Hitsu İle ilk tanışmamız. (hitsu girsin sade)

Senrei eldivenini alalı 1 hafta olmuştu. Elim tamamen iyileşmişti. Hollow avlayayım diye hep yanımda getirdiğim Hollow yemlerinden birini kırdım. Etraf Hollow dolmuştu hepsinin de beynine kaya.aktım. Elim yeni aldığım yay olan Zetsubou-Kojaku’ (Umutsuz Serçe) ya alışmıştı attığım her ok 3-4 hollow indiriyordu.

Birden uzakta kılıçlı ve siyah kimono giymiş birini gördüm. Bu besbelli bir şhinigami idi. Beyaz saçlı genç bir adamdı. Adamın yakınındaki birkaç hollowu indirip elimi bu beyaz saçlı Şhinigami ‘ ye doğru uzattım. Normal bir ses tonu ile Merhaba deyiverdim…
Bir süre hareketsiz kaldım tek bildiğim bu adamında hollow’ ları öldürdüğüydü. Okumla yakınımda kalan birkaç hollow uda yok edip şöyle dedim:

-Eee kendini tanıtmayacak mısın şhinigami ?

İlk rpler, tanışma faslı olduğu için kısa yaptım

Aquila denen adjuchas ile savaşımın üzerinden 2 haftaya yakın zaman geçmişti. Sağ olsun 4. takım sayesinde bütün yaralarımda iyileşmişti, artık eskisinden de iyi bir hal almıştım. Takımım da her şey yerli yerinde ve düzgün ilerliyordu, aslında bu dinginlik sadece takımımda değil bütün Sieretei de vardı. Bu iyice sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Tamam bu dinginlik harika bir şey gibi gelmişti özellikle savaştan sonraki ilk hafta için ama ikinci hafta da böyle devam edince iyice sinir bozucu olmaya başladı. Bu son iki haftadır hayatımdaki en büyük heyecan takımın evrak işleriyle uğraşırken kalemimin mürekkebinin bitmesiydi.

İşte bu yüzden bu gün buradayım. Dünya denilen bu garip yerde. Burada hayat bizimkinden çok daha farklı. Bütün insanlar aynı kör ve sağır gibiler, etraflarında dolaşan onca Hollowları göremiyorlar. Bazen bu zayıflıkları ölümlerine bile neden olabiliyor. İşte bu yüzden sanki Siereitei de hiç işimiz yokmuş gibi shinigamilerimizi buraya gönderiyoruz, onları korumak için. Çoğu kişiye gereksiz gözükse de bence bunun aksatılmadan yapılması gerekiyor. Ne de olsa o insanları bizim dünyamıza sağ salim gelmelerini sağlamak bizim görevimiz ve unutmamamız lazım ki bizden eskiden onlardan biriydik. Buraya gelmemin nedeni de bu alsında o shinigamileri kontrol etmek ve son zamanlar da gözümüze çarpmış olan bir farklılığı kontrol etmek. Şu an içinde bulunduğum mekanda Hollowlar daha bizim shinigamilerimiz onları yok etmeden yok olmaya başlıyorlar. Bu alışılmışın dışında ve olmaması gereken bir şey işte bu yüzden Meiki-san buraya birinin gönderilmesini istetti. Bu şey, geçen saniye sıkıcılaşan hayatımdan kurtulmak için mükemmel bir bahane idi. Hemen başvurumu yaptım iznimi almak için ve bir Fuku-Taicho olduğum içinde hemencecik kabul gördü isteğim.

