Güneşli bir gün

Güneşin cömertçe ışıklarını Seitrei'ye yolladığı bir gündü. Joseph bir kayanın üstüne oturmuş, elinde minyatür boyda bir çekiç ve bir parça mermer ile oturuyordu. taşa bazen nazik bazense sert vuruşlar yaparak bir figürü ortaya çıkartmaya çalışıyordu. Şapkasını hafifçe yana yatırmıştı. Sigarası ağzının kenarında duruyordu.

(İnteraksyona girmek üzere Shizu bekleniyor)

“Kulaklarının bilinenden daha fazla dayanıklı olduğunun farkındasın değil mi?” Gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Gözleri güzeldi, hafifçe damla şeklinde, iri ve anlamlı bakan gözleri vardı. Göz ucuyla Crimson Heaven'e baktım "Evet" dedi bana "Doğru anladın cümleyi." Hafifçe gülümserken sigaramın düşmemesine ve külünün mermere dökülmemesine dikkat ettim. "Özür dilerim, işin içine heykeltraşlık girdi mi unutuyorum böyle şeyleri. Sen buralı mısın?"

"Buralı değilim, İrlanda adında uzak bir ülkeden geldim." Bacaklarını karnına doğru çekmiş, bu duruşundan dolayı sırtı hafif kamburlaşmıştı. Yüzüne baktım, gülümsüyordu. Bununla beraber hafifçe kapanmış gözkapakları yüzüne biraz erotik bir ifade verirken sıcaktan mayıştığını tahmin ediyordum.
Sigaramın külünü serptikten sonra tekrar dudağıma koydum. "Bizim orada bir söz var, emek olmadan yemek olmaz derler. Şimdi biraz sıcak evet, ama hiç bir şey yapmadan oturursam böyle güzel bir pipoyu yapamamış olurum."
Hızlıca bir kaç parçayı daha yontup ufak bir zımpara kağıdı ile hafifçe düzelttikten sonra ona gösterdim; taşın içindeki pipoyu seçemeyebilirdi belki ama kaba taslak da olsa ortaya çıkmaya başlayan ejderha kafasını görebilirdi.

"Teşekkür ederim, leydi Shizu." Sevimli ve sıcakkanlı bir kızdı, benim gibi yarı-yabani yarı da yabancı bir adamın yanına oturması gerçekten büyük incelikti. "Adını söyleyebilirsin, Jos." Crimson Heaven adamını iyi tanırdı, ve Joseph kesinlikle tanışma özürlüydü.
"Ben de Joseph. Joseph Rawling. Ya da sloppy. Memnun oldum tanıştığımıza." Kızın gözleri üstündeydi ve Jos için bu pek alışıldık bir durum değildi. Ne diyeceğini ilk anda kestiremedi, sonra elindeki taşı gösterdi. "Mermere çok benziyor değil mi? Ama bu daha yumuşak ve ısıya daha dayanıklı bir taş çeşidi. Güney yakasında bir miktar çıkıyormuş, oradan aldım. Eğer istersen senin için de bir iki bir şey yontabilirim. Bir de sloppy joe yapabilirim." Hafifçe gülümsediğimi hissediyordum, çapraz gülümsemelerimden biriyle. yüzümün ona bakan yarısı gülümserken diğer tarafta sadece dudağım hafifçe yukarı kıvrılmıştı.

"Özel olarak yapmamı istediğin bir figür var mı?" Tebessüm ediyordu. Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım, güneş usul usul yolculuğuna devam ediyordu ve az sonra tam tepeye varmış olacaktı. Sıcak, benim için oldukça sıcak bir havanın habercisiydi kısalan gölgeler. Yontmakta olduğum figürü deri saklama torbasına geri koydum, çekicimi de yerine koydum.
"Biraz sonra hava çok sıcak olacak, ve ben doğrudan güneşin altında oturmak istemiyorum. Senin de isteyeceğini sanmam. İstersen iki sokak arkada ufak bir dükkan var, bilirsin bir iki içki içer otururuz."

