Sınıf 1

Hak-kan'ın elinde bir miktar reiatsu oluşuyor ancak bir anda kolları geriye doğru bükülüyor. Hem kidou'nun adını yanlış söylediği için, hem de nasıl yapılacağını bilmediği için; kidou ters tepiyor.

Mitsu'nun duygu dolu konuşmasının ardından Akio sakinleşiyor. Bir süre derin bakışlarını onun üstünde gezdirdikten sonra ve dudaklarından dökülen "Kai." sözü ile kolları çözülüyor. Ancak birden şeytani ve garip bakışları geri dönüyor ve ayağa kalkıp bağırıyor.
"Hadou No.1 Shou!"
Duvara sert bir şekilde yapışıyor. Aynı zamanda Hak-kan dengesini kaybedip senin üstüne düşüyor. Çok ucubik bir durumdasınız. Tüm sınıf belli etmemeye çalışsa dahi size gülüyor.

[BETİMLEMEEEĞĞĞĞ ]

Herkes buraya bakıyor. Gizliden gizliye gülüyorlar. Benim için problem değil, başkalarının benim hakkında ne düşündüğünü umursasaydım şu an burada olamazdım. Ama bu gerçekten hiç hoş bir durum değil. Hak-kan zıplayarak ayağa fırladı. Sınıfta tüm imajı kaybolmuştu... Oradan hızlı adımlarla uzaklaştı, yere bakarak yürüyordu. Sınıfın köşesine gidip oturdu. Olan biteni düşünmeye başladı. Bu olanlar kendi suçuydu, hoca daha kidou öğretmemişti, kidou yapmak benim neyime der gibi, sıkkın bir surat ifadesiyle ayağa kalktı. Kılıçları yoktu. Kendi kendini bağladığı sırada düşürmüş olacaktı. Gidip kendine bir çift kılıç aldıktan sonra, etrafa bir göz geçirdi. Güçsüz birini arıyordu, onu öyle bir pataklayacaktı ki, sınıftaki imajı geri dönecekti. Kimi pataklayabilirdi? Biraz bakındı... Uygun kimseyi bulamadı, herkes bir yerlerde çalışıyordu. Hak-kan sınıfın ortasına gitti, kılıçlarını elinde döndürüyor ve bekliyordu. O rakibi bulmayacaktı, rakip onu bulacaktı...

Takashi duvarda buldu kendini. Acı içinde kıvranıyor. O nemli ve eski duvara yeniden yapışmak kusmuğunu tekrar yutmaya benziyordu. Takashi'nin suratını bozmamak ve yeniden dalgalanmamak için kendini zar zor dizginliyordu. Takashi acı içinde kolunu tutup sakinliğini koruyarak

- Eğlencen bittiyse ben gidiyorum dayak yemek dışında daha önemli işlerim var.
Takashi az önce ki büyüyü öğrenmek istemişti. Kendini sele kaptırıp Takahashi sensei'ye patlayabilirdi ancak o zaman ona karşı kaybederdi. Kendini şeytana satmak gibi bir şey bunları söylediği halde acısı dinmiyordu. Bu acı kidou'nun acısı değil. Gururunun acısıydı.

Size hiç bir şey demeden, veya bir tepki vermeden sınıfa göz gezdiriyor. Ellerini birbirine çarpıp tüm sınıfı etrafında topluyor.
"Madem bi' iki kidou gördünüz, öğrenmezseniz bir yerleriniz şişer. Pekala. Hak-kan Yomamura, karşıma geç. Kidou'yu tekrar senin üstünde göstereceğim."
Hak-kan eli mahkum geçiyor tekrar önüne. Sınıf ahalisi çemberin çapını genişletiyor.
"Bakudou #1: Sai!"
Hak-kan'ın kolları arkasında birbirine kenetlenirken, onu fazla sıkmamaya özen gösteriyor.
"Eğer sözleri, Hak-kan'ın yaptığı gibi, yanlış söylerseniz kidou ters teper. Sonucunu ön görmek ise zordur. Reiatsunuzun rakibiniz etrafında somutlaştığını ve ellerini arkasına doğru çektiğini düşünün. Bunu hayal edin ve ardından da hissedin. Tekrar söylüyorum, sözlere dikkat. Fazla reiatsu kullanmayın. Kullanacağınız miktara göre bağın sıkılığı artar veya azalır."