Etrafta ne bir Hollow’un izi var ne de garip bir olayın. Bir dakika, bu da ne! Bu kadar çok reiatsu neden aniden buraya doğru akın etmeye başladı? Lanet olsun bunlar Hollow reiatsuları! Anlaşılan eğlence başlıyor. İstemsiz bir şekilde suratımda bir sırıtış belirdi ve Hollowların toplanmakta oldukları yere doğru koşmaya başladım. İşte ora dalardı, ama aralarında bir kişi vardı. Bu bir shinigami değildi, bu bir insandı! Ben tam bunları düşünürken o kişi ruh parçacıklarından oluşturmuş olduğu bir ok ile bir Hollowun maskesini kırdı. İşte o zaman buradaki sorunu anlamıştım, artık burayla bir QUİNCY ilgilenmeye başlamıştı. Bu gördüğüm ilk Quincy idi. Ama Fuku-Taicho olmadan önce onlar üzerine uzun bir araştırma yapmıştım, bu yüzden bütün hareketlerini bildiğimi düşünüyorum. Etrafımızdaki Hollow sayısı gittikçe artmaya başlamıştı, benimde katılma vaktim gelmişti. Zanpaktoumu kınından çıkardım ve sağ yanımdaki Hollow a doğru salladım, uzun zamandan beri savaştığım en düşük seviye Adjuchas olduğu için bu bana biraz kolay gelmişti. Tam arkamdan yaklaşanın maskesini parçalamak için zanpaktoumla bitirici bir darbe yapacakken bir ok saldırmakta olduğum Hollow’u öldürdü. Bu saldırımın boşa gitmesine nende oldu. Bu birkaç defa daha tekrarlandı, bu iş her geçen saniye sinirimi bozmaya başlamıştı. Ona doğru yürümeye başladım, bu sırada bana yaklaşan Hollowları sanki yolda yürürken kollarımı sallarmış gibi kolayca kesiyordum. Tabi kesmek istediklerimin çoğu o quincynin oklarıyla yok oluyorlardı ama neyse. Quincy ile aramızda ortalama elli santim kalmıştı. Benden önce o konuşmaya başladı “Merhaba” dedi. Sonra benden kendimi tanıtmamı istedi. İfadesiz bir şekilde ona bakıyordum. Onla tanışmak istiyordum ve tanışacaktım da ama benim Hollowlarıma karıştığı için sinirliydimde. Elini sıkmam için bana doğru uzatmıştı ve benden bir yanıt bekliyordu. Elini sıkmadan konuşmaya başladım. “Ben Hitsuomi Toumaki, peki sen kimsin Quincy? Burada ne işin var? Bu Hollowlar da buraya kendiliğinden gelmiş olamazlar değil mi, galiba sizin küçük oyuncaklarınızdan birini kullandın.” Dedim suratım da hala bir ifade yoktu. Bu galiba ona garip gelmişti, bu kadar resmi bir tanışma beklemiyormuş gibiydi. Gerçi benim de aklımda bu kadarı yoktu, bu yüzden yüzüme çarpık bir gülümseme kondurdum ve “Sana bir tavsiye Quincy, bir daha asla benim rakiplerimle arama girme, çünkü beni sinirlendiren tek bir şey vardır o da budur. Onun dışında bana istediğin şekilde yaklaşabilirsin yeter ki bunu bir daha yapma.” Dedim. Etraftaki hollowların sayısı gittikçe artıyordu, bu hoşuma gitmişti. Quincy ile yaptığımız bu küçük tanışma hızlı biterse, dilediğim kadar bu çerezleri kesebilecektim. Bu sırada küçük bir rüzgar esti ve saçlarım uçuştu. Rüzgar birazcık daha şiddetlendi ve atkımı da havalandırdı. Atkım havada ahenkle sallanmaya başladı, ama ben buna dikkat etmiyordum. Bu rüzgar sanki farklıydı, sanki bir şeyin habercisiydi…


rp out: one yaa kısacık yazmışsın giriş rpsi dediğin böyle olur

“Vay anasını dostum bu kadar da avına odaklı olmamalısın anın tadını çıkar. Ve bu arada burası benim bölgem ayrıca bunlar senin rakibin değil benimde rakibim değil. Bunlar sadece çerez. Birde son olarak ben onurlu ve cömert birisiyim o yüzden avımı seninle paylaşacağım. Tabi kabul edersen.” Dedi. Halinden mutlu gibiydi. Ama gereğinden fazla öz güveni vardı ya da bana öyle gelmişti. İlk olarak burası onun bölgesi değildi burası buraya atamış olduğumuz shinigaminin bölgesiydi, ama anlaşılan bu Quincy burayı benimsemişti. Belki de bu Hollowlardan sonra ona buranın gerçek sahibini göstersek fena olmayacak. “Peh her neyse sanırım sende bu monotonluktan sıkıldın. İyi Hollowları bitirir bitirmez dostça bir kavgaya ne dersin?” işte şimdi konuşmaya başlamıştı. “Elbette! Yalnız seni fazla zorlarsam söyle Quincy. Bu arada bana hala ismini söylemedin?”…

