4.Savaşa Hazırlık: Ön Savaş...

Önsöz...

Hepinizin bildiği gibi 3.savaşın sonunda hollowlar seireitei'ye büyük hasar vermişti ve savaşın galibi olmadan savaş sona ermişti. Hollowlar yeni bir başkaldırı içinde. Bu sefer tüm Soul Society'yi ele geçirmek istiyor. Sonunda tüm Espadalar toplandı. Yakın zamanda saldıracak gibiler ancak ondan önce bir ön savaş hazırlığındalar. Amaçları ön savaş ile soul society'yi zayıflatmak ve ardından 4.savaş ile bölgeyi tamamen ele geçirmek. Baş Kumandanın yayınladığı bildirgeye göre tüm shinigamiler seireitei'yi koruyacak. Bir kaç shinigami rukongai'de barışı sağlayacak. Kaptan savaşı ofisinden yönetecek. Hepinize başarılar...

OUT: Evet arkadaşlar bildirge belli. Son alınan karara göre 2.GM oldum. Belki geçici bir süre için belkide daimi ama ne farkeder hepsisizin içindi. GM likte gözüm yoktu ancak sitenin durgunluğu gözüme çarptı. Yavaş yavaş çöküşe geçen kıymetli sitemizi canlandırmak için bu görevi istedim. Sırf sizin eğlenmeniz için ben rp eğlencemden vazgeçip sizlerin yaptığı savaşlarda npc'leri kontrol edeceğim. Başlangıç rp'lerinizi buraya yazıcaksınız. Ben size npc'ler göndereceğim sizde onlar ile savaşacaksınız. İlk yazılan rp'lerden sonra kendi kafamdan uydurduğum npc hollowlar ile sizi eşleştireceğim ve buraya yazdığım eşleşmeler sonucu savaşlarınızın kimle olacağını göreceksiniz. Unutmayın kaybeden ölmez ve ağır yaralanarak savaş dışı kalır. Bu gerçek bir savaş. Hepinizi bol ve eğlenceli rp'ler...

ona ikinci gm liği verdim. savaşa geliyorum xD

rp out: kardeşim tebrikler, senin için önemli ve eğlenceli bir şeyden vazgeçmişsin bizim için, gerçekten helal olsun sana. ben rpsiz duramazdım mesela veee tabi bu rp de ece yi ve dünya yı görmek ayrı bir güzel ikinizle de bir savaş rpsinin içinde yer almak istiyodum bu da bu mini savaş sayesinde gerçekleşiyor çok mutlu oldum Oğuzhan kardeşim bu savaşta asla çekinme çünkü şu saniye itibariyle sitenin en yüsek rp puanına sahip üç kişi bu rp de acıma bize elinde ne varsa göder

