Mikato Kushime-Puanlatma

RP PUANLATMA
O gün kafedeydik.Kız arkadaşımla yemek yiyorduk.O mavi gözleri ve beni büyüleyen sarı saçları…Beni ona hayran bırakıyordu.Adı ise Mary idi.Onu ailem sayıyordum.Çünkğ tek sahip olduğum en güzel şey oydu.Ona bütün olan olayları,hayallerimi anlatıyordum.Nasıl duygular besledimi ve ne kadar sevdiğimi…Oda bana karşı aynı duyguları besliyordu.Orada oturmuş birbirimize gene hayallerimizden bahsediyorduk.Son bir çay söyledik.Çayı içtik ve hesabı istedik.Parayı ödeyip kafeden çıktık.Yolda yürüken değişik espiriler yapıyor ve gülüşüyorduk.Sonra kısa bir yol olan ara bir sokağa girdik.Burası çok karanlıktı ve ürkütücüydü.Hiçbir lamba yanmıyordu, sona doğru korkuyla gidiyorduk.Aniden bir çıtırtı duyduk.Önümüze baktığımızda değişik değişik gülen bir adam vardı.Elindede bıçak vardı.Bize tam olarak 7-8m. uzaklıktaydı.Aniden kıza doğru bıçağı tutarak koşmaya başladı.Ben ise onu korumak için önüne geçtim ve bıçak bana saplandı.Bıçak tam karnımın ortasına saplanmıştı.Sonra çıkarıp bir daha sapladı.Sonra bir daha…Ardından çıkarttı ve kenara itti.Ben onun acısıyla yerde kıvranırken oda kıza doğru yöneliyordu.Mary o korkuyla ve gördükleriyle yerde oturuyordu.Adam gülerek ona bıçağı sapladı,birdaha sapladı.Sonra onu itip koşarak gitmeye başladı.Mary’nin karnına değil başına saplamıştı bu yüzden yere düştüğünde gözü açık olarak ölmüştü.Ben karnımın acısıyla sürünek onun yanına yattım.Gözlerini kapatıp gökyüzüne baktım.O sıra yağmur yağamaya başladı.Onun yüzüne bakarak “Artık ölebilirim.” Gözlerimi kapattım ve bekledim.Karşıma Mary çıkmıştı beni alıp götürdü.Sonra ise yok oldu.Ben acı çekiyordum.Acı çok hoşuma gitmişti ve gülüyordum.Biraz daha istiyordum.Biraz daha ve biraz daha…Sonra gözlerimi açtığımda kapkaranlık bir yerdeydim.Hueco Mundo’da.Ben bir hollowdum.3sene boyunca çalışıp Mary’i takip ediyordum.O bir shinigami olmuştu.İyi bir takımdaydı ve Dünya’da görev yapıyordu.Bende onun yanına gitmeliydim.O görev sırasındayken bir kapı açtım ve Dünya’ya girdim.Yavaşça yürümeye başladım.Onun yerini buldum ve yanına gittim.Onu omzundan tuttum ve geri çektim.Bana bir tekme atarak uzaklaştırdı.Ona dik dik bakarak “Mary?Hatırlamadın mı?Benim Mik.”O ise bana sadece “Hayır.” dedi.Ben ona yaklaştım ve elimi uzattım.Sadece dokunabilmek için.O güzel sarı saçlarına dokunabilmek için…Ama ben elimi uzattığım anda zanpaktousu ile elimi kesti.Ben hemen geriye fırladım.Bunu neden yaptığını anlayamamıştım.Sanırım beni unutmuştu.Beni nasıl unutabilirdi ama?Bana bakarak “Sen benim düşmanımsın.Seni öldürmem gerek!”Bunu dediğine göre bende artık onu öldürmeliydim.Elimi zanpaktouma götürmeye başladım.Onu tuttum ve hızla çektim.Zanpaktoumu yukarı kaldırarak “Başlayalım mı?” O da zanpaktousunu çekerek bana koşmaya başladı ben ise sadece savunacaktım.Savaşta kullandığım teknik farklıydı benim.Kılıcı tam bana gelirken kendi kılıcımla onu geri ittim.Buna yılmadı ve bir daha koştu üstüme.Ben gene kılcımla onu geri ittim ve alaycı bir sesle “Sanırım bana vuramıyorsun.Bana dokunamıyorsun bile.Çok güçsüssün.”Bu sözlerime karşı bana büyük bir nefretle koşmaya başladı ben ise sadece elimi uzattım.Zanpaktousu elime girdi “Artık eşitiz değil mi?”Bana gülmeye başladı ve tekrar koştu.Ben gene zanpaktoumla onu geri ittim.Bana bu sefer çok sinirlenmişti.Gözlerinden belli oluyordu onun siniri.Bana büyük bir nefret duymaya başlamıştı.Ben bunu hisettiğimde çok mutlu oldum.Ona dahada bakarak gülmeye başladım.Mary bana bakarak “Çokmu komik ha?Seni öldüreceğim!”Bana doğru büyük bir hızla koştu.Bende kenara çekilip sırtına çekmeyi yapıştırdım.Yerde yatıyordu artık.Ayağa kalkacak hali kalmamıştı.İşte benim planım buydu.Onu yorup sonradan ben harekete geçecektim.Zanpaktoumu çektim.Yavaşça yanına yürüdüm “Artık bitti.”Zanpaktoumu 2 kere sırtına saplayıp çıkarttım.Sonra ona bakarak “Bugün ölmeyeceksin çünkü tekrar görüşeceğiz.Hahahaha!”Yanından yavaşça ayrıldım.Hueco Mundo’ya geri döndüm.Arkadaşım yanıma gelip “Buldun mu?” Bense ona değişik bakarak “Evet ama beni hatırlamadı bile.Ona tekrar görüşeceğimizi söyledim.Bir dahakine ölecek!”Birkaç yıl sonra Dünya’ya geri döndüm.Geri dödüğümde o hala oradaydı.Yanına gittim “Tekrar görüşeceğimizi söylemiştim.İşte geldim.”Bana gülümseyerek bakıyordu “Evet.Nihaha!”Bu gülme sesinde bir gariplik olduğunu anlamıştım.O güldükten sonra arkasına 1 tane taichou,1 tanede fuku-taichou gelmişti.Bu ikisine karşı bir tek ben vardım.Ben hemen elimi zanpaktouma götürdüm.Ama taichou öyle bir hızla geldiki tek bir adımını bile görememiştim.Ağzımdan kan geliyordu ve zanpaktousu karnımdaydı. “Bu yeterli mi?” diye sordu.Ona bakıp gülümsemeye çalıştım sanki ona meydan okuyordum.Ardından büyük bir hızla bir zanpaktou daha karnıma girdi. “Peki bu yeterli mi?” Artık hareket edecek halde değildim.Zanpaktoularını çıkarttılar beni yere attılar.Ardından Mary gelip “Artık bitti.Bugün ölmeyeceksin çünkü tekrar görüşeceğiz!Demiştin değil mi?Evet tekrar görüştük.Bir dahakine yok olacaksın!”Oda benim yaptığım gibi sırtıma zanpaktousunu ikikere saplayıp gülerek gitti.