Savaş (3) Las Noches'te savaş...

Rp out: oha abicim napmissin sen bi kere ben seni hic kontrol etmedim yani KIN den bahsiyosan o kime yaparsan yuzde 100 tutar... Onun disinda da seni hic kontrol etmedim.... Ondan sonracima gogsumde delik actim ddiyosun benim nasil iyilesmemi bekliyosun abicim daha kendime bir orihime bulamadim ben ve son olarak da beni garagantaya attin... Benim bildigim kadariyla bizim cemiyetten(shinigamiler) kimse garaganta acmayi bilmiyo... Benimdiceklerim bu kadar ama simdilik dokunma yazdiklarina sen bu yaptiklarindan kurtulmak icin bi yontem geldi aklima ama ilk basta o yontem icin ece den izin almam lazim o yuzden biraz beklemeni rica edicem

OUT: Bu sitedeki hiçbir kidou yüzde yüz tutmaz kardeşim. Elbet bir kaçma ihtimali vardır. Sende gitmişin tuttu demişsin. O yüzden banada böyle birşey yapma hakkı doğdu. Ayrıca benim yapmadığım birşeyi sen bana uygulayamassın. Hem ayrıca hatırlrsan urahara kisuke garganta açmayı biliyor. Yada açık bir garganta'dan içeri girerim.Bence ece-san benm dediğimi bir düşünsün...

out: bir kez daha tartişma olmasin demiştim Gm olurum görürsünüz ...

yaw hadi bee admin izin ver şu karakterede ayarlıyım kurtarıyım hitsuomi'yi böylece soul'a dönelim. Hadi izin ver...

bi dakika yaa beni kurtarmayı hemen düşünmeye başlamayın bi benim aklımda bi fikir var onu ece yi msn de online gördüğüm zaman sorucam onun dışında benim o kidou yu tuttu dememim nedeni bu sitenin rehber bölümdeki bu kidou da yüzde yüz tutar dediği için tuttu dedim, yani site dedi ben demedim neyse önemli değil ece benim isteğimi kabul ederse önemi kalmayacak tutup tutmamasının

yaw abi ben burda karakter değişimi işini bağlamaya çalışıyom senin yaptığın işe bak