Gene sessiz bir gece... Yorgunluktan adım atacak halim yok, son zamanlarda Seireitei’de dolaşan bir söylenti yüzünden bütün herkesin gecesi gündüzü karıştı. Hollowlar gene saldıracakmış diyorlar, ama bu sefer daha güçlü bir şekilde. Aslında onların geleceğini düşünmek içimde garip bir mutluluk uyandırıyor, çünkü onlar da olmadığı zaman yapmak zorunda olduğum tek bir şey çalışmak. Şu son birkaç haftadır, takımımı eğitim için Rukongai’nin ormanlık sessiz alanlarına götürüyorum, çocuklar orda gerçekten iyi iş çıkartıyorlar, acaba gerçek savaş zamanı geldiğinde de bu kadar rahat ve iyi olabilecekler mi? Geçen savaşta bir sürü adamımızı kaybettik ve bu sefer bunun olmasına izin vermeyeceğim! İşte takımın binamın çatısı sonunda gözükmeye başladı, bakalım bizim çocuklar neler yapıyor. Shunpoumu kullanarak takım binamızın çatısına çıktım ve içeriyi izlemeye başladım. Gördüklerim karşısında hayrete düşmüştüm. İçeride HALA çalışıyorlardı. Sağda küçük bir grup kidou çalıştırmaları yaparken, diğerleri zanpaktouları ile çalışıyorlardı, hatta bazıları ikisini aynı anda çalışmaya çalışıyordu. Gördüğüm bu manzara beni gerçekten şaşırmıştı, anlaşılan takımım da en az benim kadar bu savaşın olmasını istiyorlardı. Belki kendilerini kanıtlamak için, belki eğlenmek için ya da beklide sadece şerefleriyle ölmek için… bu kadar çalışma yeterdi, eğer biraz daha devam ederlerse yorgunluktan daha savaş gelmeden kaybedecektik onları. Hepsinin ilgilerini çekmek için havaya küçük bir yıldırım attım “Hadou No.63 Rikoho!” Yıldırım hava da bir yerden sonra parçalandı ve etrafa küçük parçacıklar halinde düşmeye başladı, herkesin ilgini çekebilmiştim. Çatıdaki yerimden ayrılmadan konuşmaya başladım. “Aferin size saat kaç olmuş, gene de çalışıyorsunuz. Bu size savaşımızda büyük bir artı olarak gelecek. Ama şunu da unutmamalısınız ki, savaşta yer almak için ilk başta düzenli bir uyku ile bütün gücünüzü toplamanız lazım. Şimdi kendinizi gereksiz yer zorlamayı kesip odalarınıza dönün ve iyi bir uyku çekin. İçimden bir ses yakın bir zamanda beklediğimiz savaşasın gerçekleşeceğini söylüyor.” Konuşmam bitince yavaşça ortalarına indim ve bende aynı onlara dediğim gibi odama çekilmek için ana binaya girdim. Fuku-Taicho olduğum için en büyük oda benimdi, odamın kapısını açtım yavaş adımlarla içeri girdim. Kapıyı kapattığım saniyede içime bir huzur, bir rahatlama doldu. Bu gergin ve stersli günlerin ardından bu duygu ilaç gibi gelmişti. Zanpaktoumu yattığım yerin kenarına koydum ve üzerimi bile değiştirmeden yatağıma uzandım. “Acaba bir daha ne zaman bu yumuşak yatağımı tekrar hissedebileceğim?” bunu diyordum çünkü son birkaç haftam yaptığım çalışmalardan dolayı bürodaki o rahatsız koltukta yatarak geçmişti. O koltuktan sonra burası aynı bulutların üzerinde uyumak gibiydi. Göz kapaklarımı artık taşıyamıyordum, kendiliğinden yavaşça kapanmaya başladılar, bende hiç karşı çıkmak niyetinde değildim,yavaşça kapanmalarına izin verdim ve kendimi güzel, rahatlatıcı bir uykuya bıraktım…

Hitsuomi Toumaki demiş ki:

rp out: kardeşim tebrikler, senin için önemli ve eğlenceli bir şeyden vazgeçmişsin bizim için, gerçekten helal olsun sana. ben rpsiz duramazdım mesela veee tabi bu rp de ece yi ve dünya yı görmek ayrı bir güzel ikinizle de bir savaş rpsinin içinde yer almak istiyodum bu da bu mini savaş sayesinde gerçekleşiyor çok mutlu oldum Oğuzhan kardeşim bu savaşta asla çekinme çünkü şu saniye itibariyle sitenin en yüsek rp puanına sahip üç kişi bu rp de acıma bize elinde ne varsa göder

Aslında aklımda bu işe başlarken hiçbişey yoktu. Sizde bana acıma diyince bende hiç acımıyorum ve Soul Socety'yi ön savaşta kaybetmenize karar kıldım 4.Savaşta geri alırsınız belki Ancak yinede siz elinizden gelenin en iyisini yapın kaybetmeyebilirsinizde benim sağım solum belli olmaz. Neyse Allah boş duranı sevmez şu rp'lerinize bir daha göz atıp bir gm'lik yapalım. Herkese iyi rp'ler...

OUT: Evet arkadaşlar hepinizin beklediği ön savaşın ilk gm'liğini yapıyorum. Katılmak isteyenler savaşın ortasına doğruda katılabilirler. Ama sonunda gelen olursa kabul etmem elinizi çabuk tutun.

