Yasak bölgede küçük bir gezinti...

Bu gün ne kadar sıkıcı bir gündür. Seireitei’de herkes kâğıt işleriyle uğraşıyor ve hiç kimse antreman bile yapmıyor nasıl bir gündür bu ya. Etrafta dolaş dolaş nereye kadar, resmen sıkıntıdan patladım. Şimdi Rukongai’ye indim de ne değişti, yine sıkıcı bir ortam. Hatta burası daha da beter en azından Seireitei de insanlar sana bir yaratıkmışsın gibi bakmıyor. Burada herkes sanki benden tiksiniyormuş gibi davranıyor ve bu beni resmen sinir ediyor. Kafamı bozarsalar hiç acımadan dalarım da diyemiyorum ki, bir rütbem var ve maalesef buna yakışır bir derecede davranmalıyım. Hatırlıyorum da ilk FukuTaichou olduğumda ne kadar çok sevinmiştim, ama şu an bir Taichou’muz olmadığı için bütün işler benim başıma kalıyor. Bu da gerçekten sinir bozu bir şey keşke Taichou olsam da bu yaptıklarım benim asıl görevim olarak gözükse, şu anki gibi ek iş olarak gözükeceğine. Neyse eğer çalışırsam ve çabalamaya devam edersem illa o da bir gün gerçekleşir.


Etrafımdaki pluslar sanki birden azalmaya başladı ya da ben sıkıntıdan delirmeye başladım. Şimdi fark etimde etrafta pek iç açıcı gözükmüyor, burayı bir elden geçirmek lazım şu ortama bir baksana evlerin çatıları yok. Gerisi de pek sağlam denemez aslında, etrafta yıkık dökük harabeler dışında başka bir şey yok. Bir dakika! Burayı biliyorum ben, burası yasaklanmış bölge olmalı… Ben ne ara buraya kadar geldim, sıkıntı gerçekten kafama vurmuş olmalı yoksa kesin buraya kadar geldiğimi fark ederdim. Burası, eğer doğru hatırlıyorsam, çok uzun zaman önce Hollow’lara karşı yapılmış olan büyük bir savaşa ev sahipliği yapmıştı. Vay be! Burayı önceden hiç görme şansına erişememiştim. Yerlerde hala kan lekeleri var. Şu an burada olmak gerçekten bir onur. Aslında etrafıma bakıyorum da, mekân tam bir korku filminden çıkmış gibi, rüzgârla sallanan gıcırtılı kapılar, harap olmuş evler, yerde kan izleri… Bu savaşa katılmak için neler vermezdim.


Bir dakika! Biri buraya yaklaşmaya başladı, bu reiatsuyu tanımıyorum... İşte bu hiçte iyiye işaret değil hele böyle böyle tekin olmayan bir yerde. Reiatsusu o kadar yüksek değil ama işin kötü yanı çok düşük de değil, ve aynı zamanda reiatsusu hiç de bir shinigamininkine benzemiyor. Galiba birazdan günüm bu iğrenç mototonluğunu yitirecek. "Umarım karşıma çıkcak kişi güzel bir savaş sunabilir bana, yoksa bu sıkıcı günde nasıl eğlenebilirm ki!" dedim yakında olduğunu hissettiğim canlıya doğruyu. Yüzüme çarpık bir gülümseme yerleştirdim ve sağ elimi zanpaktoumun kabzasının üstüne koydum ve beklemeye başladım. İçimden bir ses bugünün gerçekten eğlenceli geçiceğini söylüyordu.


Rp out: değişiklik yapılmıştır. bu rp Ryuumaru J.Jack ve benim aramda geçicektir ve gm liğide ece-san yapıcaktır. Şimdiden hepimize iyi rpler

Garganta açılmıştı. İçinden uzun boylu biri çıktı. Maskesi hollow maskesine benziyordu ancak belindeki zanpaktouya benzer kılıçtan dolayı tam bir hollowda denmiyordu. Hollowların genellikle maskeleri olurdu ancak bu maske kırılmıştı. Maskenin bir kısmı kırılmış ve bir kısmıda suratta kalmıştı. Güçsüz ve çelimsiz bir reiatsusu vardı ancak bakışları gayet sertti.

''Yakınlarda bir yerde reiatsu hissediyorum. Bu bir teğmen reiatsusu olabilir. Ancak yakınlarda daha da güçlü reiatsular var. Savaşmak için can atıyorum ancak diğer reiatsular beni endişelendiriyor. Ya diğer shinigamilerde savaşa karışırsa? Ancak buraya boşuna gelmedim. Savaşmak zorundayım. En iyisi şu teğmen reiatsulu adamın yanına gitmek.''