Her şey sonunda bitmişti Aquila gitmişti ve benim artık evime dönme vaktim gelmişti.tam etrafta küçük bir tur atmak için yürümeye başlayacaktım ki onun sesini duydum. Bu Aquila idi ama bu imkansızdı ben onu yok etmiştim ''Beni öldürdüğünü mü düşünüyorsun? Anlıyorum! Kendi saldırını çok güçlü buldun. Kullandığım yeteneklerin güçsüz kalması sadece gücümü kullanmamamdı. Bu hareketini yapacağını biliyordum. Ryuumaru'yu da böyle yendin. Önceden her şeyi hesapladım. Bu tekniğini de iyice inceledim. Shinigamilerin kidou dediği şey bu. ''KİN'' sadece yapan kişinin reiatsusu bunu bozabilir. Unuttun mu ben kendimi yenileyebilirim. Sen kendi kidou'nu kendi reiatsun ile yok ettin. Şimdi işin bitti. Hesaplarıma göre kalan yaşam süren sadece 30 saniye. Güle güle Hitsuomi Toumaki!' diyordu ses. Hemen kılıcıma yeltendim ama geç kalmıştım, birden inanılmaz bir acı hissettim. Bayılacaktım ama kendimi bayılmamak için zorladım kafamı aşağıya indirdim ve göğsümün tam ortasında 10 cm çapında bir boşluk vardı. Bir Cero Oscuras tarafından açılmıştı bu delik. Yavaşça dizlerimin üzerine çöktüm, istemsiz bir şekilde olmuştu bu. Ayağa kalkmak istiyordum ama yapamıyordum, vücudumun tüm kontrolünü yitirmiştim. Yapabildiğim tek şey vücudumun şu anki pozisyonu korumaktı ona da uzun süre devam edebilecek miydim bilemiyorum. Gözlerim yavaşça kararmaya başladı, onları açık tutmak için zorladım bu sırada arkamdan buğulu bir ses geldi. Sanki biri ağzı kapalı bir şekilde konuşuyordu ya da sadece bana öyle geliyordu. Kafamın yavaşça yere doğru düştüğünü hissettim gözlerim hala açıktı ama pek bir şey gördüğüm söylenemezdi. Bu sırada bir el beni kavradı düşmemi engelledi, kafamı kaldırıp kim olduğuna bakmak istedim ama başaramadım. Karşımda bir garaganta açıldı, demek beni tutan bir Hollowdu. İkimizde içeriye girdik daha doğru o girdi ve yanında beni de sürükledi. Açılan garaganta kapanınca beni buraya getiren Hollow da beni bıraktı sonra birkaç adım ileri gitti ve yeni bir garaganta açtı, bunu gelen yoğun ışık süzmesinden anladım, gözlerimin net gördüğü söylenemezdi. Beni buraya getiren Hollow ışık süzmesine girdi bu sırada saçları parladı saçları yeşildi, bu kişi Aquila olmalıydı! Demek onu öldürememişim, herhalde şu an Soul Society’ye dönüyor olmalıydı diğerlerini halletmeye! O yeni açılan garaganta da Aquila çıktıktan sonra kapandı, artık sadece ben ve ebedi karanlık kalmıştı burada. Öleceğimi biliyordum artık göme yeteneğimi kaybedip kaybetmediğimin farkında bile değildim ne de olsa her yer karanlıktı. Ama benim sonum böyle olmamalıydı! Böyle bitmesine izin veremezdim! Arkadaşlarım! Dostlarım, herkes orada ve büyük bir savaşta ben ise burada ölmeyi bekliyorum! HAYIR, BU OLMAMALI! Onları yüzüstü bırakamam ve BIRAKMAYACAĞIMDA!!!! Bu sırada içimde bir güç patlaması hissettim reiatsum normalden farklı bir şekilde artmaya başladı. Ama bu normal değildi, bir shinigami asla bunu yaşayamaz. Bu içimdeki güç shinigami gücü değil başka bir şey! Bu farklı bir şey, aynı…. Aynı bir….. HOLLOW gibi!!! Onun vücudumu ele geçirmesine izin veremem! Onla savaşmalıyım biliyorum şu an güçsüzüm ama o bedenimi ele geçirirse bu büyük bir felakete yol açabilir, onla savaşmalıyım! Birden zaten karanlık olan etraf biraz daha karardı ama bu kalıcı olmadı.