Bu sefer anladım. Kolaya benziyor ama, yine de dikkatli olmalıyım. Fazla reiatsu kullanmamalıymışım. Yoksa rakibin kollarını bile kırabilirim. Hmm... Sözleri doğru söylemem lazım.Bakudou #1: Sai!...Bakudou #1: Sai!... Tamam. Asla unutmam artık bu sözü. Herneyse, şimdi bunu biri üzerinde denemeliyim. Kimin üzerinde denesem. Bir bakalım...

Hak-kan bir kızın yanına gitti. Kızın saçları düz, siyah, kısa. Somurtkan bir suratı var. Kız olmasına karşın, bir erkekten bile daha soğuk. Ayrıca güçlü bir görünüşü var. Kızın boyları 1,60-1,62 civarı. Epey zayıf, deri ve kemikten başka bir şey gözükmüyor. Hak-kan kıza bakarken eti olmadığını bile düşündü. Kızın yanına yaklaştı. Kız Hak-kan'ın bu kidouyu denemek istediğini anlarmışçasına, karşısına geçip hazır bir şekilde durdu. Hak-kan tıpkı hocanın dediği gibi düşündü, -reiatsusunu somutlaştırıp kollarını arkasına doğru çektiğini- , ve yine hocanın dediği gibi reiatsusunu zorlamadan, sözü doğru söylemeye özen göstererek;

Bakudou #1: Sai!

Mitsuide sırasına oturup olan biteni izledi. Bu kidou ona aynı 540 sayfalık bir edebiyat gibi sıkıldı. Mitsuide'nin gözleri kararmaya başlamıştı çünkü ölü eşşek taşımış gibi çok yorulmuştu. Gözleri kapanırken gördüğü şey Üzerine saçma chibiler çizdiği ona göre akademideki en değerli şeyi olan sırasıydı. Sonra birden bir gürültüyle uyandı. Yangın çıkmış ve tüm öğrenciler yanıyor sanmıştı. Oysa ki kidou yüzünden canı yanan bir çocuk olduğunu anladı sensei'nin yanına gidip gözleri ağırlaşmış ve yorgun bir şekilde sensei'ne:
- Çook sıkıcı bana yaptığın saldırı Kidou'sunu öğretir misin ?

Hak-kan, kızın kolları geriye doğru bükülürken oldukça rahat olduğu aşikar. Ufak bir hareketle kidou'yu kırabilme ihtimali olsa bile, bunu yapmıyor.

Mitsuide, sensei sana dik dik bakıp kızgın bir ifadeyle, ancak sakince konuşuyor.
"Önce bunu öğren."
Cümlesinden, bir çok anlam çıkarmak mümkün.

Hak-kan başarılı olduğunu görünce kidouyu kırıdı. O kırmasa zaten kız rahatlıkla kırabilirdi... Hak-kan bu sefer de kızın bu kidou'yu denemesi için ona fırsat verdi. Karşısında, hadi hazırım der gibi bir vaziyette durdu... Kendisi kidou'yu kızın canı yanmasın diye zayıf tutmuştu, kızın da hafif yapmasını umut ediyordu.

Mitsuide çaresiz bir şekilde
- Bunu yapmak zorundayım değil mi ? Ahh....