Ryuumaru ellerini her zaman ki gibi cebine soktu ve içinden ''Huh! Onu haklamalıyım yoksa yoluma devam edemem. Huh! Onu kesinlikle haklayacağım.'' dedi ve kahkaha atarak reiatsuya doğru yol almaya başladı...

OUT: Aynen bende editledim buyur bakalım ancak istersen GM gelince devam edelim savaşın devamına...

Düşmanımın artık bir Hollow olduğuna yüzde yüz emindim. Reiatsusu düzenli bir şekilde yükselmeye ve bana doğru yaklaşmaya başlamıştı. Konsantre olup tam olarak geldiği yönü kavramaya çalıştım, reiatsusu gittikçe arttığı için daha fazla göze çarpıyordu, bu yüzden onun hangi yönden geldiğini anlamak pek de zor olmadı. Küçük bir rüzgâr birden yerdeki tozları havalandırdı. Sanki kader bizim bu savaşı gerçekleştirmemiz gerektiğini söylüyordu. Kolumdaki FukuTaicho olduğumu simgeleyen amblemi biraz gevşettim. Aklımı gereksiz düşüncelerden arındırdım ve yakında gireceğim savaşa konsantre olmaya başladım. Ben de saklamakta olduğum reiatsumum birazını ortaya çıkardım. Bu savaşın hemen bitmesini istemiyordum, sadece biraz eğlenmek istiyordum. Etraftaki en küçük ayrıntıyı hafızama işlemiştim bile, eğer savaşta görmemi engelleyecek bir şey yaparsa bu beni artık pek etkileyemeyecekti. Artık kendimi her türlü savaşa hazır hissediyordum. Parmaklarımı zanpaktoumun kabzasının ucunda gezdirerek, düşmanımın ilk atığını beklemeye koyuldum. Düşmanım kahkaha atmaya başlamıştı,kendine bu kadar güvenmesi beni gerçekten mutlu etti. kKendine güvenen biriyle savaşmak her zaman daha eğlenceli olmuştur...

Rp out: istersen şimdi devam ettirebilirsin, çünkü daha ikimizde her hangi bir saldırı yapmadık… zaten biz saldırıları yaptıktan sonra gm bunu karar vericek, şu an ortada bişi yokken yazması gerçekten zor…

''Lanet olsun! Rakibim hakkında en ufak bir bilgiye bile sahip değilim. Ancak onun hollowlar hakkındaki bilgileri çok fazla. En iyisi savaşırken biraz bilgi toplamak.''

''Hey Shinigami! Gerçekten iyi bir reiatsuya sahipsin. Eğlenceli bir savaş istiyorsun değil mi? O zaman sana istediğini vereceğim.''

Ryuumaru ellerini cebine soktu. Gülümsemesinin yerini sert bakışlar almıştı. Sanki durduğu yere çakılı kalmıştı. Hiç hareket etmiyordu. Yaptığı şey sadece rakibine sert bakışlar atmaktı. Ardından suskunluğunu bozdu ve ''Hey! Bana saldırmayacak mısın? Seni bekliyorum.'' dedi. Bir yandan da içinden rakibini nasıl yenebileceğini düşünüyordu.

''Onu salınımımı kullanarak yenemem. Zanpaktousunun reiatsusu benim salınımımdan daha güçlü görünüyor. Bu işi aklımı kullanarak bitirmeliyim sanırım.''

''Shinigami hadi bana Shi-kai'ni göster...''

''Aaah! Lanet şey kelime oyunu yapıp duruyor. Demek saldırı görmek istiyorsun haa? O zaman sana istediğini vereceğim. Evet sana istediğini vereceğim shinigami.''

''Hey Shinigami sana rakibim olarak saygı duyuyorum. Diğer lanet hollowlar umrumda değil ve ne yapmaya çalıştıklarıda umrumda değil. Şu ana kadar yaşadıklarım için tanrıya şükrediyorum. Hah! İşin açıkçası bugüne kadar tanrıya şükreden bir hollow gördüğünü zannetmiyorum. Ancak var. Bugüne kadar yaptığım savaşlar için tanrıya şükrediyorum. Hollow olmamın sebebi o yegane kişiyi bulmak. Bu evrendeki en güçlü kişiyi bulmak ve o zamana kadar kendimi geliştireceğim ve ben Hueco Mundo'nun en güçlü Espada'sı olana kadar kendimi geliştireceğim.''

Ryuumaru ani bir sonido ile rakibinin arkasında belirdi ve rakibine sert bir uçan tekme savurdu...