Etraftaki holllowlar iyice azalmıştı. Artık o Quincy ile ben kalmıştık. Kendisinin bir savaş dahisi olduğunu söylüyordu, ama bakışları daha tecrübesiz biri olduğunu belli ediyordu. Bu savaş ya çok kolay bir şekilde sonlanacaktı ya da tam tersi olacaktı. Zanpaktoumu elimin içinde sıktım ve ucunu doğru yönelttim. “Eh hadi ilk saldırı senin. Unutma bu kozu kimseye vermem sen ilksin.” Bu sözü suratımda bir sırıtmaya neden olmuştu. Bu onun tecrübesiz olduğunu gösteriyordu. Quincyler uzak savaşlarda iyiler yakın savaşta değil. Ama bu Quincy ilk saldırıyı bana vererek bütün avantajını ortadan kaldırıyor ve hatta bana avantaj sağlıyor. Elinde bir eldiven var, bu Quincylerin güçlenmesini sağlayan bir eldiven biliyorum. Ama onu bu savaşta kullanacağını düşünmüyorum, çünkü eldivenin gücünü aktifleştirdiğinde bütün güçlerini kaybedeceğini biliyordur herhalde. Eğer bilmiyor ise de bunu yakında öğrenecek. Suratımdaki sırıtış daha çok çarpık bir gülümseye dönüştü, koşarken hız almak için zanpaktoumun ucunu sağ alta verdim. Böylece hızımı arttırmıştım üzerine bir de shunpoumu ekleyince saniyeler içinde tam önünde olmuştum. Ona saldırımı yapmak için kılıcımı kaldırdım. Bana bir şekilde karşılık vermeye çalışacaktı orası belliydi. Bu yüzden shunpoumu kullanıp sağ yanında belirdim ve oradan saldıracakmış gibi yapıp saldırmadım. Ondan daha hızlıydım bu da bana yetişmesini engelliyordu. Son olarak tekrar shunpoumu kullandım ve arkasında belirdim. Bu sefer saldıracaktım. Zanpaktoumu büyük bir hızla yukarıdan aşağı doğru indirdim. Sırtında açacağım hasar onu öldürmeyecekti ya da çok ağır bir yara olmayacaktı. Sadece her hareket ettiğinde inanılmaz derece canı yanacaktı. Eğer zayıf biriyse bu acılara dayanamayıp bayılacaktı, ama zayıf birine benzediğini söyleyemem. Ve saldırım son bulmuştu bir adım geri çekildim ve Quincynin son halini görmek için ona baktım…

out: shunposuna yetişemezsin. Etrafindaki ruh parçaciklarini güç olarak kullanmişsin zaten. Görebilirsin ama yetişemezsin

rp out: adam hızını yükseltti o yüzden sorun kalmadı

mantık bozulmasın diye yaptık sorun varmı ? onuda düzeltim

rp out: sorun olmaz herhalde
rp in: Saldırımdan kaçmayı başarmıştı. Zanpaktoumu boşa sallamış olduğumu fark edince suratımda istemsiz bir gülümseme belirdi, anlaşılan bu savaş düşündüğümden de eğlenceli geçecekti. O sırada attığı okların bana doğru geldiğini fark ettim, okları normal olması gerekenden güçlüydü. Demek ki bu Quincy etraftaki spirit particleları nasıl kendi avantajına çevirebileceğini biliyordu. Attığı oklardan kaçmak beni zorlamamıştı, zamanında bunun on katı büyüklüğünde cerolardan kaçtığım olmuştu. Bu yüzden bunlardan kaçmak gerçekten çok kolay olmuştu. Tam ona karşı farklı bir saldırı yapmayı düşünürken, yerden bir şey parladı ve gözümü aldı. Temkinli bir şekilde onun ne olduğuna baktım. Ve korktuğum başıma gelmişti. Bu bir Seele Schneiderdi. Eskiden yaptığım Quincy araştırmaları sayesinde bunun ne olduğunu çok iyi biliyordum. Bu benim ölümümdü! Bundan hemen kurtulmam gerekiyordu ve ondan kurtulmanın tek yolu da onu yok etmekti. Quincy’ye döndüm ve “Hadou No.88 Hiryugekizokushintenraiho!” kidoumu yaptım. Bu kidounun etki alanı çok fazlaydı ve %10 nun yerdeki kuma gelecek şekilde göndermiştim. Böylece Quincy kidoumdan kaçsa bile etrafta oluşan tozdan beni göremeyecekti. Kidomu gönderdikten hemen sonra Sele Schneider’in yanına geldim. Bu lanet şeyin yapacağım şeyden dolayı yok olup olmayacağını bilmiyordum. Ama şansımı denemem gerekiyordu. İlk başta ona bu kidoyu gönderdim “Hadou No.54 Haien!” diyerek, bu onun yanıp kül olmasını sağlayacaktı. Ama bu yetmezdi, saldırının ona yüzde yüz etkisini etmesini istiyordum. Bu yüzden “Bakudō No.73 Tozansho!” diyerek Sele Schneider in etrafında bir kalkan oluşturdum. Böylece ilk saldırımın geri tepen bölümleri kalkanımdan geri sekip Sele Schneider’e tekrar çarpacaktı. Saldırının tamamen etkisini göstermesi için biraz zamana ihtiyacım vardı. Bu yüzden son bir önlem olarak “Bakudō No.21 Sekienton!” kidosunu yaptım ve etrafın kırmızı bir dumanla kaplanmasını sağladım. Bu yaptığım gerçekten öenmliydi, çünkü bu Sele Schneiderini yok edersem teorik olarak ben kazanmış olurdum. Çünkü biliyordum ki bir Quincy yanında sadece % tane taşıyabiliyordu ve bunlardan biri olmazsa düzenek tamamlanmıyor ve öldürücü darbe yapılamıyordu. Yaptığım ortam kamuflajım için harikaydı, ama bu benim dezavantajıma da çevrilebilirdi. İşte bu yüzden shikaimi aktifleştirdim “Taorero”….