Tkashi etrafına bakındı kendine bir rakip bulup bu işten kurtulmak istiyordu. Eskilerin içinde en yeni olan sırada oturan kızıl kısa saçlı bir kız gördü. Yanına gitti. Biraz çekinerek nefesini tuttu. O kadar çok nefes çektiki patlayabilirdi. Sonra havayı bırakıp hızlı bir şekilde
- Sen beni seviyorsun, ben seni seviyorum işte aile budur. Hadi şu işi yapalım sende kurtul bende.


Kızsa şaşkın şakın bakıyordu. Takashi de kasvetli bir şekilde kıza bakıp
- Tercümesi : Antreman partneri arıyorum.

"Kendisi kidou'yu kızın canı yanmasın diye zayıf tutmuştu."
Hadi hadi yemezler.

In:
Hak-kan'ın karşısındaki kız kendisinden beklenmeyecek bir kararlılıkla kidou'nun adını söylüyor. Kolların arkaya doğru bükülürken, deja vu yaşadığını hissediyorsun. [Bkz: Akio'nun kidou yaptığı vakit.]

Mitsuide, kız önce sana şaşkın şaşkın bakıyor. Sonra hiç bir şey demeden ayağa kalkıyor ve kidou'nun adını fısıldıyor. Kolların arkaya doğru bükülürken canının acısından yere çökmek zorunda kalıyorsun. Kız kidou'yu kırmaya çalışırken, heyecanlanıp biraz daha sıkıyor ve çığlık atıyorsun. Kız kidouyu kırdığı anda yanına koşuyor ve seni yerden kaldırıyor. Endişelendiği her halinden belli. Pişmanlığı derin mavi gözlerinden belli.

Hak-kan'ın kolları geriye doğru giderken, kırılacakmış gibi hissetti. Kız durmadan daha da sıkılaştırırken Hak-kan acılar içinde yerde çömmüş bir şekilde çaresiz duruyordu. Eğer kız biraz daha devam ederse, Hak-kan'ın kolları kırılacaktı. Kız duracağa benzemiyor, yardım edecek biri de yok. Hak-kan aklındaki tüm düşünceleri silip, epey yüksek miktar reiatsu saldı. Yavaş yavaş ayağa kalktı. Bu sefer sadece kolları acımıyordu, tüm vücudu acıyordu. Hak-kan saldığı reiatsuyu arttırdı, artık neredeyse sınırına ulaşmıştı, kızın yaptığı kidouyu sonunda kırdı. Kidouyu kırdı ama, saldığı devasa reiatsu yüzünden tüm vücudu gerilmişti. Ayakta durmak bile zor geliyordu. Ama ayakta durmaya devam etti, bir zavallı gibi yere düşmek istemiyordu. Ama yapamadı. Duramadı. Yeterince güçlü değildi çünkü, yeterince dayanıklı değildi. Vücudu bu kadar reiatsuyu kaldıramıyordu. Ne kadar ayakta durmaya çalışsa da yere düştü. Sesler sanki daha boğuktu, görüntüler bulanıktı. Ayık kalmaya çalışıyordu. Ne hareket edebiliyor, ne de bir şey söyleyebiliyordu. Bunca insan arasında, yerde bir zavallı gibi yatarken, çocukluğunu düşündü. Hollow'lar tarafından öldürülen kuzeni aklına geldi. Neden Shinigami olmuştu? Neden daha güçlü olmak istiyordu? Neden buradaydı? Tüm bu soruların cevabını geçmişte bulmuştu. Kuzeni gözlerinin önünde öldürüldüğünde hiçbir şey yapamamıştı. O günden sonra Shinigami olmaya karar vermişti. Artık güçsüzleri korumak istiyordu, çaresiz kalmaktan bıkmıştı. Tüm bunları düşündükten sonra, yaşama sebebini hatırladıktan sonra, tüm gücüyle ayağa kalkmaya çalıştı. Ama yine faydasız. Faydasız, faydasız, faydasız...

Takashi acı içinde bağırıyordu. Kolları kırılacak sanmıştı.
- Lanet olsun! Sana antreman yapalım dedim, beni bavula sığdır demedim. Aklından ne geçiyordu senin!