Gözlerimi yavaşça açtım görüşüm yerine gelmişti eskisi gibi harika görüyordum, vücudumu da dilediğim gibi hareket ettire biliyordum. Asıl önemli acı yoktu! Kafamı yine göğsüme bakmak için indirdim ama bu sefer düşündüğüm şeyle karşılaşmadım. İYİLEŞMİŞTİM! Göğsümdeki delik kaybolmuştu ama bu imkansızdı! Ellerimi göğsüme götürdüm sonra bir elimle yavaşça yumruk attım delik olması gereken yere, gerçekten de iyileşmiştim, bu inanılır gibi değildi. Sonra burnuma farklı bir koku geldi, yanık kokusu gibiydi, sonra etrafında baya sıcak olduğunu fark ettim. Kafamı yukarı kaldırdım ve devasa bir yanardağın yanında durduğumu fark ettim. Buraya hayatım boyunca sadece bir kere gelmiştim o da shikaimi açtığım gündü, evet burası benim iç dünyamdı. İçimde biraz rahatlama ve mutluluk hissettim. Sanki evimde gibiydim, kafamı havaya kaldırarak etrafa baktım. Burası benim iç dünyam olduğuna göre zanpaktoumun ruhu olan Akai fushichō’nunda burada olması gerekiyordu. Ama yoktu işte bu garipti. Bu sırada arkamdan bir taşın yanardağın içine düşme sesi geldi, hızlıca arkamı döndüm ve şok oldum. Karşımda başka biri duruyordu! Benim iç dünyamda benden habersiz biri vardı! Ve garip olan tek yanı bu değildi bu kişi benim aynımdı sadece renklerimiz zıttı, onun üstünde beyaz bir kıyafet vardı, teni bembeyazdı ve saçları ise aynı daha demin içinde bulunduğum garaganta gibi simsiyahtı. Doğruyu söylemek gerekirse biraz ürkütücü gözüküyordu. Ona doğru bir adım attım ve konuşmaya başladım “Kimsin, burada ne arıyorsun ve Akai fushichō nerde?” dedim sert bir tonda. Karşımdaki ben ise alaycı bir tonda “Hadi yapma ama beni tanımadın mı ben senin zanpaktounum!” dedi. İşte buna inanmazdım ben Akai fushichō’yu daha önceden görmüştüm ve nasıl olduğunu da hatırlıyordum “Gerçekleri söyle bana Akai fushichō nerde ve kimsin?” dedim sesimin tonu gittikçe yükseliyordu. O ise hala aynı alaycı tonuyla konuşmaya devam ediyordu “Beni kendimi tekrar ettirmek zorunda bırakma. Ben senin zanpaktounum! Daha doğrusu o benim bir parçam. Geçen geldiğinde beni görememiştin çünkü o zamanlar zanpaktoun ve sen güçlüydün, bu yüzden zanpaktoun beni özümseye biliyordu. Ama şimdi ikinizde güçsüzsünüz ikiniz de yenilmiş ve acı çeker durumdasınız. Bu yüzden ortaya ben çıktım. Benim kim olduğuma gelince de ben senim, senin bir parçanım, senin zanpaktoun gibi gücünün bir parçasıyım! BEN SENİN HOLLOW TARAFINIM!” dedi. Afallamıştım, ne diyeceğimi bilemedim. Sadece onun yüzüne bakamaya devam ettim. Bu imkânsızdı ben bir shinigamiydim ve NORMAL shinigamilerin Hollow tarafları olmazdı. Sonra buraya gelmeden önce yaşadığım güç patlamasını hatırladım. Onun bir shinigami gücüne ait olmadığını anlamıştım demek vücudum güçsüzleşince o ortaya çıkmıştı ve tabii beni ele geçirmeye çalışmıştı. Sesimi biraz daha sakin bir tona indirerek konuşmaya başladım “Demek vücudumu ele geçirmeye çalışan sendin. Ama sana kötü bir haberim var bunu başaramayacaksın, çünkü sana izin vermeyeceğim, belki benim gücümün bir parçası olabilirsin ama bu seni yok etmem için bana bir engel olmaz! Seni yok edeceğim, belki sonunda bende yok olacağım ama bu seni dışarıya salmaktan daha iyi bir seçenek! Bu yüzden YOK OLMAYA HAZIRLAN!” dedim. O ise hala aynı alaycı tavrını sergiliyordu “Hala anlamadın mı ben senden daha güçlüyüm! O yüzden şu an buradayım ve bireye gitmeye de niyetli değilim!” dedi ve zanpaktousunu çıkardı. Bende çıkardım, bu işin hızlı ve kolay olmasını istiyordum bu yüzden shikai moduma geçmeye karar verdim, ama o sanki beynimi okumuş gibi cevap verdi “Bunun bana karşı gerçekten işe yarayacağına dair emin misin?”dedi ve sırıtmaya başladı. Ve ikimizde aynı anda bağırdık “Fukkatsu suru!” bu imkânsızdı. Tamam, benim bir parçam olabilirdi, ama zanpaktouma da sahip olamazdı, olmamalıydı! Yüzündeki şaşkınlık ifadesini görmüştü sırıtarak “ Ben sana beni yenemeyeceğini söylemiştim, şimdi vaz geçmeye ne dersin!” dedi. Bu Hollow gittikçe sinirlerimi bozmaya başlıyordu “ASLA!” diye bağırdım ve hamle mi yaptım, hamlemi çok kolay bir şekilde savurdu. “Sonota no kasai” dedim ve 1000 lerce okumu üzerine saldım, sanki o hiçbir şey olmamış gibi oklarımı kılıcının bir darbesi ile savurdu. Birden dibimde belirdi ve hamle yaptı, zanpaktoumu kaldırarak hamlesini durdurabildim ama sanki bu zaten onun istediğiydi. Yine sırıttı ve “Sonota no kasai!” dedi bu sefer onun okları ortaya çıktı. Onun okları benimkisinden farklıydı, benkiler lav rengiyken onunki daha çok kül rengine yakın bir renkti. Okları bu kadar yakından yapıldığı için kaçma şansı bulamadım. Okları her yerime geliyordu onları durdurmak imkansız gibiydi, okların üzerimde yarattığı tepki yüzünden geriye doğrum ama son anda durmayı başardım. Kafamı kaldırdım ona çok güçlü bir hamle yapmayı planlıyordum, ama olmadı çünkü tam karşımda duruyordu aramızda bir adımdan az vardı. Kılıcını normalde ceronun yarattığı deliğin olması gereken yere soktu. Ve yine inanılmaz bir acı hisettim. Zanpaktoumu tuttu ve konuştu “ Bu gerçek değil bunu biliyorsun değil mi?” dedi ve zanpaktoumu tuttu. Zanpaktoum sanki kağıttan yapılmış gibi parçalara ayrıldı ve yok oldu. Bu gerçek olamazdı iki kere üst üste kaybetmiştim ve bu sefer kurtulma şansım da yoktu. Hollow ben konuşmaya devam etti “Sende ne yok biliyor musun? Senden yeterince güç yok, sende savaşma hırsı yok Hitsuomi! Sen sadece aklını kullanarak savaştığını düşünen ama geçekte aptalın biri olan korkaktan başka bir şey değilsin. Buraya kadar!” dedi ve kahkaha atmaya başladı. Kafam yavaşça önüme düştü, aklıma tanıdıklarım ve arkadaşlarım geldi. İlk Meiki-san geldi aklıma sake cennetinde sakesini içiyor ve yine ortalığı karıştırıyordu sırf kendi eğlencesi için. Sonra Luku geldi aklıma yeni çocuk… ona bir sözüm vardı ona karşı tarfta görüşeceğimize dair söz vermiştim ona “Umarım karşı tarafta görüşürüz Luku!” demiştim. Ve son olarak aklıma Mitsuide geldi onla o kadar yakın değildik daha ama içlerinde kendimi en çok yakın hissettiğimde oydu onu Soul Society’de hayvan gibi bir Arrancar ile yalnız bırakmıştım, bırakmamam lazımdı… beni birçok insan beklerken, bir çoğu sözlerim varken şimdi gidemezdim. Fısıldayarak konuşmaya başladım “Arkadaşlarımı yarı yolda bırakmam onlara sözüm var!” dedim daha fazla konuşmak istiyordum ama sadece bunları kelimelere dökebilmiştim. Sonra inanılmaz bir reiatsu patlaması hissettim, bu garaganta da olduğu gibi garip değildi, bu bildiğim ve alışkın olduğum reiatsu patlamasıydı. Gücüm yavaş yavaş yerine geldi. Zanpaktousu hala bana saplıydı ama bu artık büyük bir rahatsızlık vermiyordu, gücüm eskisinden fazla bir şekilde geri dönmüştü. Kafamı kaldırdım ve ona sırıttım, sonra elimle zanpaktousunu tuttum ve reiatsumun zanpaktouya akmasına izin verdim. Zanpaktoum beni tanıdı ve onu uzaklaştırdı. Zanpaktoumu hiçbir şey olmamış gibi sanki onu kabzasından çıkarırmış gibi rahat gir şekilde vücudumdan çıkardım. Ona bakarak “Üzgünüm ama bunu bitirmek zorundayız, arkadaşlarımı yeterince yalnız bıraktım beni şimdiden özlemişlerdir.” Dedim çarpık bir gülümsemeyle ve üzerine doğru atıldım. Kılıcımı saplamıştım ona. Bitmişti! Kıyafeti siyaha dönüştü ve yavaş yavaş kaybolmaya başladı. Bana son bir kez sırıttı ve “Anlaşılan yanılmışım. Sende hırs varmış ve güçlüymüşsün de. Bu gücü de sana sağlayan arkadaşlarınmış yanılmışım…” yutkundu ve devam etti “ Ama unutma yine böyle zayıf düşersen geri gelirim ve bu sefer seni almadan gitmem!”dedi ve yok oldu. Benim de o sırada gözlerim tekrar karardı.