<<<GM>>>
Hollowlar Karakura Şehrine açtıkları Garganta ile lk olarak oraya sonrada bir Senkai Kapısı ile Soul Society'ye vardılar. Bu hollowlar bir takım halinde saldırıyor. Yani işiniz zor. Ancak ilk seviye olduğu için kolay tutacağım. Sanırım bir 40 kişilik takım halinde geliyorlar. İki ayrı takım. Bir teğmen için bu düşük seviyeli acemi hollowları yenmek kolay olmalı. Ancak unutmayınki her takımın başında güçlü kişiler vardır. İki ane Adjuchas iki ayrı takımın başında yer alıyor. Komutan gibi. Neyse olayımıza geri dönelim. İki hollow takımıda rukongai'de önüne çıkan herkesi öldürüyor. Rukongai'deki pluslar tehlike altında. Onları kurtaracak kahramanlara ihtiyaç var. Yazdığınız rp'lerde önünüze hollow çıkarsa siz betimleyin. Ben onu hareketlendiririm...

OUT: Lan bende bu arada rukongai'deki rp'me son bir rp yazayım başıboş kaldı o rp onu yazayımda kapansın o konu. Neyse şimdilik bu kadar hadi gençler bir daha ki rp'leri yazın artık bir zahmet...

Sake cennetindeydim, önemde bir sürü dibini vurmuş olduğum şişe vardı. Rahattım sanki bütün dertlerimden kurtulmuştum ve hayatım sonsuza kadar devam edecekti sanki. Çalışanlardan birine elimi kaldırıp “Hey, bu masaya birkaç tane daha sake şişesi lütfen, artık alkol komasına girsem bile önemli değil ne de olsa savaş bitti ya.” Ben ne diyordum böyle savaş bitmiş miydi? Eğer savaş bittiyse neden bunun hakkında hiçbir şey hatırlamıyordum ve nasıl oluyor da nerdeyse bir düzine sake şişesini bitirip sarhoş olmamıştım. İşte tam bu sırada burada bir terslik olduğunu anladım. Tam bu sırada sake cennetinin kapısı çalmaya başladı. Kim buraya girmek için kapı çalardı ki kapı zaten her zaman açıktır. Bu sırada kapının arkasından sesler gelmeye başladı “Hitsuomi Fuku-Taicho, kapıyı açın lütfen!”. Kapının arkasındaki kişi bana seslenirken birden Sake cennetin de BİZİM takımın alarmı duyulmaya başladı. Bu imkansızdı, yani bizim alarmın sesi sadece bizim takım binasında duyulurdu, sesin buraya kadar gelmesi imkansızdı. İşte tam bu sırada ne olduğunu anladım sırıtmaya başladım ve “Üzgünüm sevgili rüyam ama senden burada ayrılmak zorundayım, lütfen bir ara tekrar uğra, arayı fazla açmayalım.” Dedim ve aniden gözlerimi açtım. Bu uyanmamı sağlamıştı. Hızlıca ayağa dikildim ve baş ucumda duran zanpaktoumu alıp kapıya doğru yöneldim. Kapıyı hızlıca açınca kapıyı çalan adam korkudan birkaç adım geri çekilmek zorunda kaldı. Savaş alarmı gümbür gümbür çalıyordu. Bu alarm adeta bir şarkı gibi geliyordu, sırıtarak koşmaya ve koşarken de bağırmaya başladım. “Hadi uyanın ve Seireitei’ye bütün savaş yeteneklerinizi gösterin, beklediğiniz zaman geldi şimdi SAVAŞ VAKTİ!!!” diye deli gibi bağırıyordum, bağırırken de etrafımdaki hala kapalı olan kapılara vurup içindekileri uyandırmaya çalışıyordum. Öngörüm doğru çıkmıştı gerçektende savaş başlamıştı…

Seireitei’nin sokaklarında bütün gücümle koşuyordum savaş alanına ilk varan ben olmak istiyordum. Tam bu sırada önümde koşan birini gördüm, anlaşılan biri benden önce davranmıştı. Kim olduğunu anlamak için onu incelemeye başladım. Saçlarının rengini fark edince aklıma biri geldi ama bundan emin olmak için bir şeye daha bakmam gerekiyordu. Kolunda teğmen rütbesi var mı diye bakmaya başladım. Evet, vardı. O zaman bu düşündüğüm kişiydi, bu 12. Takımın yeni Fuku-Taicho’su idi. Onu geçen toplantımızda görmüştüm, ama tanışmamıştım. Demek ki şimdi tanışmamız gerekiyormuş. Onun yanında koşmak için hızımı arttırdım, atkım hava da ahenkle dans etmeye başlamıştı. Yeni teğmenin yanına gelince beni fark etmedi, kafası çok karışık gözüküyordu. Bende kendimi ona fark ettirmek için konuşmaya başladım. “Merhaba ben 10. Takım Fuku- Taichosu Hitsuomi Toumaki. Bu güzel savaş dolu gecede size eşlik edebilir miyim?” dedim ve suratıma şirin bir sırıtma kondurdum…