out: bnm bldiğim Sele Schneider etraftaki ruh parçacıklarını topluyor. Sen kidou yapınca yaptığın kidou'nun içindeki ruh parçacığınıda alamaz mı içine :S ?????

out: ben tam tersini biliyodum.. yani tamam ruh parçacağı ile oluşuyo ama sonra ekstradan alamıyo diye biliyodum... eğer senin gibiyse bizde aşırı yüklemeden Seele Schneider i yok ederiz kardeşim sorun yok

out: Bilmiyorum ki gir bak internetten araştır istersen. Daha fazlada kirletmeyelim konuyu bişey varsa msn'den yazarsın

Kitsune Shuurei demiş ki:

out: bnm bldiğim Sele Schneider etraftaki ruh parçacıklarını topluyor. Sen kidou yapınca yaptığın kidou'nun içindeki ruh parçacığınıda alamaz mı içine :S ?????

Bak bu çok işime yaradı işte Arada Schele Schneider ı fazla yükleyip bozamassın barış, sonuçta içinde tutmuyorki reiatsuyu. Partikül yapıp atıyo. Yani içinde birikme durumu yok. Şimdi rpmi ona göre yapalım değilmi? Yedim seni barış

yani yaptığım onca kidou boşa gitti hiç bi işe yaramadı LANET OLSUN resmen boş bi rp yazmışım prdn Lemitsu ilk defa bir quincy ile savaşıyorum da

out: Pardon kardeşim bnm suçum. Ben yazmasam olmıcaktı bunlar

Yaptığım kidoudan dolayı oluşan kırmızı duman dağılmıştı, Quincy ordaydı bana bakıyordu. “Sanki bununla beni yenebileceksin Hitsuomi. Kabul et ilk baştaki rolümü yutmuştun. Sonra Seele Scheider tuzağıma yakalandın, Kabul et ben bir savaş dahisiyim ve sende biliyorsunki her olasılığı hesapladım beni yenme olasılığın %30 tabi... bu yeni kılıcının güçlü olması durumunda bu olasılık bayağı bir artar...
Ve şey izin verirsen bir işim var, Pelerinim kirlendi değiştirmem için müsade et.” Dedi. Sadece güldüm “%30 ha! Hayat sadece sayılardan ibaret değildir. Arada mucizeler de gerçekleşir? Mucizelere inanır mısın Quincy? Eğere inanmıyorsan bile bu savaşın sonunda öyle bir olduğunu kabul edeceksin.” Dedim ve üstünü değiştirmesine izin verdim. Bu yaptığı gerçekten garipti, savaşın ortasında üstünü değiştirmek… Ölüm kalım savaşı yapmadığımız için devam etmesine izin verdim. Üstünü değiştirmesi bitmişti ve bana bakıyordu, çarpık gülümsememle konuşmaya başladım “Madem üstünü değiştirdin, ben hemen kirletmeyeyim. Bu sefer ilk hareketi sen yapmaya ne dersin?”….