Gözlerimi açtığım garagantanın içinde olduğumu fark ettim, ama bu sefer farklıydı. Bu sefer iyileşmiştim ve eskisinden de daha iyi duruma gelmiştim. Kendimi güçlü hissediyordum derin bir nefes aldım ve verdim. Nefesin hırıltılı çıkıyordu, sanki bir şey nefesimin çıkmasını engelliyor gibiydi. Elimi yüzüme götürdüm ama yüzümü hissedemedim. Suratımda bir maske vardı! Maskeyi yavaşça çıkardım ve güçlerimin birden normal haline döndüğünü fark ettim. Reiatsum ile kendime garaganta içinde bir yol yaptım. Reiatsumun verdiği ışık ile maskeyi inceledim. Biraz kurukafayı andırıyordu ama üzerinde lacivert şeritler vardı. Bu maske benim güçlenmemi sağlıyordu, bu maske içimdeki Hollow’u kontrol altında tutup onun gücünden yararlandığımı gösteriyordu. Maskeyi birden istemsiz bir şekilde yok ettim. Artık bana ne olduğunu anlamıştım ben Hollowlaşma geçirmiştim ve bir VAIZARD olmuştum! Bunun sayesinde güçlerim beki de on katına çıkmıştı. Şimdi bunun için harcayacak zamanım yoktu garaganta içinde koşmaya başladım. Bir yere gelince durdum burası doğru yer miydi bilmiyordum ama doğru yer olduğunu hissediyordum. Sağ elimi yavaşça yana doğru kaydırdım ve kendi garagantamı açtım buna bende şaşırmıştım ama şimdi bunun üzerine düşünerek kaybedilecek zaman yoktu karşımda Soul Society’i duruyordu ve kurtarmam gereken arkadaşlarım vardı!!! Hızlıca garagantadan çıktım ve o kapanırken Mitsuide’yi en son bıraktığım yere doğru koşmaya başladım…

