak ve ikimizde ağır hasar göreceğiz. Hazır mısın?'' Patlayıcı patlamıştı. Etraf toz duman olmuştu. Kitsune kendindeydi biraz baş dönmesi vardı ama yinede kendindeydi. ''Hey! Sanırım işi bitti. Ama bende bittim.'' dedi ve olduğu yere yığıldı...

OUT: Kısa kestim lan diğerleride gelsin onlarla savaşırım. Sonuçta kaç kişiyle savaşıcam senn içinde iyi olur. Ama istersen devam edelim...

'Sanırım bu ikimizin de sonu Hitsuomi!'' dediğinde bir şeylerin benim için yanlış gideceğini anlamıştım. Bu yüzden ağımı gözden geçirdim ve ağımın üstünde küçük parlayan bir şey gördüm. Bunu ne olduğunu bilmiyordum, ama anlaşılan canımı yakacaktı, bu yüzden aklıma gelen ilk koruma kidousunu söylemek için hazırda bekledim. ''Hey birazdan o patlayıcı patlayacak ve ikimizde ağır hasar göreceğiz. Hazır mısın?'' demek o bir patlayıcı idi. İşte bu kötüye işaretti. Hemen kidoumu fısıldadım “Bakudō No.73 Tozansho!” bunun etrafımda bir kalkan oluşturması gerekiyordu, ama bomba düşündüğümden önce aktive olmuştu. Bu yüzden kalkanım tam oluşamadan parçalandı, ama beni korumayı başarmıştı. Bu çocukla uğraşmaktan sıkılmıştım. Diğer shinigami dostlarımda biraz eğlenmek isteyebilirlerdi. Bu yüzden ikinci kidoumu yaptım “Bakudō No. 77 Tenteikura!” bu kidoum sayesinde birden fazla kişiyle telepatik bağ kurabilirdim, konuşmaya başladım. “Tüm shinigamilerin dikkatine Seireitei de ihlal var. Bütün ekiplerin Batı kapısının yakınına gelmelerini rica ederim. TEKRAR EDİYORUM…” ve dediklerimi tekrar ettim. Büyük olasılıkla şu an birkaç ekip yola çıkmıştı. Etraftaki toz bulutu iyice yok olmaya başlamıştı, Kitsune’yi artık görebiliyordum. “Fark ettiysen daha demin bütün shinigamilere toplu mesaj attım. Madem bana buraya neden geldiğini söylemiyorsun, belki onlara söylemek istersin. Bu arada patlayıcı gerçekten iyi fikirdi, düşündüğüm kadar boş değilmişsin Kitsune. Senle ilerde tekrar savaşmak isterim, ama şimdi gitmem gerekiyor. Dediğim gibi merak etme fazla boş durmayacaksın burada birazdan üç beş genç shinigami gelir.” Ve gülümsedim. Bu çocuğun gelecek olan shinigamiler kim olursa olsun yeneceğini biliyordum. Bu yüzden içim rahattı, çünkü onla gerçekten tekrar savaşmak istiyordum. “Görüşürüz Kitsune, fazla yara almamaya bak ne de olsa benle tekrar savaşmaya geldiğinde ben sende fazlasıyla yara oluşturacağım.” Dedim ve yüzüme çarpık bir gülümseme koydum. Artık takım binama dönüp kafamı dinleye bilirdim.

Rp out: mitsuide, luku ve diğerleri sıra sizde sizin gelmeniz için bildiri yayınladım resmen artık bi uğrarsınız bu rp ye

Kitsune yerde baygın yatıyordu ancak tüm konuşmaları duyabiliryordu. “Fark ettiysen daha demin bütün shinigamilere toplu mesaj attım. Madem bana buraya neden geldiğini söylemiyorsun, belki onlara söylemek istersin. Bu arada patlayıcı gerçekten iyi fikirdi, düşündüğüm kadar boş değilmişsin Kitsune. Senle ilerde tekrar savaşmak isterim, ama şimdi gitmem gerekiyor. Dediğim gibi merak etme fazla boş durmayacaksın burada birazdan üç beş genç shinigami gelir.” Biraz olsun kendine gelmişti ancak hala sırt üstü yerde yatıyor ve gözlerini kısıpta bakıyordu. ''Huh! Demek diğerlerinide çağırdın haa! Şunu unutma onlar bana yenilecek ve sıra en son sana gelecek! O zamana kadar ölme çünkü seni ben öldüreceğim.''

“Görüşürüz Kitsune, fazla yara almamaya bak ne de olsa benle tekrar savaşmaya geldiğinde ben sende fazlasıyla yara oluşturacağım.” Kitsune'nin ağzından çıkan son söz ''Buraya gelmemin nede....'' oldu. Sözünü tamamlayamadan bayılmıştı. Hitsuomi dumanlar arasında yavaş yavaş kayboluyordu. Diğerlerinin gelmesi an meselesiydi. Artık yapabileceği tek şey gücünü toplamak ve onlarla mücadele etmekti.

OUT: Hadi gençler sizi mi beklicem bütün hafta gelinde savaşalım...

Kitsune uyandığında Urahara'nın dükkanındaydı ancak hala yaraları ağırdı. Kaburgasında 3 tane kırık vardı ve göğsü tamamen yarılmıştı. Sırt kısmında ise patlamanın etkisi ile kesikler oluşmuştu. Sağ kolu kırılmıştı. Bu haldeyken bırakın savaşmayı zanpaktou'sunu bile tutamazdı. Hiçbirşeyden haberdar değildi. Sanırım bir süre daha dinlenecekti...

OUT: Bu rp bitmiştir. Benim karakterim bir süre yok. GM'lik yapıcam ön savaş bitene kadar...