Yumi YUM YUM!

__________________________________


Yere damlayan ter damlalarının arasında karışan kan kokusu ve tüm duygularını yükleyerek attığı yumruk... Hayır , bir şans yumruğu değildi bu. Yada bir daha atamayacağı bir yumruk değildi. Yıllardır attığı bir yumruktu bu... Torbalara , havaya ve rakiplerine. Sendeleyen rakibi artık açıktı ve tek yapması gereken şey son yumruğu vurmaktı... Belki de vurabilmekti...

--- Maç'ın Başlangıcı ---

" ... 51 Maç'ın 48'i Galibiyet ve 42 K.O ile bir Nakavt canavarı. 99 Kilo ve 36 yaşındaki Yaşlı Kurt... Smokin' Joe... "

Ellerini titremeye başlayan sözlerdi bunlar. Ringe yaklaşan boksörün duyduğu sözlerdi bunlar. Bu sözleri yüzlerce kez duysa da bu seferki ellerini titretebiliyordu. Çünkü bu duyduğu sözleri hayatında bir kez daha duyamayacaktı. Son maçıydı ve karşısındaki adam ise hiç bir yenilgisi olmayan bir dansözdü. Evet , ona böyle sesleniyolardı. Ringde yaptığı dansları rakibini yorgunluktan çatlatana kadar durmuyordu. Kondisyonu bitmek tükenmek bilmeyen ve uzun kollarını inanılmaz kullanan bir adam. Kendi yaşı ve rakibi yüzünden azda olsa endişeliydi yaşlı şampıyon. Fakat en büyük endişesi bu değildi. Daha yeni yakalandığı hastalığıydı onun endişesi... Bin kişide bir gözükebilecek bir hastalık 'Parkinson'... Hastalığı yüzünden yavaş yavaş titremeye başlayan elleri yüzünden zorluk çekiyordu yine de dövüşemeyecek kadar kötü değildi ve bu heyecanı son bir kez daha tatmak istiyordu...

Ringe çıkışının ardından çıkan inanılmaz çığlıkları duymamazdan geliyordu bu sefer. Her zaman seyirciye oynayan bu adam bu sefer sadece karşısındaki genç adama odaklanmıştı. Yavaştan kırışmaya başlayan derisinin üzerinde şimdiden ter damlacıkları oluşmaya başlamıştı. Tek beklediği şey belki de 20 yıldır duyduğu 'Gong' sesiydi ve beklediği o an geldi...

Gardını kaldırarak genç adamın üzerine doğru yavaş yavaş yürümeye başlamıştı. Bu güne kadar hiç bir boksörde görülmemiş iki kolunda yüzü koruduğu gardını alabilmek için kollarını her zaman hazır tutuyordu. Bir kaç adımının arkasından Genç Boksörde dans etmeye başlamıştı. 22 Yaşındaki bir çocuğa benzemiyordu. İşini yıllarca yapmış bir asker gibi ciddi duruyordu. Gözleri kararlılık ile dolmuş ve kazanmak için her şeyi yapabilecek bir adam...

Sonunda yumruklaşma başlayabilmişti. Herkes bu tarihin en sağlam yumruğuna sahip adamını yumruk atarken görmek istiyordu. 5 Metre karelik alandaki ölümüne dövüş artık başlamıştı. Yavaştan eğilip kalkmalarını hızlandırmıştı şampıyon. Biliyordu fazla darbe yememeliydi. Hızlı direkleriyle bu maçı hak etmiş genç adam ise durmadan keskin sol direklerine devam ediyordu. Seri bir şekilde attığı yumruklarının çoğu tutmasada bu sadece şampıyonun Tecrübesinden kaynaklanıyordu. Toy bir çocuğun yumrukları onun için hiçbir şeydi. Ufak bir eğilme hareketi tamamen yumrukları boşa çıkarabiliyordu. Fakat suratı bundan memnuna benzemiyordu şampıyonun. Çünkü bir anda beklenmedik bir şekilde gelen sağlara engel olamıyordu. Daha ilk raundlarda bunlar çok önemli olmasada ilerleyen zamanlar için buna bir çare bulmalıydı. Belki de gardını sağlamlaştırarak şov'u bırakması lazımdı. Yine de bunu yapmak istemiyordu son maçının zevkli geçmesi gerekiyordu... ve geçecekti de...

sfx: 'Gong'

Gong sesi ilk Raundun bitiş sesiydi. Köşesine ilerlerken gardını indirip gülümsemeyi unutmamıştı şampıyon. Onun için kolay bir raundu hastalığı zerre kadar kendini göstermemişti. Sevincinin sebebi buydu öbür raund istediği gibi dövüşebilirdi. Hiç bir rakibini ayakta bıraktırtmayan sağ kroşesini kullanabilirdi. Bu sayede ipleri eline geçirebilirdi yavaştan. Fakat sorun rakibinin kendinden uzun olmasıydı rakip kafasını çektiği anda kurtulabileceğini biliyordu. Kurtulmaması için yapacağı şey belliydi. Hızlı ve nereden geldiği belli olmayan bir kroşe...