Out:Bleachte geçen konuşmalara benziyor qewqeqweqweqwe

out: evet biraz öyle oldu ama güzel oldu bence

Aquila onu şaşkınlıkla izliyordu. Garganta'nın içinde farklı bir arrancar tekniği ile bekliyordu. Başkalarının onu görmesi imkansızdı. ''Demek Vaizard oldun haa Hitsuomi Toumaki? Sanırım bu yolun sonu. Şu anki güçlerimle onu yenemem. İkinci salınımım bile onu yenmem için yetemez belkide.'' Aquila'nın bu kibirli bakışları altında sanki bir korkak yatıyordu. O eski kibirli Hollow gitmiş yerine korkağın teki gelmişti sanki. ''Sanırım onun karşısına çıkma vaktim geldi. Onu yenemesem bile zorlayabilirim. Tek bir hatası onun ölümüne yol açabilir. Geliyorum Hitsuomi Toumaki.'' Aquila garganta'nın içinde elini uzattı ve bir cam kırığı gibi dağılan boşluğun içinden dışarı fırladı. ''Geliyorum!'' Aquila garganta'nın içinde koşuyordu. Birden çıkış açıldı kendini seireitei'de bulmuştu. Hitsuomi Toumaki ise karşısındaydı. O Aquila'yı görmemişti. Ancak Aquila'nın da sinsice saldırmak gibi bir huyu yoktu. ''Hey! Shinigami. Bitirelim artık şu işi! İşlerin yürümesi için birimizden birimiz ölmeli.'' Hitsuomi Toumaki ona doğru döndü ve sadece sırıttı. Aquila ise ikinci salınımını gerçekleştiriyordu. ''Resurrection Segunda Etapa!'' Birden ortalığı bir karartı kapladı. Sanki yağmur yağacakmış gibiydi. Aquila'nın saldığı reiatsu birden yağmura dönüştü. Aquila'nın görünümü ise farklıydı. Daha çok tam bir anka kuşunu andırıyordu. ''Görüyor musun Hitsuomi Toumaki? İşte bu! Bu benim yağmurum. Bu yağmurun suyu çok güçlü bir asittir. Değdiği yeri yakar. Şimdi bitirelim şu işi! Lanza del Relámpago!'' Aquila'nın elinde tekrar bir Lanza oluştu. Bu Lanza ile ikimizide bitireceğim.'' Aquila kanatlarını kullanarak hızlı bir şekilde hitsuomi toumakinin yanında belirdi. Elindeki Lanza'yı yere sapladı. Büyük bir patlama oluştu. Bakalım şimdi ne olacaktı? İkiside ölmüş müydü?

