Kan Renginde Güller

Kharia'nın en sevdiği çiçek güldü. Kanın rengini anlatan o kıpkırmızı güller. Muhteşem bir gül bahçesi vardı Kharia'nın evinde.Güllerini sularken birden gözüne takıldı güllerin dikeni. Neden gül gibi muhteşem bir varlığın bile diken gibi kusuru vardı ki. Neden o muhteşem olamazdı. Neden hiçbir şey muhteşem değildi. Bunları düşündüğü için kendine kızdı ve zanpaktousunu aldı ve çalışmaya başladı.
2 Saat Sonra
Bugünlük bu kadar çalışma yeterdi. Tekrardangül bahçesine döndü, ince ağaç dallarından işlenmiş tahta sandalyesine oturdu, temiz havayı ciğerlerine çekti ve gözleri yavaş yavaş kapanmaya başladı. Birden kendini başka bir mekanda buldu. Burada tüm insanların saçı kızıldı ve hepsinde aynı muhteşem süslü kıyafet vardı. Gülümsüyor ve birbirlerine bakıyorlardı. Onlardan farklı elbiselerimle çok fazla dikkat çekiyordum fakat hiçbiri bana bakmıyordu bile. Tek kelimeyle muhteşemdiler ve kendimi yanlarında çok zavallıca hissediyordum. Hepsinde aslında biraz da küstahça bir gülümseme olduğunu fark ettim. Beni küçümsüyor ve bana bakmak bile onların seviyelerini düşürdüğüne inanıyorlardı bu düşüncüler beynimi doldurmaya başladı. Burası ne kadar mükemmel olsa da buradan ayrılmak istiyordum burası bana göre değildi burası için yeterince mükemmel değildim. Biraz utanıyordum ve biraz da sinirleniyordum. Aniden gözümden kan renginde gözyaşları gelmeye başladı. Tam bu anda o muhteşem insanların elinde katana oluştu ve iğrenç yaratıklara dönüşmeye başladılar. Birden benim elimde de zanpaktoum oluştu. Üzerime geldiler ve bana saldırmaya başladılar. Kenara çekildim ve zanpaktoumu o yaratıklara salladım. Ardından yaratıkların sayısı gittikçe arttı ve vücudumun her yeri yavaşça kesilmeye başladı. En sonunda dizlerimin üzerine çöktüm ve beni öldürmelerini bekledim fakat düşündüğüm şey olmadı. Solmuş sarmaşıklar etrafımı sarmaya başladı ve benim kontrölümü ele geçirmeye başladı. Geriye kalan tüm gücümle zanpaktoumu kendime sapladım.
Gözlerimi açmam ile kafamı rafa çarptım. Korkunç bir kabus görmüş olmalıydım. Birden mükemelliğin sadece fiziksel yollarla olmayacağını anladım. Mükemmelliğin bir diğer aşaması ruhtan geçiyordu. Bu ruhu yakalayabilir miydim? Elimden geleni yapacak ve gerçekten mükemmel olacaktım. Sonunda amacımı bulmuştum. Tekrardan sürahiyi elime aldım ve güllerimi sulamaya devam ettim.