Kız Takashi'nin sözleri üzerine daha da çok pişman olmuştu. Takashi kızın gözlerindeki pişmanlığı görünce yumuşadı ve
- Neyse kidoyu kırdın ya o da bir şeydir. Biraz dinlenmem gerek.

Kendini En öndeki en yeni sıraya attı. Aslında dinlenmek bahaneydi. Sakinleşmeye ihtiyacı vardı ve bu kadar güçsüz olduğu için kendinden de nefret ediyordu. Boş duvara bakarak daldı. " Bavula sığdırmakmış, peh! Asıl salaklık sendeydi. Kız tarafından yenildin. Ama güçlenicem ne olursa olsun işte o an Gotei 10 taichousu olucam şte o zaman gerçek gücümü herkez görücek. Sizinle görüşmek güzeldi iyi günler." Takashi rüyalarını isteklerine, isteklerini kararına bağladıktan sonra ayağa kalktı. Penguen gibi paytak paytak yürüyerek kızın yanına gitti.
- Pekala bir aile buluşması daha yapalım. Hazır mısın?

Sözcükleri ağzından döküldükten sonra darbe yemekten yaralanmış kollarını uzattı. Gözlerini kapattı. "Bunu yapıcam ve hedefime ulaşıcam. Ne olursa olsun!" Gözlerini açtı ve haykırdı
- Bakudou #1: Sai!

Akoi, Hak-kan'ın yere düştüğünü görünce koşarak yanına gidiyor. Sırf onları uyarmadığı için, bunun kendi hatası olduğunu düşünüyor. Eh, haklılık payı da var. Endişesi tavan yapmış gibi duruyor. Hemen sana destek olarak seni kaldırıyor ve en yakın sıraya oturtuyor. Kendine, fısıltılar halinde küfürler savurduğunu duyuyorsun.

Mitsu kendi kendine verdiğin gazla, kidounun adını haykırıyorsun. Bir kaç kişi 'deli mi bu?' dercesine sana bakıyor. Kidou başarılı. Kızın elleri arkasında kilitleniyor, ve bir süre sonra kidou'yu kırıyorsun. Kız bileklerini ovuştururken, Hak-kan'ın yere yığıldığını görüyorsun.

Ağır ağır gözlerini açan Hak-kan, bir sırada oturduğunu fark etti. Akoi-sensei'in yanında olduğunu gördü, gerçekten çok endişeli bir hâli vardı. Kendi kendine bir şeyler söylüyordu. Hak-kan yavaş yavaş kendine geldi. İlk başta neler olduğunu hatırlamadı. Hoca neden endişeliydi, neden sırada oturuyordu? Sonra neler olduğu aklına geldi. Tabiî ya...

Sizi endişelendirdiğim için özür dilerim. dedi Hak-kan, biraz utangaç, biraz sinirli, biraz da yorgun bir ses tonuyla. Devam etti;
Bir daha böyle bir şey olmayacak. Sİzden tekrar özür diliyorum. Hemen şimdi çalışmaya dönebilirim. dedi
hocanın vereceği cevabı beklerken, gözü hocanın gözlerinin üstündeydi...

Mitsuide olan biteni sinema izlermiş gibi izliyordu. Çocuğun uyandığını görünce ağır br şeklde doruldu. Ve kaplumbağa gibi yavaş yavaş yanına gitti. Aralarında olsa olsa 1 metre mesafe vardı. Kendini ölüyormuş gibi yandaki bir sıraya attı. Çocuğa boş gözlerle bakıp
- Bir daha uyursan sakın ışığa gitme yada ne biliyim gül bahçesine falan uzanma, (duraksayıp)fazla abarttım değil mi? Her neyse adım Takashi, Mitsuide Takashi kusura bakma bu kadar olaydan sonra insan kendini James Bond'da sanabiliyor. Peki senin adın ne ? Konuşmasını zorla gülümseyerek bitmeye çalıştı.