OUT: Hadi bitirelim şu işi artık. Adminim nasıl olsa ölücem ikinci salınım yapmadan ölmiyim dedim. Birazda saçma oldu sanki öff neyse nasıl olsa herşey biticek artık. Öldür beni Hitsu

Artık Seireti’ye gelmiştim, artık Mitsuide’leri bulmanın zamanı gelmişti. Tam koşmaya başlayacaktım ki arkadan Aquila’nın sesini duydum ''Hey! Shinigami. Bitirelim artık şu işi! İşlerin yürümesi için birimizden birimiz ölmeli.'' Diyordu ve haklıydı da. Onu gördüğüme aslında sevinmiştim çünkü bu işi bitirmek istiyordum, bu yüzden sadece sırttım. Konuşmaya başlarsan işin uzayacağını tahmin edebiliyordum. Ben bunları düşünürken Aquila ondan beklemediğim bir şey yaptı. İkinci salınımını aktive etti, bunu yapabileceğini bilmiyordum ve ilk defa iki salınımı olan biriyle savaşıyordum. İlk başta biraz tereddüt ettim,eğer şu an burada eski ben olsaydım hiç şansım yoktu. Ama bu sefer biliyordum, onu yeneceğimi, onu yeni gücümle yenebileceğimi içimde hissediyordum. Aquila aniden sonidosunu kullanarak yanımda belirdi ve bir Lanza yarattı. Önceki savaşımdan dolayı onun ne olduğunu biliyordum ve tabii ki de hızlı davranmam gerektiğini de biliyordum. Bu yüzden o konuşurken ben shunpoum ile gidebildiğim kadar geri gittim ama bu yetmeyecekti biliyordum. Sınırlarımı zorlamam gerekecekti. “Fukkatsu suru” diyerek shikai formumu aktifleştirdim, sonra hızımdan bir saniye bile kaybetmeyerek “Bakudō No.62 Hyapporankan!” dedim ve mor sopalarımı oluşturdum bunları Aquila’ya yöneltmedim, elinde tutmuş olduğu Lanzaya yönelttim, çünkü lanzasının herhangi bir şeye çarptığı anda patlayacağını biliyordum. Bu hareketim lanzasını daha yere saplamadan elinde patlamasını sağlayacaktı. Sonra zanpaktoumun kalkanını aktive ettim “Kasai shīrudo!” diyerek. Sonra kalkanım oluşunca kendimi patlamasından korumak için “Bakudō No.73 Tozansho!” kidosunu yapıp etrafımda küçük bir piramit oluşturdum. Bunlar her yaptığım şeylerdi beni zorlamıyorlardı, ama bir sorunumuz vardı. Aquila beni öldürmek için büyük olasılıkla tüm gücünü kullanıyordu ve yaptığımın önlem onun ikinci salınımını durdurmaya yetmeyecekti. Birinci salınımının en güçlü lanzası bu kalkanı geçemezdi ama ikincisinin ihtimali vardı. Bu yüzden hayatım boyunca denemediğim bir şeyi denedim. Bakudomun içine bir bakudo daha yaptım “Bakudō No. 39 Enkosen!” bunla bir kalakan daha oluşturmuştum. Artık patlamaya hazırdım. Birkaç saniye sonra da beklenen oldu lanzası patladı. Lanzası inanılmaz derece güçlüydü zanpaktoumun kalkanını geçmişti piramidimi kırmıştı ama diğer kalkanıma bir şey yapamamıştı. Çünkü en sonuncusuna gelene kadar gücü aşırı derecede azalmıştı. Patlama bitince kalkanımı kapattım. Yeni edinmiş olduğun Hollow maskesini yani Vaizard güçlerimi bu savaşta kullanmak istemiyordum, ama zorundaydım. Onsuz bu kadar güçlü bir rakibi yenemeyecektim. Bunu biliyordum ama son ana kadar böyle direnmek istiyordum bana bahşedilen bu armağanı her saniye kullanmak istemiyordum. Bu yüzden biraz daha onsuz idare etmeye karar verdim ama biliyordum ki Aquila’yı anca Vaizard olduğumda öldürebilecektim…

''Kidou haa! Anlıyorum! Bu şekilde beni öldüremeyeceğini sende biliyorsun. Vaizard şeklini almak istemediğinide biliyorum. Ancak bu yarısı!'' Aquila sağ elinde bir Lanza oluşturdu. Ardından sol elini havaya kaldırdı. ''CERO OSCURAS!'' Havada cero oscuras ile Lanza çarpışmıştı. Havada patlayan reiatsu yağmura dönüştü ve hitsuomi'nin üzerine doğru gelmeye başladı. ''Yağmuru görüyorsun değil mi? Bu yağmur benim zaferimin göstergesi Hitsuomi Toumaki!'' Yağmur Hitsuomi'ye değebilecek miydi?