“Peki ama şunu söylemeden geçemeyeceğim onurlu birisin. Bir süre sessiz kaldım sonra devam ettim. 1 deyince başlıyorum hazır ol Hitsuomi! 3!- 2!- 1! BAŞLIYORUM!” dedi ve saldırılarına başladı. Hirenyaku sunu kullanarak etrafımda seri hareketler yapıyordu ama bunu yaparken benden uzak duruyordu. İlk başta anlamamıştım ne olduğu, sonra zanpaktouma baktım azıcık kırmızı tozlar çıkıyordu. Sonra denenini anladım. Zanpaktoumdan çıkan bu tozdan korkuyordu. Ne olduğunu bilmediği için temkinli davranmak istiyordu. Ama çok geç kalmıştı, sadece bundan haberi yoktu. Şu an benden hızlıydı evet ama attığı okların hızı benim shunpouma yetişecek hızda değildi. Bu yüzden kendi shunpoumu kullanarak oklarından kaçabiliyordum. Ok atmasına küçük bir ara vermişti galiba benim zanpaktoumdan çıkan tozu düşünüyordu hala. Artık onu aydınlatmanın zamanı gelmişti. Ondan birkaç metre uzağa gittim ve havada asılı kaldım. Yavaşça kahkaha atmaya başladım ve zaman geçtikçe kahkahalarım güçlendi. Bu tepkime şaşırmışa benziyordu, onun bu bakışları hoşuma gitmişti. Kahkahamı kesip konuşmaya başladım. “Artık ismini söylemeye ne dersin Quincy çünkü artık sona yaklaştık. Evet, doğru duydun SON dedim. Fark ettiysen zanpaktoumdan bir toz çıkmakta. Daha doğrusu çıkmaktaydı. Sen onu fark ettiğinde çıkması bitmişti. Ne zaman bu tozu saldım biliyor musun Quincy? Asla fark edemeyeceğin bir anda, hatırlarsan senin Sele Schneiderinle uğraşırken en son bir kidou yapmıştım “Sekienton” denilen. Hafızanı zorla biraz o kidouyu yaptığımda ne olmuştu? Zorlanıyorsan ben söyleyeyim etrafa kırmızı bir duman yayılmıştı, bu duman yayılırken bende kendi kırmızı tozumu salmıştım. Sen bunu fark edemedin Quincy ve bu dumanı içine çektin. İçine çektiğini nerden mi biliyorum? Çıkardığın kıyafete bakmaya ne dersin? Üzerinde toz parçalarını görebiliyor musun? Aaaaa, o da ne yoksa orda kırmızı bir şeyler mi var? Maalesef var, ve onlar yaptığım kidoudan oluşanlar değil. Kidoudan oluşanlar oluştuktan birkaç saniye sonra yok olur, ama benim tozlarım onlardan daha uzun süre kalırlar. Kısacası şu an zanpkatoumun etkisindesin!” dedim çarpık bir gülümsemeyle ve devam ettim. “Umarım hazırsındır çünkü gücünü aktifleştiriyorum. Gyaku!”. “Bakalım zanpaktoumun özelliğini anlayabilecek misin? Gördüğün gibi her şey aynı hala senin karşında hiçbir şey olmamış gibi duruyorum, düzgün adımlarla yürüyorum, etrafımdan garip bişiler de çıkmadı. Eğer bir element zanpaktoum olsaydı şimdiye kadar da belli olurdu değil mi? Ama gördüğün gibi aktifleştirmeden önceki halimden ya da halinden hiç bişi değişmemiş gibi gözüküyor.”…

rp out: Lemitsu benim zanpaktoumun özelliğini okuduğun için bildiğini biliyorum, ama unutma daha Quincy karakterin onla hiç karşılaşmadı veya ben ona hiçbir şey açıklamadım. bu yüzden onun en ufak bir fikri bile yok... rp ni yazarken buna dikkat edersen sevinirim...

Out sen yakalatmasaydın ben bidahakine kahretsin o tozu soludum gibisinden bişi dicektim daha uzun sürsün diye böyle yapacaktım sonsuza dek kaçamam ya nese zaten bu tur kurtulabilirsem benimde sana bir sürprizim var

devam etmiceniz mi rp'ye okuması zevkli oluyodu

edicez tabikide eğer lemitsu yazarsa

bence bir hafta düşünücek ben olsam bende düşünürdüm çünkü hiçbi yerden kaçış yok