OUT: Karete Kid gibi oldu sanki uçan tekme falan...

''Hey Shinigami sana rakibim olarak saygı duyuyorum. Diğer lanet hollowlar umrumda değil ve ne yapmaya çalıştıklarıda umrumda değil. Şu ana kadar yaşadıklarım için tanrıya şükrediyorum. Hah! İşin açıkçası bugüne kadar tanrıya şükreden bir hollow gördüğünü zannetmiyorum. Ancak var. Bugüne kadar yaptığım savaşlar için tanrıya şükrediyorum. Hollow olmamın sebebi o yegane kişiyi bulmak. Bu evrendeki en güçlü kişiyi bulmak ve o zamana kadar kendimi geliştireceğim ve ben Hueco Mundo'nun en güçlü Espada'sı olana kadar kendimi geliştireceğim.'' dediğimde gerçekten şok oldum. Tanrıya inan ve ona şükreden bir Hollow ha kırk yıl düşünsen böyl bir şey olcağaı aklıma gelmezdi. Aslında bunu duyduğuma pek şaşırdım, çünkü hayatım boyunca bütün garip tipler hep beni buldu. Bu artık hayatımın bir parçası gibi bir şey oldu, gariplerle savaşmak. Aslına bakarsan bu bir açıdan benim bu günlerle kadar gelmemi sağlayan neden oldu. Bu tür olaylarla karşılaşmasaydım belki hala akademide ders alıyor olucaktım. hem bu hollow gerçekten daha öncekilere hiç benziyor sanki yoluna ben değilde başka bir hollow çıksa onu da umursamadan yok edicekmiş gibi bir tavrı var. Bacağındaki tendonların kasılmaya başladığını görüyorum, demek hızlı bir şekilde savaşa başlıcaz öyle olsun, hemen zanpaktousunu kullanarak bana saldırcağını sanmıyorum o yüzden aklımda her zamanki gibi süper bir plan var. Bırakıyım o bana gelsin. Kılıcımı tek elime aldım ve aklımda bulunana bakudayı söylemek için hazırlandım, eğer düşündüğümü yapmazsa bu benim için tam bir felaket olabilirddi, ilk saldırıyı karşılayamamak. Düşmanım birden sonidosunu kullanmaya başladı, ben ondan daha hızlı olduğum için yaptığı hareketleri görmekte zorlanmadım, arkamda belirmeden birkaç saniye önce fısıldayarak “Bakudō No.8 Seki!” dedim ve olası saldırının geliceği yere kaldırdım eliimi. Şansıma tahminim doğru çıkmıştı düşmanım şu an bana bir uçan tekme atıyordu ve tekmesi tam bakudamın olduğu yere doğru geliyordu. Bundan kaçması imkansızdı artık tekmesi bakudama çarptı ve aynı güçle geriye doğru uçtu. Ona doğru dönüp “Senden daha iyisini beklerdim, inançlı hollow.” dedim alaycı bir tonla…


rp out: merak etme karete kid e de çözümlerimiz var

Ryuumaru ellerini açtı ve rakibini alkışlamaya başladı. ''Heyy! Bravo shinigami. Saldırımı geri püskürtmeyi başardın. Ancak sana karşı yapabilecek pek bişeyim yok sanırım. Beni yoketmeye ne dersin? Burada bekliyorum shinigami beni yok et artık. Sanırım bugüne kadar bana yaşattıklarından dolayı tanrıya şükretmeye başlamalıyım. Hadi öldür artık beni.''

Ryuumaru ellerini havaya kaldırdı ve gökyüzüne doğru bakarak '' Tanrım bugüne kadar yaptığım savaşlardan ve yaşadıklarımdan dolayı sana şükran duyuyorum.'' dedi. Arkasını döndü ve ellerini tekrar cebine soktu. Yüzü yere dönüktü ve ''Artık yapabileceğim pek bişey yok.'' dedi...

“Hadou No.54 Haien!” Hitsuomi'nin yaptığı kidou Ryuumaru'nun yanından geçmişti ve biraz ilerisindeki harabe bir eve denk getirdi.

''Hey Shinigami! Üzgünüm. Bitti artık. Gitmek zorundayım.''

Ryuumaru Garganta'yı açtı ve içine girerek yavaşça yürümeye başladı. Garaganta kapanıyordu ve kapanmadan önce arkasını döndü ve ''Elbet bir gün tekrar karşılaşacağız shinigami. O zamana kadar kendini geliştirmeye devam et. Sana söz veriyorum ki bende devam edicem.''