Lanet olsun şimdi de başıma asit yağmurumu çıktı! Hızlı düşün Hitsuomi nasıl kurtulabilirsin bundan… İŞTE BU! Ama planımın işe yaraması için bana hız ve güç gerekiyor ve bunu nasıl elde edeceğimi de biliyorum. Elimi suratıma götürdüm, mavi ve siyah bir ışık süzmesi belirdi ve maskem oluştu artık planım için hazırdım. Yağmurun bana gelmesine ortalama üç veya dört saniye var. Hırıltılı sesimle “Hadi başlayalım!” dedim. İlk başta Aquila’nın ortalama iki metra üstüne “Sonota no kasai” diyerek ateşten oklarımı attım. Oku atmam bir saniye sürdü ve oraya ulşaması iki saniye sürecek… şimdi biraz hız zamanı! Shunpoumu kullandım, vaziard lığım da verdiği hızla yarım saniyede Aquila’nın arkasında olmuştum. Bu düşündüğümden de hızlıydı. Okların bize ulaşmasına bir buçuk saniye kalmıştı. “Kasai shīrudo” dedim ve Aquila ve beni içine alacak şekilde kalkanımı oluşturdum bu sırada attığım oklar kalkanımın içine girip kalkanıma çarptılar. Böylece Aquila benden kaçamayacaktı ve oklarımın kalkanımı güçlendirip asit yağmurunun etkisini azaltacaktı. Bu sırada yağmur kalkanıma geldi, gerçektende düşündüğüm gibi vaizardlık ve ek saldırımın gücü ile asit yağmurunun etkisi azalmıştı. Üzerimde ağır hasar bırakmak verine hafif kolay iyileşebilen hasar bırakıyorlardı savaş bitince de onları kolay bir şekilde iyileştirebilecektim. Hırıltılı sesimle “Bu işi bitirmenin vakti geldi Aquila, umarım gittiğin yerde kız kardeşini bulabilirsin ve ona ondan özür dilediğimi söylemeyi de unutma!” dedim ve kılıcımla Aquila’yı boydan boya kestim. Bu sefer bitmişti. Biliyordum çünkü o reiatsusunu kullanarak kendisini yeniliyordu, ama bu sefer reiatsusunu yağmuru yaratmak için harcamıştı, kendi iyileştirecek kadar reiatsusu kalmamıştı, bana lanzası ile de karşılık veremezdi çünkü onun içinde belli bir süre beklemesi gerekiyordu. Diğer saldırıları içinde gücü kalmamıştı ve ben bu yeni vaizard gücümle onun normal saldırını kolayca bloklayabilirdim. Geriye sadece son birkaç saniyesi kalmıştı ve ondan sonra bitecekti…

''Anlıyorum! Beni öldürdüğün için heyecanlısın değil mi? Beni öldürdüğün için mutlu oldun biliyorum. Huh! Senin gibi bir shinigami'nin beni öldürmesi gerçekten ilginç. Sanırım artık kendimi yenileyemiyorum da! Shinigami ölmeden önce yapacaklarımdan dolayı özür dilerim. Vücudunda benim tarafımdan oluşturulmuş bir iz olsun istiyorum. O ize bakıp her zaman beni hatırla istiyorum.'' Aquila elini havaya kaldırdı. Hitsuomi'nin kalbinin üzerine parmağını koydu. ''İşte burası Hitsuomi Toumaki! Kalbin benim iz bırakacağım yer. Beni sakın unutma Hitsuomi Toumaki! Unutursan cezamı çektikten sonra seni bulamam! Kalbindeki iz bir yara izinden farklı olacak! Bu iz kalbinin içinde bulunan sevgi olacak Hitsuomi Toumaki! Aslında bugüne kadar arkadaşlık nedir anlayamamıştım. Ama sen bana arkadaşlığın ne demek olduğunu gösterdin. Sonsuza kadar arkadaş kalalım Hitsuomi Toumaki!'' Aquila'nın vücudu tamamen toza dönüşmüştü. Artık onun için yapacak hiçbirşey yoktu. Belkide birgün Soul Society'ye dönecekti. Ama önce cezasını çekmeliydi...

OUT: Evet bir maceranın daha sonuna geldik. Artık yeni karakter yaratma zamanım gelmiş bulunmakta çünkü öldüm. Herkese iyi rpler...

KİLİT!