Ufak bir nefesin ardından yavaştan ayağa kalkıyordu şampıyon. Artık koçundan öneri almıyordu çünkü koçu konuşmaya sadece son raundlarda başlardı ki artık öneriye ihtiyacı yoktu. Tecrübesini konuşturmaya başladığı zaman kesinlikle ipleri yakalayacaktı... Ayağa kalkıp dişliği ağzına almasıyla 2. Raund da başlamıştı artık...

İlk hamle beklenildiği gibi şampıyondan gelmişti. Kendini Genç herifin önüne atarak üzerine hızlı adımlar ile gitmeye başlamıştı. Genç adamın dansı onu köşeye sürüklemeden kurtaramayacaktı. Gözlerin deki korku tüm ringi kaplamıştı genç boksörün. Çoğu kişi onu sıkıştıramazdı. Fakat hissettiği baskı normal bir baskı değildi. Şampıyonun baskısıydı ve yiyeceği yumruklar Şampıyonun Yumruklarıydı. Bu yüzden korkmuş olması doğaldı. Şampıyonun salladığı ufak yumruktan kaçmak için kendini biraz geriye attığında sırtında hissettiği soğukluk gözlerini bir anda çevirmesine yetmişti. Çoktan köşeye gelmişti. Hissettiği baskı yüzünden köşeye kadar sürüklendiğini daha yeni anlayabiliyordu. Gözlerini karşısına çevirdiğinde gördüğü gözler bir insanın gözleri değildi. Kesinlikle kendini öldürmek için geldiğine inanmıştı bir an için. Şampıyonun sırasıydı şimdi. Ringde yarattığı baskıyı kullanmalıydı. Korkusu yüzünden salladığı yumruk genç boksörün kafasını açıkta bırakmaya yetiyordu. Bir anda eğilip bir ok gibi fırlayan şampıyon kesinlikle genç adamı yakalamıştı. Attığı sağ kroşe ağır çekimde ilerlerken genç boksörün gözündeki korku gittikçe artıyordu. Her geçen saniye korkusu katlanıyordu ve kaçınılmaz olan gelmişti... Çenesi ile birlikte kafasıda sağ tarafa doğru dönüyordu fakat düşmüyordu. Beklediği kadar sertti fakat fazlası değildi. Genci yıkabilecek kadar güçlü değildi. En azından buraya kadar tek bir yumruk yiyerek düşmek için gelmemişti...

Üstünlüğün kurulduğu 2. Raund sonunda bitmişti. Fakat genç boksörün yüzündeki korku gittikçe siliniyordu. Her saniye sakinleşiyor ve kendine geliyordu genç boksör. Fakat köşesinde oturan şampıyon için durumlar aynı değildi. Yavaş yavaş titremeye başlayan eline sahip olamıyordu. Onu durduramıyordu. Endişeye kapılmaya başlamıştı gözleri... Biliyordu elleri titremeye başladığı zaman gardıda zayıflayacaktı , hareketleride... Bu yüzden dikkatli olmalıydı önceki raunddaki üstünlüğünü korumaya çalışacak olsa da bunun için kendini zorlamayacaktı...

...Yere damlayan kan damlalarının yanında çalan Gong sesi bu sefer şampıyonu kurtarıyordu. 2. Raunddan bir damla iz yoktu. Bu raund kesinlikle onun kabusu olmuştu. Korkusunu yenen bir gencin yapabileceklerine şahit oluyordu şu anda. Tabi ringdeki hasta adamın da yapabileceklerine. Zor durumdaydı sadece bir raundda sol gözünden kanlar akacak kadar hasar almıştı. Haraketleri yavaşlıyordu ve kesinlikle durum kötüye gidiyordu. Bırakması gerektiğini hissetse de bu duyguları bastırıyordu. Devam etmek istiyordu... Devam etmek ve kazanmak...