Tek başıma sake cennetinde oturmuş yalnızlığın tadını çıkarıyordu. Yalnızlık insanı çoğunlukla sıkan bir duyguydu ama bazen de insanın kendiyle baş başa kalması rahatlatıcı olabiliyordu. O da rahatlamaya çalışıyordu ancak bir türlü başaramıyordu işte. Oysa her şey o kadar sakin görünüyordu ki. Savaş da bitmişti rahatlamanın tam zamanıydı. Ama bir türlü rahatlayamıyordu işte. İçinde çok büyük bir boşluk vardı ve bu boşluk bir türlü dolmuyordu. Bu sıkıntıydı sanırım. Evet, canı o kadar çok sıkılıyordu ki. Uzun zamandır anlamsızca etrafta dolanmak dışında hiçbir şey yapmıyordu. İkinci bir savaş olmuş ona da girmemişti zaten. Sanki hayatının amacını ve içimdeki hollow öldürme arzusunu kaybediyor gibiydi. Kızın eline verdiği içkiden bir yudum aldı. Kendime artık bir uğraş bulmanın zamanı gelmiş de geçiyordu. Uzun süre rahatça oturmuş olduğu sandalyesinden yavaşça ayağı kalktı. Sonra iç geçirdi.
‘Bari antrenman alanına gidip de biraz çalışıyım’ diye fısıldandı kendi kendine. Ayakları sandalyede çok uzun oturduğundan dolayı uyuşmuştu ilk başta yürürken biraz zorlandı ancak sonra ayakları açıldı. Çok uzun süre tembellik etmişti. Bu hiç de iyi değildi. Tam dışarı çıkacakken kulakları sağır edici bir gürültü duydu.
‘Savaş alarmı!’ diye neşeyle bir çığlık attı. Bu ses ona ümit vermişti. O kadar mutlu olmuştu ki adeta mutluluktan ağlayabilirdi. Sonunda sıkıntısından kurtulabilecekti. Kendine yapacak bir iş bulmuştu. Hemen toparlanıp kılıcı çekti.
‘Bekleyin beni hollowlar ben geliyorum’ diye neşeyle bir çığlık attı. Etrafındakiler ona garip bir şekilde baktı. İçlerinde onun delirmiş olduğunu düşünenler de olmuştu elbette ama umurunda değildi. Sonunda kendine yapacak bir şey bulmuştu. Hızlıca toparlanıp savaş alanının olduğu yöne doğru koşmaya başladı. Önde Hitsuomi taicho da koştuğunu gördü. Beyaz karışık saçarından tanımıştı onu. Onun önünden de bir kadın geçiyordu. Kim olduğunu tam olarak bilmiyordu ama reatsusu yüksekti. Güçlü biri olduğu kesindi. .Fark edilmediğini bildiği için sessizce koşmaya devam etti. Kadına daha da dikkatli baktı. Kim olduğunu çok merak etmişti. O sırada kolundaki teğmen rütbesi dikkatini çekti. Bu kız şu yeni gelen fukutaicho olmalıydı. 12. Takımın fukutaichosu. Hitsuomi taicho onun yanına gitmiş bir şeyler söylüyordu. Ama o kadar uzaktılar ki ona konuştuklarını duyamıyordu. Ama onlarla rotası aynıydı ne de olsa yakında onu fark ederlerdi. İçini büyük bir mutluluk ve şevk kaplamıştı. Bu mutluluk gözlerinden okunuyordu.
‘Sonunda’ dedi ve sustu. Söyleyecek başka sözü yoktu. Bu tek kelime bitin duygularını anlatmaya yeterdi. Sonunda…