Akio Hak-kan'ın omzuna dostça vurup, Mitsuide'ye de başını sallayarak ikinizi çalışmaya geri döndürüyor. Sonra sesli ve dikkat çekici bir ıslıkla [ki çoğunuz bu ıslığı nasıl çaldığını anlamıyorsunuz] tüm sınıfı tekrar etrafında topluyor.
"Hadou No.1 Shou. Rakibi ileriye doğru itmeye yarar. Reiatsunuzu toplayın ve kidou'nun adını söyledikten sonra rakibe doğru hızla gittiğini hissedin. Sözleri yanlış söylememeye dikkat edin!


Out: Hacım, iyiye gidiyorsunuz. Ancak Mitsu, senden daha çok betimleme bekliyorum. Uzatmak için genelde konuşmaları kullanıyorsun. Az laf çok betimleme U.U

Bu daha önceki kidou'dan daha basite benziyor. Ayrıca daha zararsız gibi duruyor. Biraz gereksiz gibi ama...
Herkes hızlıca partnerini seçerken, Hak-kan yine dejavu yaşadı ve partnersiz ortada kaldı. Bu sefer daha normal birini seçmeye çalışacak. Daha öncekilerden çok çekti çünkü... Etrafına bakınırken boşta olan birini gördü. Mor uzun saçları beline kadar uzanmış, 1.60 civarı bir boyu var. Gri gözleri, ufak bir burnu ve sürekli gülümseyen bir yüzü var. Hak-kan koşar adımlarla yanına ilerlemeye çalışıyordu çünkü ilk defa 'sıradan' sayılabilecek ' zararsız ' görülen birini bulmuştu. Daha aralarında üç metre mesafe falan vardı, Hak-kan hemen bağırdı;
Bu kidou'ya birlikte çalışalım mıııı!?



Gm'den edit: Rpleriniz geçmiş zamanda olmalı. Ayrıca rpnizi 've o anda...' gibi bir cümlemsi zımbırtı ile bitiremezsiniz. Karşıdakinin, cümlenizi tamamlamak gibi bir zorunluluğu yok.

out:GM'den edit mi? Çok havalı.

Yazandan edit: Editledim tamam Gm herşeyimizi tamamlıyor bunu mu tamamlayamadı? Geçmiş zaman değil mi zaten

edit 2: Sanırım geçmiş zaman derken adamı tanıttığım kısmı söylemişsin, orada vardı mı demem gerekiyor zira hâla var.

Mitsuide bitkin bir şekilde sırada oturuyordu. O kadar baskıdan sonra yorulmuştu. Ayağa kalkmak istiyordu ama tamda uyuşukluk vaktine gelmişti. Ayaklarını yere iyice bastı ve sıraya tutundu. Kalkmak için doğrulmaya çalıştı fakat sırtı ağrıyordu. Kendini zorlamaya başlamıştı. Bunu ne kadar yaparsa o kadar çok acıyordu. Bu ona öldüğü günü hatırlatıyordu. Son bir defa iki eliyle sıradan destek alıp doğrulmaya çalıştı. İlk gene düşecekmiş gibi olsada yinede ayağa doğruldu. Sonra sağa sola sarhoşlar gibi yürümeye başladı. Kızıl kafalı partnerini arıyordu. "Argh! Kahrolası bacaklar sabah sabah içilirmi lan!" Bir an duraksadı çünkü gözlerinin yavaştan kapandığını hissediyordu. Kendini yere yığılacak gibi hissetti. Dengesini kaybetmişti ama son anda sıraya tutunarak kendini çekti. Belki o sıra olmasaydı hem yere yığılacak hem de partnerini göremiyecekti. Zaten eski mekanı parlak sırasında oturuyordu. Ölü gibi yürüyerek yanına gitti. Devam etmeyi teklif edercesine
- Öhöm! Nerde kalmıştık ?
Kızsa ona pişmanlık dolu gözleriyle baktı.
- Ne yani? Ağlıyacak mısın? Kısa kes zamanım yok. Şaka yaptım. Herneyse bak o geçti dedim tamam mı? Olur böyle şeyler.
Kız pek ikna olmuş gibi görünmüyordu.
- Arrrrrggghhhh! Eğer böyle durmaya devam edersen bundan da birazdan çok pişman olucaksın.
Sonunda kız ayağa kalkmıştı.
- Bu sefer sıra benim. Aslında sana verirdim ama bu kidouyu ne kadar çabuk öğrenirsem o kadar iyidir.
Bu gördüğü ve sevdiği kidouydu ve bunu kullanmak için sabırsızlanıyordu. Ama kendisini tutması gerekiyordu. Duygularını kontrol altına alıp konsantre olmalıydı. Sustu ve gözlerini kapattı. Kafasını boşaltmya çalışıyordu. Odaklanmaya ve boş bir zihne ihtiyacı vardı. İçindeki akıntıyı durdurmak için derinbir nefes aldı ve duygularını bastırmaya çalıştı. Bu sırada ellerini kıza doğru uzattı ve haykırdı

