Temel Tedavi Merkezi(Diğerleri özel odalar)

arimo gittikçe doymaya başlıyordu en sonunda patlicak gibi olmuştu ancak doymuştu.shiro ya teşekkür etti.

Shiro:
-Sana özel bir oda hazırlattım Arimo-san.İstersen orda istiraat edebilirsin,dedi

arimo futurabinin evine gidince buraya gelince yinede yorulmuştu.ve shiro ya teşekkür ederim bende yorulmuştum biraz istiraat yapabilirim dedi.

Shiro onu odasına götürdü ve yatağa yyatırarak dışarı çıktı

OUT oho üü bende geliyim banada yemek ver XD hımm bu konuyuda sabite alsan iyi olur hem en başta gözükür

out sabitlemeyi beceremiom

OUT: dur birde ben bakıyım

Shiro Tedavi merkezine geri dönmüştü.Yüzü asık ve kimseyle konuşmuyordu.Yürüyen bir ceset gibiydi.Masasına oturarak düşünmeye başlamıştı.Aklına Hatsutonun onu bıraktığı haber gelmişti.İçinden "Neden?Ben ona ne yaptım?Çok mu soğuğum?Güzel mi değilim?Evet belki de sorun bu.Ancak beni güzelliğim için seviyorsa benim için bitmiştir.Artık Hatsuto diye biri yok!" dedi kararlılıkla.Yüzünü masaya dayamıştı.Bembeyaz saçları yüzünü örtmüştü.Tam bir hayalet gibiydi.Üstünde kara bulutlar uçuşuyordu.Tüm tedavi merkezinin atmosferi değişmişti.

Rik takım ofisinde canı sıkıldığı için birşeyler yapmaya karar vermişti ve yapabileceği en iyi şeyin Shiro'yu ziyaret etmek olduğuna karar verdiği için Tedavi Merkezi'ne gitmişti. 4. Takım shinigamilerinden Shiro'nun yerini öğrenmiş ve Temel Tedavi Merkezi'ne giderek girişinden içeri girmişti.


Rik masanın yanında oturmuş olan Shiro'yu farketti. Zaten kapının dışındayken de hıçkırıklar duymuştu ancak ağlayan kişinin Shiro olabileceğini düşünmemişti. Shiro gibi birinin ağladığına inanmak çok zordu.

"İyi misin?"Rik hızlı adımlarla Shiro'nun yanına gitti ve yanındaki sandalyeye oturdu.

Shiro kendi gözyaşlarında boğulmakla meşguldu.Gözlerinin bile rengi sönmüştü.Hafifçe başını kaldırarak:
-S-Sence?,dedi

Rik sadece eliyle Shiro'nun sırtını hafifçe sıvazladı. Aklına yapabileceği başka bir şey gelmemişti. Böyle bir manzarayla karşılaşmayı beklemiyordu ve sanki donmuşçasına hareket edemiyordu.

Shiro başını kaldırdı.Hayalet gibi olmuştuYüzü saçları gözlerine kadar bembeyazdı.Kısık ve ağlamaklı bir sesle:
-Birşeye mi ihtiyacın vardı Rikata?,dedi.

"hayır sadece içimde bir huzursuzluk vardı o yüzden geldim. ve sanırım haklıymışım." Rik çok durgun bakıyordu.

Shiro masaya başını dayamış umutsuzluğa devam ediyordu.Masanın olduğu taraf simsiyahtı.Etrafta siyah bulutlar uçuşuyordu

Rik kötü birşeyler olduğunu anlamıştı ancak söze nasıl başlaması gerektiğine karar veremiyordu ve boş gözlerle Shiro'ya doğru bakıyordu.

Shiro hafifçe başını kaldırarak Rikataya bakmasıyla kendini ışıksız bir köşeye atması bir oldu.Bağırarak:
-Ne yaptın sen?Çok parlak,diyordu.Tipi çok daha farklıydı.Karanlık daha iyiydi Shiro'ya göre.Artık o gölgelerde acı çekerek yaşayacaktı

Rik afallamış bir halde bir Shiro'ya bakıyordu. Shiro'nun neden boyle bir tepki verdiğini anlayamamıştı.

"Shiro sakin ol..." Rik sadecee bunları söyleyebildi çünkü Shiro'yu ilk kez böyle hıçkırıklar içinde titrerken goruyordu.

Shiro bu olaydan dolayı şok içerisindeydi.Saçları yüzünün önüne düşmüş bir hayalet gibiydi.Kısık ve korkak bir sesle:
-Güzel insanlar her zaman orda kalmalı.Sakın buraya gelme parlak yaratık,dedi

Rik birkaç shunpo ile ışıkları söndürdü. Artık oda girişten sızan ışık ile loş bir hal almıştı. Bu sayede artık Shiro Rik'ten parlıyorsun gibi saçma bir nedenle kaçayacaktı. Rik yavaşça Shiro'nun yanına çöktü ve hafifçe gülümsedi.

"Artık korkmana gerek yok..."

Shiro etrafa biraz bakındı.Daha iyiydi.Rikata'nın kendisine böyle iyi davranması onu şaşırtıyordu.Shiro biraz kızarmıştı.Başını çevirerek:
-Bunu neden yapıyorsun?dedi

"Sadece seni daha fazla üzgün gormek istemiyorum. Bu halin hiç yakışmıyor. Bu haline baktıkça eski seni özlüyorum bile. Ne kadar bana kötü davranıyor da olsan o zamanlar en azından yüzün gülüyordu." Rik eski zamanları hatırlarmışcasına ducara boş boş bakıyordu.

"Sadece seni daha fazla üzgün gormek istemiyorum. Bu halin hiç yakışmıyor. Bu haline baktıkça eski seni özlüyorum bile. Ne kadar bana kötü davranıyor da olsan o zamanlar en azından yüzün gülüyordu." Shiro duraksayarak:
-Ha?Ben sana kötü...davranmıyorum..ve sen...Benimi..Düşünüyorsun? dedi

"Sadece üzülmek sana yakışmıyor. Hepsi bu." Rik refleks olarak sol eliyle saçlarını kaşımaya başlamıştı ve gülümserken de hafif kızarmıştı. Tabi kızardığı karanlıkta fazla belli olmuyordu.

"Sadece üzülmek sana yakışmıyor. Hepsi bu."
Shiro biraz üzülmüştü.Yüzü yine aynı hüzünlü tipe döndü ve kısık bir sesle:
-Üzülmemek elde değil.Hatsuto beni terketti.Bunun nedeninin benim çirkin olmam olduğunu biliyorum!,dedi ve tekrar ağlamaya başladı.Karanlıkta gözyaşları parlıyordu.

"Kendini bu kadar hırpalama. Kuyaki senin değerini anlayamamışsa buna senin değil onun üzülmesi gerekir." Rik herşeyi anlamıştı.