Out:Ben de geldim umarım sorun olmaz

___GM___

Evet gençler sizi uzun zaman beklettim ancak şu an bile sınav haftası içindeyiz ve sizi daha fazla yanlız bırakmamak için ben yine burdayım. Neyse konumuza dönelim. Shizu ve Hitsu tam tanışma faslındayken İki grup adjuchas onlara doğru gidiyor. Saldırmanın tam sırası. Adjuchas'lardan biri diğerinden daha çok kana susamış ve bağırarak ''İşte oradalar! Onlar ne kadar güçlü olurlarsa olsun onları kemiklerine kadar sömürün!'' diyor. O kana susamış adjuchas ilk hamleyi Hitsuomi'ye doğru yapıyor. Tabi arkasında bir grup daha hollow ve o hollowun kendi grubu var 80 - 90 kadar hollow bir anda etrafınızı çevirip bir çember oluşturuyor çember yavaş yavaş daralıyor. Tek şansınız savaşmak.

OUT: Kiyoshi sen uzaktan bunları görüp tam olarak o savaşın içine dalabilirsin. Bu arada Hitsu ve Shizu'da savaşın içinde tanışır birbiriyle neyse ben kaçtım

Bu arada sırayıda söyliyim size...
Shizu , Hitsuomi ve Kiyoshi olarak gidiyor şu anda karakterlerinizin konuşma reklerini kendi aranızda belirleyin ve buraya yazın rp out bölümünüze ona göre rp lernizde kim konuşuyor bileyim. Herkese iyi rp'ler...

rp out: aslında belli oldu gibi renkler shizu yeşil ( benim rengimi çaldı aslında ben hep yeşil kullanıyodum rp lerimde ) ben turkuaz, kiyoshi kırmızı

Hitsuomi Toumaki demiş ki:

rp out: aslında belli oldu gibi renkler shizu yeşil ( benim rengimi çaldı aslında ben hep yeşil kullanıyodum rp lerimde ) ben turkuaz, kiyoshi kırmızı

out. evveet. bana uygundur yani. özür dilerim ama rengini çalmak istemedim. değiştirebiliriz istersen benim için problem değil. farkında bile değilim aslında ne yalan söyliyim

rp out: yok canım boşver al senin olsun dilediğin gibi kullan şans getirsin sana o renk

out. psikologluk düşünüyo musun ? teşekkür ederim canım ya eminim şansın benden yana olacağından

Beni fark edince şaşırmıştı, anlaşılan böyle bir sürpriz beklemiyordu. Bu hoşuma gitmişti, insanlara süprizler yapmayı severdim. Ben bu düşünceler içinde sürüklenip giderken birden bir reiatsunun bana doğru hızla yaklaştığını hissettim. Bu bir shinigami reiatsusu değildi, bir hollowdu ve kolay bir parçaya da benzemiyordu. Artık geçirdiğim bunca savaştan sonra gözüm kapalı bile olsa bir adjuchasın reiatsusunu ayırabilecek kadar reiatsuların farkındaydım. Shizu’ya göstermekte olduğum şirin gülümseme, gene benim klasik çarpık gülümsemelerimden birine döndü. Bu sahta çarpık gülümsemeyi güçlü bir rakip hissettiğim her zaman yapardım ve evet bu adjuchas güçlüydü ama beni yenebilecek kadar değil. Sağ elimi hızlıca zanpaktouma götürdüm yoksa o adjuchas tarafından ikiye bölünme olasılığım vardı. Zanpaktoum kabzasını tam kavramıştım ki, bir gücün beni yere doğru ittiğini hissettim. Bunun ne olduğunu fark etmem biraz zamanımı almıştı, bu Shizu idi. Adjuchas’ın saldırısından beni korumak için bana sarılarak beni oradan kurtarmıştı. Şaşırmıştım, çünkü şu ana kadar hiç kimse beni böyle kurtarmamıştı. Daha önce hiç böyle bir partnerim olmamıştı. İçimdeki şaşkınlık mutluluğa dönüştü, galiba bu işi sevmiştim.