- Hadou No.1 Shou

Mitsu'nun kidousu başarılı. Kız geriye doğru itiliyor. Daha sonra kidouyu senin üstünde deniyor ve ayakların yerden havalanıyor. 1 metre geriye uçuyorsun. Kız reiatsusunu kontrol etmekte güçlük çekiyor.

Hak-kan, kız sana bakıyor. Hiç bir şey demeden kidou'yu üstünde deniyor ve iki buçuk metre geriye itilmene neden oluyor.

Hiç fena değildi. Gerçekten ayağımı yerden kesti. Şimdi sıra bende... Abartılacak bir şey yok, sadece sözleri söyle, hâyal et... Bir bakalım, reiatsunu ayarla... Diğer kidou'dan daha basite benziyor. Ayrıca bu kidou'lar gerçekten çok düşük seviye kidou'lar... Bunu rahatlıkla yapabileceğimi düşünüyorum. Ruh gücümü kontrol etmekte iyiyim zaten... Ama sanırım kız tüm gücünü kullanarak bu kidou'yu kullandı, dikkat çekmek mi istiyor, kendini ispatlamaya mı çalışıyor anlayamadım, ben de buna uygun bir karşılık vermeliyim. Ruh gücümü maksimum seviyeye çıkarıp, yapabileceğim en güçlü kidou ile onu duvara yapıştırmak istiyorum. Evem, bunu gerçekten istiyorum... Havadaki umutsuzca uçuşunu gördüğümde alacağım hazı tahmin edemiyorum... Neler diyorum ben... Bu sadece bir eğitim, karşımdaki bir kız. Gerçi kız, erkek hiç bir şey fark etmez ama benim için öyle değil. Ben şiddetten zevk almlam aslında, bana bu aralar neler oluyor. Sanki içimde başka biri, başka bir şey var gibi. Kendi düşüncelerim, kendi iç güdülerim değil bunlar. İçimdeki karanlık reiatsuyu bastırmaya çalışsam da, tamamiyle başaramıyorum. Bu duygu ne, yıllardır merak ediyorum. Yoksa herkesin bahsettiği o şey mi... Ben vaizard mıyım? Yo, yo olamam. Olsam bile bu seviyedeyken içimdeki hollowu kontrol edemem, neyse... Bunlar boş teorilerim sadece, belki etrafta bu kadar şiddet gördüğüm içindir. Bu kadar şiddet, nefret, acı gördüğüm için, istemeden düşüncelerim de değişiyor gibi, anlamış değilim...