Gencin attığı yumruklardan artık daha çok kaçmaya başlamıştı ve bir anda çıktığı yumruklar ile kendi ritmini ortaya koymaya başlıyordu artık şampıyon. Yine de zayıf noktasını anlamıştı genç boksör sol tarafına gittikçe daha fazla abanıyordu. Gözünü kapasa da en azından kanayan kanın durması sayesinde kendini azda olsa iyi hissediyordu şampıyon. Mücadele edebilirdi. Her yediği yumruk için bir yenisini atabilirdi ve bu maça ortak olabilirdi. Artık kendini korunmayı düşünmüyordu. Durmaksızın yumruklaşmada kendisinin daha iyi olduğunu biliyordu. Bu yüzden devam ediyordu boksuna. Fakat geriye adım atmayan genç boksörün istediğini de biliyordu Şampıyon. Kesinlikle bir Nakavt ile bitecekti bu maç... Ya yeni bir Şampıyon doğacaktı yada Şampıyon , Şampıyon olarak kalacaktı...

Raundun bitişiyle beraber iki boksörde durmamıştı. Araya giren hakemin iki boksörede uyarı yapmasıyla durdurabilmişti boksörleri. Durmak istemiyorlardı yaşama sebepleri için devam etmeliydiler. Kaybetme seçeneğini elemek için saldırmalıydılar... Yükselen sesler durmadan kendini tekrar ettiriyordu. Bazen anlamsız çığlıkların yanında alkış sesleri. Bazen ise çılgınca bağıran 'Joe' hayranları. Kesinlikle maçtan zevk alıyorlardı. Bir birlerine ölümcül yumruklar atan bu iki adamdan zevk almayacak kimse yoktu bu dünyada...

Sendeleyen şampıyon yavaşça ayağa kalkıyordu. Belki de kendisi için son raunddu bunu biliyordu. Yine de kalkıyordu. Savaşmak ve tüm gücünü ortaya koymak için. Gong ile bereber yerinden fırlayarak bir anda gencin karşısında bitmişti. Yere damlayan ter damlalarının arasında karışan kan kokusu ve tüm duygularını yükleyerek attığı yumruk... Hayır , bir şans yumruğu değildi bu. Yada bir daha atamayacağı bir yumruk değildi. Yıllardır attığı bir yumruktu bu... Torbalara , havaya ve rakiplerine. Sendeleyen rakibi artık açıktı ve tek yapması gereken şey son yumruğu vurmaktı... Belki de vurabilmekti... Şaşırmış kalan genç boksör suratına yediği yumruk ile kendine geliyordu. Hayır , belki de kendinden geçiyordu. Dizlerinin titremesiyle yavaşça yere çöküyordu. Kıyamet gibi yükselen çığlık seslerinin arasında titreyişi git gide artan şampıyon yavaşça köşesine çekilmişti. Kalkmaması için dua ediyordu rakibinin. Fakat bunca zarardan sonra attığı yumruk ne kadar güçlü olabilirdi ki ?!...

...Sonunda Raund bitmişti. Yedinci Raund'a kadar dayanan Şampıyon için bağırışan adamlar kesinlikle delirmenin eşiğindeydiler. Yırtılan boğazları için endişeli değildiler. Bir şelale gibi akan göz umurlarında değildi. Sadece daha fazla yumruklaşma istiyordular. Korkudan elleri tüm bedeni titreyen genç boksör oturduğu yerden kalkmak istemiyordu. Bu kadar yumruğa karşı ayakta duran bir boksör nasıl yıkılabilirdi ki. Artık yumruğunda bir etki bile hissetmiyordu adeta bir torbaya vuruyor gibi hissediyordu ve torbalar asla yıkılmazdı...

'Gong' sesi ile birlikte yavaştan ayağa kalkan genç boksör gözlerini şampıyona dikmişti. Hala ona bakıyordu keskin ve kararlı gözler ile. Fakat gong sesine rağmen ayağa kalkmamıştı. Gong yeniden ve yeniden çalıyordu. Şamğıyona ayağa kalk ve savaş çağrısıydı bu fakat şamğıyondan tepki yoktu. Sadece bir gözünden kanlar akıyordu ve hareketsizce genç boksöre bakıyordu... Antrenörünün ringe atlayarak Joe ya dokunmasıyla tüm salonu şok eden şey olmuştu. Şampıyon hareketsizce koçunun üzerine yıkılmıştı. Genç boksör hala korkuyordu sevinemiyordu çünkü onun kalkıp kendisine karşı hiç durmadan savaşacağına inandırmıştı kendisini. Ama böyle bir şey olmayacaktı artık yeni bir şampıyon vardı...
Genç boksör kazandığını hissedemiyordu. Eli havaya kaldırılsada gözleri kenetlenmiş bir şekilde yerde yatak şampıyona bakıyordu. Kafasını bir anlık seğircilere çevirmesiyle kopan inanılmaz gürültü genci kendine getirmeye yetiyordu. Hakem gencin elini bırakmasıyla yüzü gülmeye başlıyordu artık. Kazanmıştı! ve işte hayallerindeki kemer ona doğru geliyordu...