Shizu doğrulmaya çalışırken kendini tanıttı "12. Takım Fuku-Taichousu Shizu Ishi. Eşlik etmenden mutluluk duyacağım.” Kim olduğunu biliyordum ama sözünü kesmemiştim, konuşmasının müzikalitesi, melodik tonu beni adeta savaş alanından uzaklaştırmıştı. Shizu hal üzerimden kalkmaya çalışırken “Tanıştığımıza memnun oldum, doğruyu söylemek gerekirse bu kadar sıcak bir karşılama beklemiyordum, ama lütfen bir dahakine sarılmak istediğinde üzerime atlamadan yavaşça sarılırsan sevinirim” dedim sırıtarak. Savaş alanında olmak umurumda değildi şu an, sanki uzun zaman önce kaybettiğim eski bir dostu bulmuş gibiydim.

"Bugün şanslı günümüzdeyiz sanki Hitsuomi? Eğleniceğimiz kesin." Dediğinde etrafıma bakmanın iyi bir karar olacağının farkına vardım, etrafımız çoktan sarılmıştı. Kaçmamız imkansızdı, gerçi bunda bir sorun yoktu çünkü kaçmayı asla düşünmüyordum. Gözlerim yüzlerce hollowdan gene Shizu’ya kaydı. Saçları adeta ay ışığı ile parlıyordu. Dıştan biraz soğul gibi gözükse de bence çok cana yakın biriydi.

“Kalkmayı düşünmeye başlamalısın, yoksa burada öleceğiz.” Dedi Shizu. İşte bu artık partiye başlama vaktinin geldiğini gösteriyordu. Yavaşça sanki odamdaki yatağımdan kalkıyormuş gibi yavaşça yerden kalktım üzerimdeki tozları silkeledim, yavaşça zanpaktoumu kınından çıkardım. Artık hazırdım. “Eğer sende hazırsan başlayalım Shizu.” Dedim, suratım biraz daha ciddileşmişti ama hala o cana yakın ifademi koruduğum farkındaydım. Daha demin bana saldıran adjuchas delirmiş gibi hala bana bakıyordu. Sırıttım ve yavaşça ona doğru yürümeye başladım “Heeey, sakin ol dostum, bu sefer kızı ben kapmış olabilirim ama üzülme bir gün sıra sanada gelecek.” Dedim ve suratımdaki sırıtma büyüdü. Savaştan önce rakibimle böyle muhabbet etmeyi gerçekten çok seviyordum, bu benim savaşlarımın olmazsa olmazı gibiydi. “Tamam, şu sabırsız davranışlarını kesebilirsin küçük bir işim var sonra başlarız savaşımıza.” Dedim ve sol elimi havaya kaldırarak, elimle sol tarafımdaki hollowları nişan aldım ve fısıltıyla konuşmaya başladım “Hadou No.88 Hiryugekizokushintenraiho!” bu en sevdiğim saldırı kidousu idi. “Bu küçük arkadaşlarını oyalar.” Dedim suratımdaki sırıtma hala duruyordu, kafamı sağa çevirerek hem adjuchası hem de Shizu’yu görüş alanımın içine aldım. Shizu’ya “Eğer bana katılmak istersen kapım açık, yok ben kendi adjuchasımı alıyım dersen reiatsulardan fark ettiğim kadarıyla arkalarda bir yerde bir tane daha var, yok onu da almayım ben bu küçüklerle takılırım diyorsan buyur meydan senin.” Dedim. Eğer benim savaşıma katılmayı seçerse nasıl ilerleyeceğini gerçekten çok merak ediyordum, çünkü baya uzun bir süredir savaşlarda hep yalnız oğlanı oynamak zorunda kalmıştım.

Önümde kana susamış o adjuchas dururken daha fazla Shizu’nun güzel yüzünü inceliyemezdim. Tekrar tamamen adjuchas’a döndüm ve “Hadi başlayalım!!!” diye fısıldadım, beni duyup duymaması umurumda değildi ben startı vermiştim artık. “Hadou No.54 Haien!” dedim ve hadoumu adjuchasa gönderdim arkasından shunpom ile sağ yanında belirerek sağ kolunu kesmek üzere hamlemi yaptım...