Hak-kan kızın sabırsızlandığını gördü, bayağı bir düşünmüştü. Konsantrasyonun kaybetmişti, kidou'ya odaklanmalıydı. Ondan istenen, yapması gereken tek şey şu lanet olası kidouyu başarılı bir şekilde yapmasıydı. Her zamanki gibi ruh gücünü kontrol ederek minimum seviyeye indirdi. Sözleri aklında bir tekrarladı, tane tane söylemeye özen gösterecekti hiç bir hata yapmak istemiyordu, sorunsuz bir şekilde bu kidouyu da halletmek istiyordu. Elini uzattı;
Hadou No.1 Shou!

Mtsuide yere kapaklanmıştı ve ne olduğunu bilmiyordu. Her şey çok hızlı olmuştu. Yerde acılar içinde yatıyordu. Elleriyle kendini itmeye çalıştı. Ama yorgun ve oldukça bitkindi. İçinden kalkmak değil gözlerni açık tutmak bile istemiyordu. "Kendime bir not bir daha asla kızıl kafayla antreman yapma!" Ne kadar böyle desede suçun kendinde olduğunu biliyordu. Zayıftı, savunmasız ve güçsüz, bir kıza yenilecek kadar. Tabii kızında hakkını vermek lazımdı. Her zaman böyle olmak istemiyordu. Hayatının sonuna kadar yerde kalmak istemiyordu. Kendi kendine "Kalkıcağım!" diyer haykırıyordu. Gözlerini açtı ellerini yere koyup kendini itti. Ayağa kalkablmişti ama dengesini sağlayamıyordu. Gözleri birden karardı. Bu sefer onu kurtarıcak bir şey yoktu ve bayılıp kaldı.

Hak-kan'ın hamlesi başarılı. Kız 2 metre geriye sürükleniyor.

Mitsu için bir cehennem kelebeğiyle 4. takımdan görevli çağırılıyor. Rp'ne oradan devam edebilirsin. Orası sonra erdiğinde, tekrar buraya döneceksin. Mitsu, bu ve sonraki turlarda yazmayacak.

Hak-kan mezuniyet rp'si yazabilirsin. Ancak kabul edileceğini söylemiyorum.

O sırada uzun zamandır olan biteni izleyen genç bir adam artık izlemekten sıkılmış olmalı ki uzun zamandır kimsenin farketmediği açık kapıdan içeri girdi.Diğerlerinin aksine yüzünde ne bir duygu , nede bir utanç(geç kalma olayını kastediyorum).Fakat ayrıca yüzünden yılların deneyimi olduğuda belliydi.Sessizce sıraya oturdu.O sırada küçük çaplı alıştırmayı izlemiş ve oldukça etkilenmişti.Hoca ismini sorduğunda şöyle dedi:Saionji Shinji.O anda sınıfın yarısı ona gülmeye başladı.Nedenini iyi biliyordu hayatı böyle geçmişti.Herkesin gülmesinin nedeni Saionji kızlara takılan bir soyisimdi.Shinji artık dayanamadı ve bağırarak sihirli sözcükleri söyledi:Bakudo #1: Sai!.O anda kendisine gülen bir çocuk Kidou'nun etkisine uğradı.Kızgınlığı yüzünden neredeyse kolu kırılıcaktı.En azından bu ilkti.Bunun nedeni yaşıyorken Senseisinin kendisine öfke kontrolünü öğretmesiydi.Ama hocası(Senseisi)burda olamdığına göre bunun için hiç bir lüzum yoktu.İşte o zaman Kido'yu yaptığından herkes susuverdi.Ama Kidou'ya maruz kalan çocuk acı içinde bağrıyordu.Son anda Bakudo'yu kırdı oda Shinji'nin kendisini işe verememeyişinden kaynaklanıyordu.Ve düşündü:İlk gün böyle olacaksa sonraki gün ne olacaktı...

canim puanlatma sistemine geçtik. Bir örnek rp hazirlayip onu puanlatacaksin önce. Puanin siniri geçmez ise akademiye kalacaksin. önce puanlama