"Beni nereye götüreceğini merak ediyorum.." Gerçekten de burada her yer biribirine inanılmaz çok benziyordu, onu götürdüğüm yer ne kadar ilginç olabilirdi ki merak ediyordum. Daha doğrusu ne beklediğini merak ettim. Eh, madem öyle buna değecek bir şey olsa iyi olurdu. Madem öyle onu Fırtına Eşiği'ne götürmeye karar verdim. Fırtına eşiği buranın insanlarının verdiği bir isim değildi, hatta çoğu onu bilmiyordu bile. Tam kuzeyde, kuzeye bakan bir yamacın üstünde ufak bir toprak parçası ve bir mağaradan ibaretti, ama tam olarak kuzaya bakıyordu ve her gece kutup yıldızı tam karşıda beliriyordu. Okyanus fırtınaları da oradan çok net görünüyordu.
Ancak biraz uzaktı, yaklaşık bir saatlik bir yolculuk gerekiyordu. "Gitmeyi sevdiğim bir yer var; her zaman serin olan güzel bir yer. Benim burada evim diyebileceğim tek yer... eğer istersen oraya gidebiliriz."
Hafifçe esen bir meltem saçlarını dağıtmaya başlamıştı, ve hala tebessümle bana bakıyordu.

Yola koyulduk, önde ben ve hemen bir adım arkamda o. Biraz yürüdükten sonra bir arabacıyı çevirdim ve ona bizi götürmesini istediğim yeri söyledim. Salak gibi baktı suratıma. Sonra, çok da umursamadan devam etti ve atların dizginlerini çekti. Shizu'yu araca bindirdikten sonra da kendim bindim.
At arabalarını seviyorum, taşlı yolları sevmesem de at arabalarını seviyorum. Biraz sonra zaten çok kullanılmadığı için taş döşenmemiş bir yola girdik. Yolun ortasında ve iki yanında otlar yeşermişti.
"Biraz sonra göreceğin yer, aramızda kalsın lütfen. Orası sonuçta benim evim ve akşam üstü keyif yapmak için oraya doluşan insanları görmek istemiyorum. Sana kapım her zaman açık tabi." Yüzüme bakmaya devam ediyordu. Küçük shizu, genç Shizu, ortalamadan daha uzun boyu ve zarif boynu ile kuğuya benzeyen Shizu...
Burada sürgün bir İrlandalı'nın arkadaş olarak adlandırdığı şeye bir yıldır en yakın olan şey Shizu.
"Bana öyle geliyor ki, seninle tanıştığıma gerçekten de çok memnun olacağım.""Tanrı aşkına birileriyle konuşmaya başladın ya ben de bu tanışmadan çok memnunum" dedi Crimson da. Kahkahalarımı tutmak için hiç bir çaba harcamadım ben de.

"Söylediğin şeyde haklısın, gerçekten de konuşmaktan çok fazla anlamıyorum. Özellikle de yabancı bir dili kullanarak konuşmak bazen zor oluyor. İngilizce ya da İspanyolca olsa daha kolay konuşuyorum ama Japonca'ya da alışıyorum yavaş yavaş."Biraz sıkıntılı bir gülümsemeyle ona doğru döndüm. Yüzünün kıvrımlarında bir şey vardı; belki boynu hafifçe gerginleşmişti belki dudaklarının kenarları çok hafifçe titriyordu, bilmiyorum. Ancak rahatsız olduğunu hissedebiliyordum. Birdenbire bilincim tüm parlaklığıyla beni uyardı, at arabasından rahatsız olmuştu. Şöförü aracı sarsmadan kullanması ve toprak yolu kullanması konusunda uyardıktan sonra tekrar yanına oturdum.
Gözleri çok güzeldi ve ben birisi gözlerini bana dikmiş bakarken delirecek gibi olurum içten içe; konuşmak zor gelir.
Şapkamı reverans yapar gibi başımdan çıkartıp onun başına taktım. Hafifçe başını öne eğdikten sonra "Sana çok yakıştı" derken gülüyordum. Gülüşüme karşılık verdi - bir kez daha.
Sigaramı tekrar tutuşturup camdan dışarı baktığımda Fırtına Eşiği'ne yaklaştığımızı fark ettim. İsminin hakkını vermek ister gibi üstünde bulutları toplamıştı. Ah bir de o kuzey ışıkları olsaydı...
"Anlatsana Shizu, sen neler yapıyorsun?" diye sordum. Shinigami olduğunu biliyordum, ama sadece o kadar olmaması gerektiğini de.