out: lan hala giremedim savaşa
olm renkleri beğenmiyorsaniz kod kullanmayi öğreniniz. #336699 favorimdir meselam.
Örnek
[Linkleri sadece adminler görebilir.]
ayrica wikiden bakiniz
bu mesela violet diye geçer. başina dark yazinca böyle oluyor. Ayni şekilde mavi ve royalblue. aslinda bir sürü var renk. Ama salak yetkin paneli böyle gösteriyor. Kodlara dalarsaniz istediğiniz kadar bulabilirdiniz. hadi iyi rpler size.
oha bu süpermiş *-*

süpermiş

rp out: tamam kırmızı da benim rengim zaten uygundr yani
da renklendiremiyorum çünkü renkler gözükmüo bnim bilgide
Tek başına koşarken bir yandan da izliyordu. Geride kaldığı bir gerçekti ama bunu bilerek yapmıştı. Kötü bir şeylerin olacağını hissetmişti çünkü. Rüzgâr üstüne doğru sert bir şekilde esiyordu. Sert ve haşin bir hava vardı. Tam da savaş havası gibiydi. Hitsuomi’nin onu hala fark etmemesi garibine gitmişti. Hadi tamam onu görmüyordu ama en azından reatsusunu hissetmesi gerekirdi. Ama anlaşılan şu yanındaki yeşil saçlı kızla o kadar ilgiliydi ki gözü dünyayı görmüyordu. Bu ilgi hoşuna gitmemişti. Olası bir savaş tehlikesinde bu dalgınlıkla ikisi de açık hedef olabilirlerdi. Kaşlarını çattı. Sadece kendisi için değil Hitsuomi için de etrafa dikkatli olmalıydı. O sırada çok yoğun bir reatsu hissetti. Öylesine yoğundu ki tek bir hollowdan geliyor olması imkânsızdı bu reatsunun. Belli ki büyük bir grupla karşı karşıyaydık. Hemen kılıcını çekti ve uyarmak için onlara doğru koşmaya başladı. Fark etmemiş gibiydiler çünkü bu yoğun reatsuyu. Bir yandan da bağırıyordu:
‘Hitsuomi taicho dikkat et!’
Ama daha sonra fark etti ki meğer Hitsuomi çoktan kılıcını çekmişti.Fark etmişti yani hollowların geleceğini. O anda tam olarak onu şok eden bir şey oldu. Yanındaki kız saldırıdan korumak için birden sarıldı Hitsuomi’ye. Bir anda öylece olduğu yerde kaldı ve onların yanına gitmesi gerekip gerekmediğini düşündü. İçinde bir garip hissetti. O içindeki boşluk sanki geri gelmişti. Nedeni elbette ki Hitsuomi’yi kıskandığı için değildi. Aslında severdi onu ve bir yandan onun için mutlu olmuştu. Güzel bir kızla sarılmak mutluluk verici bir şey olsa gerek. Ama diğer yandan da onun başına daha önce hiç böyle bir şey gelmemişti. Kendisini yalnız hissetti tekrar. Şimdeye dek mutluluk, mutsuzluk, heyecan, sevinç … gibi bir çok duygu hissetmişti ancak aşk,sevgi. Bu iki duygu onun için henüz çok yeni duygulardı. Hitsuomi’nin
“Hadi başlayalım!!!” sesiyle irkildi ve düşüncelerinden uyandı.
“Hadou No.54 Haien! Arkasına doğru baktığında bir sürü hollowun onlara doğru gelmekte olduğunu gördü. Bizi bir çembere alıp sıkıştırmaktı amaçları. Hitsuomi ile şu yanındak yeşil saçlı güzel kız onu fark etmeyecek kadar meşgul görünüyorlardı. Ama yine de onların görüş mesafesine geldikten sonra kabalık olmasın diye kıza bakıp hafifçe gülümsedi ve göz kırptı. Amacı kötü değildi arkadaşça yapmıştım bunu sadece. Lakayit cidiyetsiz davranmak da değildi. Ama bu savaş ortamında saygısını nasıl belli etmem gerektiğini de pek bilememişti açıkçası. Ardında hollow sürüsüne doğru dönüp kılıcını çekti ve içlerinden birine kılıcıyla saldırdı. Bu gün çok zorlanırsa shikaisini de açardı belki de.

tamam sıra sende hadi yaz

yarın saat 5 gibi yazacağım...

rp out: oğlum şimdi yazsana altı üstü iki cümle yazıcan hadi beklemekten sıkıldık biz

out: katılmaktayım..